 |
| Nigamushi |
Έλεγα, θα γράψω έναν λίβελλο,
και μούβγαινε μια χρωματιστή καλημέρα.
Έλεγα, θα φωνάξω μέχρι να μ’ ακούσουν στην άλλη άκρη της πόλης,
και ψιθύριζα συγγνώμες.
Έλεγα, θα σηκώσω το χέρι και θα το χτυπήσω με δύναμη στο τραπέζι,
και μοίραζα χάδια.
Έλεγα, θα φορέσω την χυδαιότητα και την αδιαφορία,
κι ανέτειλαν χαμόγελα.
Έλεγα, θα τα θυμάμαι όλα τα πικρά και τα αιχμηρά,
και πάθαινα αμνησία.
Έλεγα, θα κόψω τις κακές συνήθειες,
και ανακάλυπτα καινούργιες.
Έλεγα, θα ταξιδέψω σε άλλα πρόσωπα, σε άλλα σώματα,
και δεν έλυνα ποτέ τους κάβους.
Έλεγα, θα γράψω παραμύθια με ευτυχισμένο τέλος,
και οι ήρωες μου συνέχεια αυτοκτονούσαν.
Κι ύστερα τέλειωσαν οι λέξεις μου και μαζί τους και οι σιωπές.
Γεωργία Καλδάνη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου