artwork by Lemki Theohari |
Κάποιος μου χτυπά την πόρτα... Βάζω την μάσκα μου, μετράω την αγωνία μου και την φτύνω γρήγορα στο νεροχύτη , πιάνω τα μαλλιά μου με ένα αγκάθι που ‘χα στο μεγάλο σύνθετο της μικρής μου γκαρσονιέρας...θα αναρωτιέστε πως χωράει ένα σύνθετο μέσα σε τόσο λίγα τετραγωνικά κι όμως χωράει κι αυτό μαζί μ όλη μου τη ζωή...
Κάποιος μου χτυπάει την πόρτα, τρέχω να σουλουπώσω την απλότητα μου ,να την κάνω λίγο πιο εκκεντρική ,να καθαρίσω την ατονία μου, να γεμίσω έκπληξη τον χώρο...
Κάποιος μου χτυπά την πόρτα, μαζεύω τα κομμάτια της περασμένης βραδιάς, την κούραση και την ευτυχία. κανείς δεν πρέπει να δει την ακαταστασία του μυαλού μου, όχι από ντροπή από ενδιαφέρον ...
Κάποιος μου χτυπά την πόρτα, ήρθε! Ψεκάζω τον χώρο με λίγο έρωτα κ ένα τόνο ανασφάλειας, πόσο αγαπώ το χαμόγελο του δεν ξέρεις!
Κάνεις δεν ξέρει ,ούτε αυτός ο ίδιος !
αστείο δεν είναι?
Άννα Τσαμ Αναστο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου