για σένα που με λες αχινό και δεν αντιδρώ ...

Επιστρέφω ξανά.
Δεν είναι νύχτα μα σουρουπώνει και μαζί με τους φίλους μου
τον Γουίλι τον μαύρο θερμαστή από το Τζιμπουτί
τον Τζακ τον μαχαιροβγάλτη
τον Τζίμι το παγώνι
και την Αμαλία το χυδαίο αντίδι από τη φρουτοπία που κανείς δεν την ξέρει γιατί την έκοψαν λόγω του ακατάλληλου στυλ της
μπαίνουμε στο γνωστό μπαρ και επιμένουμε βροχή!!
Οι άνθρωποι με τα γραφειάκια τους, τις δουλίτσες τους και τους, μικρομεσαίων τετραγωνικών, έρωτές τους μας κοιτούν παράξενα.
Γιατί;;
Φταίει που είναι μαύρος ο Γουίλι ή από το Τζιμπουτί ή κάτι άλλο;
Δεν ξέρω και δεν έχω όρεξη να μάθω.
Μετά ο ιπτάμενος μπάρμαν μας φέρνει τα ποτά.
Και πίνουμε και πίνουμε και μας πίνουν και πινόμαστε
και κανείς δεν ξέρει που θα μας βγάλει αυτό το αμοιβαίο πότισμα.
Ίσως ανθίσουμε. Ίσως σαπίσουμε … ίσως γίνουμε όλοι πουλιά, αστέρια, παιδιά, γκρεμός ή ένα κύμα που σβήνει σβήνει και δεν το νοιάζει, δεν το νοιάζει…

Αυγή, 19/5/2015