Αδιέξοδο τραγούδι

την άφησα να κοιμάται
πήγα στο αεροδρόμιο
χωρίς να της πω μια κουβέντα
χωρίς ένα σημείωμα
το πρώτο μας βράδυ κάναμε σεξ στο ασανσέρ
δεν κρατιόμασταν μέχρι το διαμέρισμά της
της έσκισα το φόρεμα
ήταν ένα απαίσιο φόρεμα
δεν της πήγαινε καθόλου
οπότε δεν πειράζει
έξι μήνες αργότερα στεκόμουν στη τζαμαρία
του πεντηκοστού ορόφου
και φυσούσα κυκλάκια 
προς τον Ιστ ρίβερ
πριν αναρωτηθώ τι γυρεύω εκεί
και πριν τελειώσει το τσιγάρο
είχα φύγει
την άφησα να κοιμάται
βρήκα το φάκελο με τις φωτογραφίες από τη Μήλο
όταν είχε έρθει στην Ελλάδα
πότε το πάθος γίνεται άτυχος στίχος;
ένας απόηχος βουτηγμένος στα μέλια
και υποσχέσεις που ντύθηκαν συγγνώμες
πότε η λαχτάρα γίνεται κενοτάφιο
και τα φιλιά, παράπονο?
σκέφτηκα να της αφιερώσω το βιβλίο
αλλά δεν μπορείς να αποθεώσεις έναν σκουριασμένο έρωτα
μόνο τον κρύβεις στο πιο βαθύ συρτάρι
ή τον χαρίζεις σε κάποιον ρακοσυλλέκτη
μαζί με τα υπόλοιπα ξεφτισμένα ρούχα.

Γιώργος Τρίκερι