Θεία Βάγια - Ο Μέντορας

photo by GallyKaru

Εντάξει, ο γονότυπός μου κλείνει μέσα του το συνονθύλευμα του κάθε μέσου έλληνα (αντάρτικο, εξορίες, ξενιτιές και τάση παχυσαρκίας), ο φαινότυπός μου όμως διαμορφώθηκε σ’ ένα σπάνιο από οικολογικής και πολιτιστικής άποψης και αξίας περιβάλλον. Μεγάλωσα στο φαρμακείο της θείας Βάγιας!!! Με πάρκαραν εκεί για την ακρίβεια οι γονείς μου, δίχως να σκέφτονται τους κινδύνους της έκθεσής μου στην απόλυτη ελευθερία του πνεύματος και του σώματος. Η θεία Βάγια είχε το ομορφότερο φαρμακείο – βιβλιοπωλείο – καφέ – πλατεία που έχω δει στη ζωή μου και ουκ ολίγο έχω σουλατσάρει στον πλανήτη. Άνθρωποι, άνθρωποι, άνθρωποι έμπαιναν από την πόρτα και ίσως να μην έβγαιναν ποτέ από εκεί μέσα. Δίπλα στο χημείο έτρωγα μεσημεριανό, διάβαζα, κοιμόμουν και γενικότερα τράκαρα με βία πάνω στον τοίχο της πραγματικότητας.
Ο Μαίρη είχε μείνει έγκυος απ’ τον περιπτερά – η θεία Βάγια το κανόνισε. Ο Σωτήρης ήθελε να ήταν γυναίκα – το ήθελε πολύ – η θεία Βάγια τον στήριξε. Ο Αποστόλης δεν μπορούσε να κατουρήσει – η θεία Βάγια επιμελήθηκε των υδραυλικών. H Ζέτα θα έβγαινε ραντεβού και δεν ήθελε να φαίνεται το ξεσαλωμένο σπυρί στο πηγούνι της – η θεία Βάγια το εξαφάνισε. Πλήθος περιστατικών, σοβαρών και ασόβαρων, νύχτα και μέρα, με εντρύφησαν από μικρή ηλικία στην ιατρική, στην ανθρώπινη ανοησία και ματαιότητα, στον αμείωτο καημό του ανθρώπινου είδους για ευτυχία και αναγνώριση.
Το οικονομικό σύστημα της Βάγιας δεν το κατάλαβα ποτέ. Είχε ένα από τα μεγαλύτερα φαρμακεία της πόλης, δεν ξέμεινε ποτέ από λεφτά, έδινε τζάμπα φάρμακα συνέχεια και ήταν λάτρης της άμεσης οικονομίας. Πάρε μια ασπιρίνη – κάνε με μια αγκαλιά. Πάρε μια αντιβίωση – δώσε ένα φιλί. Να τραβάς τα μαλλιά σου, είναι αυτή η γυναίκα, έλεγε ο παππούς μου. Μουρλέγκο, θέατρο, τσαλαφή και άλλα γοητευτικά επίθετα στόλιζαν το μνημείο της θείας Βάγιας. Καλά, καλά, αυτό σας συμφέρει και αυτό κάνετε απαντούσε αυτή. Όποτε δεν έχετε τι να πείτε σας βολεύει να με λέτε αναρχική, αιρετική και καρνάβαλο … Μια φορά ερωτεύτηκε έναν βραζιλιάνο, έκλεισε το φαρμακείο για 15 ημέρες και γύρισε από τη Βραζιλία μετά από 4 μήνες… νεότερη, δροσερότερη και χωρίς αυτόν. Όταν οι φίλες μου ερωτεύονταν πήγαιναν στη θεία Βάγια, το ίδιο και όταν χώριζαν ή έλεγαν να παντρευτούν. Φορέστε ένα σκουλαρίκι, βρε κορίτσια μας έλεγε, χωρίς να δίνει σημασία ποτέ στους καημούς και στις χαρές των ερώτων που εξιστορούσαμε. Το σκουλαρίκι, ειδικά το μακρύ, δίνει κίνηση και η γυναίκα είναι κίνηση. Έτσι ήρθαν γάμοι και βαφτίσια και η θεία Βάγια πρώτη στην πίστα με τα τεκνά, μετά αρχίσανε τα κέρατα και οι χωρισμοί, η ζωή τελοσπάντων και τα γνωστά. Και δώσε καβγάδες οι φίλες μου, και δώσε δικηγόρους και πέρα δώθε. Η θεία Βάγια κοντινό σώμα σε όλους μα με εκείνο το διαβολεμένο βλέμμα που έμενε ασυγκίνητο από καθετί που είχε να κάνει με τις ανθρώπινες ανακατωσούρες – απόμακρη κάθε δράματος μα τόσο γεμάτη θάλασσα. Μια μέρα στο φαρμακείο η Στέλλα η φιλενάδα μου ωρύεται για τον άντρα της. Η θεία Βάγια τοποθετεί κάτι χάπια στα ράφια και σχεδόν γελάει.
Θα χωρίσω, λέει η Στέλλα, τέρμα. Θα πάω στο δικηγόρο. Βάγια τι λες;
Ότι ο Σταύρος είναι ήδη 35 και μην περιμένεις τίποτα από έναν γέρο άντρα.
Γέρος ρε Βάγια 35;
Βέβαια. Επίσης, λέω ότι μπλέκετε πολύ την εκκλησία, το δήμο και το κράτος στις ζωές σας, τους έχετε ανάγκη να σμίξετε, να χωρίσετε, να μιλήσετε, να γαμηθείτε. Με έχετε κουράσει με τους νόμους, λοιπόν, θα βάψω μωβ έναν τοίχο και θα κρεμάσω έναν καθρέφτη να βλέπει ο κόσμος τα ίδια του…

Αυγή Βυθούλκα, 3/2/2015