Jazzmine says...........Just a dream..

Κοιτάζω το προσωπό σου.

Μασκάρω το φως κι απλώνω σκιές πάνω στο μαξιλάρι σου.

Μετράω τις ανάσες σου.

Επιπλέω αθόρυβα στις εκπνοές σου κι έπειτα..λιγοστό φως..

Βαδίζω προσεκτικά μέσα στ' ονειρό σου.

Μιλάς με κόσμο, ποιοί είναι?

Είσαι κοντά σε θάλασσα, τα χέρια μου τα πνίγει η υγρασία, περπατάς..

Γυρνάς πίσω, δε με βλέπεις, είμαι γατζωμένη στο ρούχο σου, είσαι ανήσυχος, κοιτάς τα παπούτσια σου που πλυμμηρίζουν άμμο, μια κοπέλα σου προσφέρει μια χελώνα, πας να την πιάσεις και εκείνη την πετάει γελώντας ψηλά, η χελώνα γίνεται δράκος, ένας μικρός καψαλισμένος δράκος που καίγεται απ΄την ίδια του την ανάσα..

Τρέχεις.

Γυρίζω να δω την πόλη πίσω μας που την καταπίνει η φωτιά, βλέπω την κοπέλα να με κοιτάζει. Το γέλιο της καταλήγει σε μια επικριτική γκριμάτσα.

- Δεν έχεις δουλειά εδώ, μου λένε τα μάτια της. Είσαι μια Παρείσακτη.

Τρέχεις. Σε δυσκολεύει το βάρος που δεν ξέρεις ότι κουβαλάς.

Σταματάς για λίγο. Λαχανιάζεις. Ακουμπάς σε μια σιδερένια κουπαστή. Θάλασσα ξανά, η αλμύρα τζούζει τα μάτια μου. Μα όπως και πριν, ούτε τώρα τη βλέπω. Σκύβω να δω το νερό και βλέπω στον πάτο το εισιτήριο που κρύβεις στην τσάντα της φωτογραφικής σου μηχανής δυό βδομάδες τώρα..

Σηκώνω έντρομη το βλέμμα μην τύχει και το δείς και θυμηθείς..πως φεύγεις.. Λύνω τα χέρια μου απ΄το λαιμό σου.

Έρχομαι μπροστά σου. Κοιτάζεις ευλαβικά ένα αόρατο σημείο. Τα μαλλιά σου είναι μπερδεμένα. Τα γυαλιά σου θολά. Ακουμπάω το χέρι μου στο μετωπό σου. Ανασαίνεις. Κλείνεις τα μάτια. Παίρνω τα γυαλιά σου, τα σκουπίζω.

Κοίταξε με. Εγώ είμαι. Εμένα βλέπεις στον ύπνο σου.

Κοίτα πίσω μου, είναι Μανιάτικος ο βράχος που μας σκεπάζει, είναι ο ήλιος της που θα διαλύσει και το αποψινό σκοτάδι, κοίτα με, είμαι εδώ, δε θα ρθουν άλλοι τραυματισμένοι δράκοι, κανείς δεν θα σε κοροιδέψει, δε χρειάζεται να τρέχεις, δε χρειάζεται να φύγεις, δε χρειάζεται να αλλάξεις.

Γύρνα μαζί μου στο σπίτι.

Θα περάσουμε την ερειπωμένη πόλη,

Τις φωτιές,

Την κινούμενη άμμο,

Θα βρούμε τη θάλασσα, είναι κοντά, νιώθω την αψάδα της, θα κολυμπήσουμε.

Μη με φοβάσαι.

Δεν έχω κρυμμένα εισιτήρια πουθενά, η τσάντα μου είναι αφημένη στη γαλάζια συρταριέρα δίπλα στον καθρέφτη όπως κάθε βράδυ, δεν πάω πουθενά, μη με φοβάσαι, είμαι εδώ.

Είναι μόνο ένα όνειρο, μόνο ένα όνειρο.


Jazzmine in a Dream