Παρασκευή 30 Μαρτίου 2018

Χαϊκού ενός πεινασμένου

είσαι έρωτας καυτός
σ έχω μέσα μου βαθιά
σαν ρεβύθια στον φούρνο.

Γιώργος Τρίκερι







προσευχή

υπάρχουν δυο χιλιάδες θεοί
δέκα χιλιάδες προσευχές
που δεν φτάνουν ποτέ στον ουρανό
καίγονται 
χωρίς να φτάσουν μακριά από τα χείλη
ίσως οι θεοί
ποθούν την ίδια θρησκέια
με εμάς,
χάδια και φιλιά.

Γιώργος Τρίκερι

Πέμπτη 29 Μαρτίου 2018

ημερολόγιο ενός performer. στο τραμ

Είμαι στο τραμ.
Απέναντι μου κάθεται ένα όμορφο κορίτσι, δίπλα της στέκεται ένα αγόρι, δεν θέλω να γράψω πως είναι άσχημος, αλλά είναι. Έχει ακμή στο πρόσωπό του και τα μαλλιά του είναι κουρεμένα αστεία, ούτε ξέρω τι σημαίνει αυτό.
Το αγόρι ρίχνει κλεφτιές ματιές στο κορίτσι. Το κορίτσι έχει το προσωπό της σκυμμένο στο κινητό της. Σκέφτομαι πως ήμουν και εγώ κάποτε ένα άσχημο αγόρι με αστεία μαλλιά. Εμένα ήταν και η μύτη μου σαν μελιτζάνα.
Θυμάμαι την ζωή μου να είναι θρύψαλα πριν να είναι ολόκληρη. Θυμάμαι τον θυμό, τον πόνο, τις ανασφάλειες, την απόγνωση.
Προσπαθώ να θυμηθώ τις στιγμές που ο πόνος έγινε πληροφορία, που οι ανασφάλειες  μεταλάχτηκαν σε ικανοποίηση, που η απόγνωση έδωσε την θέση της στην απόλαυση, που το αγόρι έγινε άντρας. Η διαδρομή της αυτογνωσίας δεν έχει ολοκληρωθεί, υποψιάζομαι πως ποτέ δεν ολοκληρώνεται. Πιστεύω πως ο έρωτας μας σπρώχνει με τον δικό του ύπουλο τρόπο στην αυτογνωσία, γι’αυτό έρχεται τις πιο ανυποψίαστες στιγμές. Σκορπίζει εντροπία και ανισορροπία και καλά κάνει, αυτή είναι η δουλειά του. Είναι μία μικρή επανάσταση ο έρωτας, με ταραχές και επεισόδια, με καταστροφές και απώλειες, όπως οφείλει κάθε επανάσταση που σέβεται τον εαυτό της. 
Το βόλεμα είναι ένα στατικό καθεστώς ρουτίνας και βαρεμάρας, μας κάνει οκνηρούς και μαλθακούς, σε σώμα και ψυχή. Ευτυχώς εμφανίζεται αυτός ο ρομαντικός προβοκάτορας με την αναίδειά του και την ανυπακοή του και τα ισοπεδώνει όλα. Θα έγραφα «τα γαμάει όλα» που είναι και το σωστό ...
Οι σκέψεις μου διακόπτονται από μία κίνηση που πιάνει το μάτι μου. Το αγόρι σκύβει και λέει κάτι στο κορίτσι. Αυτή παραμερίζει το κινητό της και τον κοιτάει. 
Το αγόρι παίρνει θάρρος. Της λέει και κάτι άλλο. Το τσουλούφι του πέφτει στα μάτια, τό κάνει πέρα με τα δάχτυλά του, τα μαλλιά του τώρα πια δεν φαίνονται αστεία, ούτε αυτός φαίνεται άσχημος.
Σηκώνομαι, έχω φτάσει στον προορισμό μου. Το τελευταίο πράγμα που βλέπω είναι το κορίτσι να χαμογελάει στο αγόρι.

Γιώργος Τρίκερι






Τετάρτη 7 Μαρτίου 2018

Ταινίες που μιλάνε τη γλώσσα της ψυχής


Είδα χτες το βράδι τη "Φανταστική Γυναίκα" (Una Mujer Fantastica) του Σεμπάστιαν Λέλιο. Μια δυνατή ταινία που περιγράφει με συγκινητικό τρόπο τον ηρωικό αγώνα μιας γυναίκας που βιώνει μια απώλεια. Δεν θα πω περισσότερα για την υπόθεση της ταινίας, τα τρέιλερ γιαυτό υπάρχουν. Την προτείνω σε όποιον αγαπάει τον καλό κινηματογράφο. 
Στη παρούσα φάση για μένα καλός κινηματογράφος είναι οι εκτός Χόλιγουντ ταινίες που δεν περιέχουν βαρετούς, μασκοφόρους σούπερ-ήρωες οι οποίοι καθώς εξολοθρεύουν ακόμα πιο βαρετούς αντιπάλους, κλάνουν εξυπνακίστικες ατάκες.
Όπως πιθανόν γνωρίζουν όσοι ασχολούνται με τα όσκαρς (όλοι δηλαδή) η "Φανταστική Γυναίκα" κέρδισε το όσκαρ καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας. Χαίρομαι για τους συντελεστές της ταινίας και ειδικά για την Ντανιέλα Βέγκα, η οποία έγραψε ιστορία ως η πρώτη transgender ηθοποιός που πρωταγωνιστεί σε ταινία που κερδίζει όσκαρ (βεβαίως μπορεί να υπήρξε και άλλη στο παρελθόν και να μην το μάθαμε ποτέ).
Όμως πρέπει να ομολογήσω πως θεωρώ τις άλλες δυο ταινίες που ήταν συνυποψήφιες για το συγκεκριμένο όσκαρ σαφώς καλύτερες.
Αναφέρομαι στο Loveless (ελλ. τίτλος: Χωρίς Αγάπη) του Αντρέι Ζβιαγκιντσέφ και την Ούγγρική ταινία Testrol es Lelekrol (ελλ. τίτλος: Η Ψυχή και το Σώμα) της Ιλντίκο Ενιέντι.
Δυο αληθινά διαμάντια της έβδομης τέχνης. Αν έπρεπε να δώσω βραβείο σε μια από τις δυο, δεν θα ήξερα ποιά να διαλέξω. Δεν έχει σημασία, τα όσκαρς έτσι κι αλλιώς είναι ένα κιτς πανηγύρι γκλαμουριάς άνευ αξίας.
Στους γνήσιους σινεφίλ προτείνω να δουν και τα τρία φιλμ κι όσο μπορείτε γυρίστε τις πλάτες σας στις ανούσιες παπαρόσουπες του Χόλιγουντ.
Διευκρινίζω του Χόλιγουντ και όχι του Αμερικάνικου ανεξάρτητου κινηματογράφου που συνεχίζει να μας προσφέρει υπέροχες ταινίες όπως το φετινό Lucky του Τζον Κάρολ Λιντς


Γιώργος Τρίκερι