Blancanieves - Χιονάτη (2012)
Στη Σεβίλλη του '20 η Carmencita ζει με τον ανάπηρο και πρώην ταυρομάχο πατέρα της και την πανούργα μητριά της. Όταν ο πατέρας της πεθάνει και η μητριά διατάξει τον εραστή της να την δολοφονήσει, εκείνη θα καταφέρει να ξεφύγει βρίσκοντας καταφύγιο στο σπίτι μιας ομάδας νάνων ταυρομάχων.
Ο Pablo Berger (Torremolinos 73) κρατά την κεντρική ιδέα του κλασσικού παραμυθιού της Χιονάτης (η κακιά μητριά, οι νάνοι, το δηλητηριασμένο μήλο, το φιλί που την ανασταίνει) και υπογράφει μία εναλλακτική διασκευή, δίνοντας μεγάλη βαρύτητα στην διαφοροποίηση των λεπτομερειών.
Να ξεκινήσω από αυτό που όλοι περιμένουν να ακούσουν, ότι μετά το ''Artist'' φοριέται πολύ το ασπρόμαυρο και όλα αυτά τα films αποτελούν φόρο τιμής στον βουβό κινηματογράφο μπλα μπλα μπλα...
Να προσθέσω επίσης ότι είναι μία εικαστικά άρτια ταινία, με καλές ερμηνείες, κάποιες φορές πομπώδεις με μεγάλη εκφραστικότητα, πιάνοντας έτσι τον παλμό του αμερικανικού βωβού από τη μία, αλλά με μία ευρωπαική σκηνοθετική προσέγγιση από την άλλη.
Το διασκευασμένο σενάριο ανήκει στον ίδιο το σκηνοθέτη της ταινίας και δεν είναι κάτι παραπάνω από ένα συνονθύλευμα μαύρης κωμωδίας και κλασσικού μελοδράματος ισπανικής λαικής κουλτούρας με πολλά κλισέ, που εμένα προσωπικά δεν με κέρδισε ιδιαίτερα αλλά σίγουρα δεν μετάνιωσα που το είδα.
Τουλάχιστον συγκεκριμένες σκηνές (η Χιονάτη που την σηκώνουν στα χέρια στην αρένα, η κακιά μητριά που κολλάει στον τοίχο όταν βλέπει τον ταύρο κλπ), αξίζουν την προσοχή σας.
Στα συν της ταινίας είναι οι επιλογές μητέρας Carmen, μικρής κόρης Carmen και ενήλικης (κυρίως η πανέμορφη μικρή Carmen), με πρόσωπα που ''έδεναν'' απίστευτα με την ασπρόμαυρη φωτογραφία.
Τέλος, ακούστε ξανά και ξανά την εξαιρετική μουσική του Alfonso Villalonga που πλαισιώνει μαγευτικά την ταινία.
Βίκυ Ελευθερίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου