γράφει η Όλγα Αικατερίνη Φουντέα
- Όλγα, θέλω να σταματήσεις να διαδίδεις αυτά τα ψέματα!
- Ποια ψέματα, μαμά;
- Αυτά που λες από εδώ κι από εκεί, ότι εγώ και ο πατέρας σου χωρίσαμε!
- Τι εννοείς, μαμά; Αφού είχατε να κοιμηθείτε κάτω από την ίδια στέγη από τα πέντε μου.
- Άκου να σου πω, μικρή. Δεν μπορεί να περιμένεις από δύο sui generis άτομα όπως εγώ και ο πατέρας σου να φερόμαστε όπως τα κοινά ζευγάρια.
- Ποια ζευγάρια εννοείς; Τα ευτυχισμένα;
- Ήμασταν ευτυχισμένοι! Πριν γεννηθείς εσύ!
- Τι εννοείς δηλαδή; Ότι εγώ φταίω που χωρίσατε;
- Όχι, δεν φταις εσύ, αλλά δεν βοήθησες κιόλας! Μα αφού σου λέω δεν χωρίσαμε!
- Και οι ομηρικοί καβγάδες; Και οι απειλές και τα δικαστήρια; Και που έκανα να δω τον πατέρα μου δεν ξέρω πόσο καιρό μέχρι που ήρθε στο άλλο μας σπίτι με ένα παζλ; Ψέματα κάνατε; Όλοι οικογενειακώς που βρίζατε ο ένας τον άλλον, όλα ψέματα;
- Δεν είπα ότι δεν υπήρχαν διενέξεις! Ο πατέρας σου ήταν δύσκολος άνθρωπος. Όπως είσαι κι εσύ!
- Κι εκείνη η σκηνή στην κουζίνα που απείλησαν με την γιαγιά ότι θα διεκδικήσουν την κηδεμονία μου κι εσύ φώναζες ενώ εγώ έκλαιγα και μου έλεγαν να διαλέξω;
- Και τι διάλεξες; Αφού τα θυμάσαι τόσο καλά.
- Ήταν λίγο δύσκολη η θέση μου. Ήταν σαν να έπρεπε να διαλέξω μεταξύ ΠΑΣΟΚ και ΝΔ. Διάλεξα ΠΑΣΟΚ.
- Εγώ είμαι το ΠΑΣΟΚ;
- Ναι, όλες οι μητέρες είναι ΠΑΣΟΚ. Εσύ το έχεις ψηφίσει κιόλας!
- Εγώ; ΠΑΣΟΚ; Πότε ψήφισα εγώ ΠΑΣΟΚ; Ποτέ!
- Μα τι λες; Δεν ψήφισες Σημίτη;
- Ο Σημίτης δεν είναι ΠΑΣΟΚ!
- Τι είναι τότε; Κουβικουλάριος της Αγίας Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας;
- Τον Σημίτη, μικρή, θα το κρίνει η ιστορία. Δεν φτάνει που διαδίδεις αυτά τα ψέματα ότι χώρισα με τον πατέρα σου, λες ότι ψήφισα και ΠΑΣΟΚ, δεν γίνεται, Χριστέ μου, να σταματήσεις να ασχολείσαι μαζί μου;
- Ε, τι να κάνουμε, ίσως να σου είχαν πάει καλύτερα τα πράγματα αν ο Χατζιδάκις είχε ανταποκριθεί στις ερωτικές επιστολές ή είχες πάει για μεταπτυχιακό στην Γερμανία και τα είχε φέρει η τύχη και γνώριζες τον Reiner Werner Fassbinder. Τότε δεν θα υπήρχα εγώ.
- Μπα, θα υπήρχες. Σιγά μην γλιτώναμε από εσένα.
- Πως θα υπήρχα χωρίς εσένα;
- Σιγά μην με χρειαζόταν ο πατέρας σου για να σε κάνει. Αφού τίποτα δεν έχεις πάρει από εμένα! Τίποτα! Θα κατάπινε ένα από τα βιβλία του και θα έβγαινες από το κεφάλι του όπως η Αθηνά από το κεφάλι του Δία.
- Δεν αντιλέγω. Ο μπαμπάς είχε όντως συνουσιακή σχέση με τα βιβλία του, τα προτιμούσε κι από εσένα κι από εμένα. Ποιο βιβλίο, όμως;
- Το Μισάνθρωπο του Μολιέρου!
- Μα, μαμά, ξέρεις πολύ καλά ότι ο μπαμπάς δεν διάβαζε θέατρο.
- Αχ, βρε Όλγα, τίποτα δεν έχεις καταλάβει πια για αυτήν την οικογένεια; Η οικογένεια σου δεν χρειάζεται ούτε να διαβάζει ούτε να πηγαίνει θέατρο. Η οικογένεια σου ΕΙΝΑΙ το θέατρο.
- Όλγα, θέλω να σταματήσεις να διαδίδεις αυτά τα ψέματα!
- Ποια ψέματα, μαμά;
- Αυτά που λες από εδώ κι από εκεί, ότι εγώ και ο πατέρας σου χωρίσαμε!
- Τι εννοείς, μαμά; Αφού είχατε να κοιμηθείτε κάτω από την ίδια στέγη από τα πέντε μου.
- Άκου να σου πω, μικρή. Δεν μπορεί να περιμένεις από δύο sui generis άτομα όπως εγώ και ο πατέρας σου να φερόμαστε όπως τα κοινά ζευγάρια.
- Ποια ζευγάρια εννοείς; Τα ευτυχισμένα;
- Ήμασταν ευτυχισμένοι! Πριν γεννηθείς εσύ!
- Τι εννοείς δηλαδή; Ότι εγώ φταίω που χωρίσατε;
- Όχι, δεν φταις εσύ, αλλά δεν βοήθησες κιόλας! Μα αφού σου λέω δεν χωρίσαμε!
- Και οι ομηρικοί καβγάδες; Και οι απειλές και τα δικαστήρια; Και που έκανα να δω τον πατέρα μου δεν ξέρω πόσο καιρό μέχρι που ήρθε στο άλλο μας σπίτι με ένα παζλ; Ψέματα κάνατε; Όλοι οικογενειακώς που βρίζατε ο ένας τον άλλον, όλα ψέματα;
- Δεν είπα ότι δεν υπήρχαν διενέξεις! Ο πατέρας σου ήταν δύσκολος άνθρωπος. Όπως είσαι κι εσύ!
- Κι εκείνη η σκηνή στην κουζίνα που απείλησαν με την γιαγιά ότι θα διεκδικήσουν την κηδεμονία μου κι εσύ φώναζες ενώ εγώ έκλαιγα και μου έλεγαν να διαλέξω;
- Και τι διάλεξες; Αφού τα θυμάσαι τόσο καλά.
- Ήταν λίγο δύσκολη η θέση μου. Ήταν σαν να έπρεπε να διαλέξω μεταξύ ΠΑΣΟΚ και ΝΔ. Διάλεξα ΠΑΣΟΚ.
- Εγώ είμαι το ΠΑΣΟΚ;
- Ναι, όλες οι μητέρες είναι ΠΑΣΟΚ. Εσύ το έχεις ψηφίσει κιόλας!
- Εγώ; ΠΑΣΟΚ; Πότε ψήφισα εγώ ΠΑΣΟΚ; Ποτέ!
- Μα τι λες; Δεν ψήφισες Σημίτη;
- Ο Σημίτης δεν είναι ΠΑΣΟΚ!
- Τι είναι τότε; Κουβικουλάριος της Αγίας Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας;
- Τον Σημίτη, μικρή, θα το κρίνει η ιστορία. Δεν φτάνει που διαδίδεις αυτά τα ψέματα ότι χώρισα με τον πατέρα σου, λες ότι ψήφισα και ΠΑΣΟΚ, δεν γίνεται, Χριστέ μου, να σταματήσεις να ασχολείσαι μαζί μου;
- Ε, τι να κάνουμε, ίσως να σου είχαν πάει καλύτερα τα πράγματα αν ο Χατζιδάκις είχε ανταποκριθεί στις ερωτικές επιστολές ή είχες πάει για μεταπτυχιακό στην Γερμανία και τα είχε φέρει η τύχη και γνώριζες τον Reiner Werner Fassbinder. Τότε δεν θα υπήρχα εγώ.
- Μπα, θα υπήρχες. Σιγά μην γλιτώναμε από εσένα.
- Πως θα υπήρχα χωρίς εσένα;
- Σιγά μην με χρειαζόταν ο πατέρας σου για να σε κάνει. Αφού τίποτα δεν έχεις πάρει από εμένα! Τίποτα! Θα κατάπινε ένα από τα βιβλία του και θα έβγαινες από το κεφάλι του όπως η Αθηνά από το κεφάλι του Δία.
- Δεν αντιλέγω. Ο μπαμπάς είχε όντως συνουσιακή σχέση με τα βιβλία του, τα προτιμούσε κι από εσένα κι από εμένα. Ποιο βιβλίο, όμως;
- Το Μισάνθρωπο του Μολιέρου!
- Μα, μαμά, ξέρεις πολύ καλά ότι ο μπαμπάς δεν διάβαζε θέατρο.
- Αχ, βρε Όλγα, τίποτα δεν έχεις καταλάβει πια για αυτήν την οικογένεια; Η οικογένεια σου δεν χρειάζεται ούτε να διαβάζει ούτε να πηγαίνει θέατρο. Η οικογένεια σου ΕΙΝΑΙ το θέατρο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου