Θυμήθηκα τον Ξενόπουλο και τους μυθιστορηματικούς, δακρύβρεχτους έρωτές του... Έρωτες που ντύθηκαν στα ασπρόμαυρα για χάρη της πάλαι ποτέ κρατικής τηλεόρασης και ξεχύθηκαν φιλόστοργα και φιλόδοξα στα σαλόνια του κόσμου....
Στο μικρό σαλονάκι της γιαγιά μου λοιπόν, ένα μικρό δράμα εκτυλισσόταν κάθε βδομάδα, τότε - αρχές 80'- που ...εξέπεμπαν...οι "Μυστικοί Αρραβώνες".....
Εκείνος, κρυφά αρραβωνιασμένος - λόγω πένθους- ερωτευόταν αναπάντεχα μιαν άλλη, πιο αισθαντική και πιο ταιριαστή του... και το ένα τραγικό ακολουθούσε το άλλο....με κορύφωση...τον,δια παντός, χωρισμό τους...
Η γιαγιά εξεγειρόταν υπέρ της αδικημένης αρραβιωνιάρας, καταλήγοντας κλαμένη και περιπαθής...κάθε, μα κάθε φορά...τηρώντας ευλαβικά την εβδομαδιαία της "παράδοση" - σπονδή στις ...απατημένες του κόσμου...
Κι εγώ...έμενα προφητικά ...σκεφτική...(έως και σήμερα)....για το ποιοι ,τελικά,είναι οι ...χαροκαμένοι.......Οι απατημένοι...(?)...... ή εκείνοι που δεν μπόρεσαν ποτέ να εκπληρώσουν τον έρωτά τους...
Αγγέλικα Στουραΐτου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου