Ζωγράφισα

Ζωγράφισα τα μάτια σου και τα φόρεσα στο μέτωπό μου, έτσι που να μην τα βλέπω πια να με πληγώνουν.  Μόνο να  αισθάνομαι τη ματιά σου να συντροφεύει τη δικιά μου. Τη γυμνή σου μέση την έκανα βραχιόλι στο μπράτσο μου να μου μετράει το σφυγμό. Κι εκείνη την υπέροχη γεύση του φιλιού σου την έκανα σχολειό   που μού’ μαθε να λέω καλημέρα στη ζωή. Πήρες την λύπη μου στα χέρια σου κι έκανες τη σπίθα πυρκαϊά, τ’όνειρο γαλάζιο ατλάζι, χείμαρρο το ρυάκι που έρρεε δίπλα στην αυλή μου. Σ’ ακολουθώ ανάμεσα σε φωτιές, κεραυνούς και πλημμύρες. Αλήθεια, τι ωραιότερο θα μπορούσε να μου συμβεί;   Το μόνο για το οποίο φταις είναι ότι σ’αγαπώ

Ιωάννα Αβραμίδου