Η Παρεξήγηση. Αλληλογραφία δυο αδέσποτων σκύλων

Έτσι, μια φορά φιλαράκι μου Ράμσταϊν, είπα να σου γράψω, γι αυτήν την μεγάλη Παρεξήγηση που υπάρχει καιρό τώρα... Έρχεται μια στιγμή για κάποιους από εμάς,τους πιο έτοιμους, που το βλέμμα μας συναντιέται με κάποιον από Εκείνους. Και μας κοιτάνε με οίκτο... μας κοιτάνε σαν να θέλουν να μας σώσουν... ναι, πραγματικά, ο πόνος όταν σε χτυπά αυτοκίνητο και σου κόβει τα πόδια είναι ανυπόφορος, όταν σε δένουν σε ένα δέντρο για μήνες ατάιστο το κορμάκι σου σβήνει , όταν σε σέρνουν στην άσφαλτο το δέρμα σου λιώνει, ναι, ανυπόφορο.... σωστά! , αλλά Εκείνοι πονάνε πιο πολύ. .. Είναι πολύ επώδυνη η ζωή τους... να μην βλέπουν ήλιο πέρα από τα σαββατοκύριακα, να ζουν με τα παιδιά τους μόνο 10 μέρες τον Αύγουστο... να παίρνουν χαπάκια για να μην τρίζουν τα δόντια τους το βράδυ, να τρέμουν στην ιδέα του χρόνου που περνά σαν κατάρα, να λένε τα ίδια , να φοράνε τα ίδια, να σκέφτονται τα ίδια, να ονειρεύονται τα ίδια... Οι καημένοι... τους λυπάμαι...
Μας έχουν ανάγκη!. Πρέπει να τους σώσουμε! Πρέπει να πάει ένας, ή και δύο σε κάθε σπίτι, πρέπει να τους κάνουμε καλύτερους ! Και να θυμάσαι, θα είναι δύσκολο να εκπαιδευτούν να γίνουν άνθρωποι...κάποιοι από Εκείνους θα είναι βίαιοι, μπορεί και για λόγους που δεν έχουν νόημα, ίσως γιατί για παράδειγμα μιλάς σε λάθος τόνο, ίσως γιατί δεν κοιμάσαι σε άψογη στάση σώματος, ή και γιατί κατουριέσαι την εντελώς λάθος στιγμή.....δεν πειράζει όμως, πρέπει να τους σώσουμε, μας έχουν ανάγκη! είναι πολύ δύσκολο, αλλά γι αυτό, πρέπει να είμαστε δυνατοί! να αντέχουμε! Οι περισσότεροι απο Εκείνους δεν θα το εκτιμήσουν ποτέ, κάποιοι όταν Εμείς θα έχουμε ήδη φύγει ( ίσως και βίαια από τα χέρια τους), και υπάρχουν και άλλοι που εκτιμούν το ότι..μας έσωσαν,,,δεν πειράζει φίλε μου... πρέπει να γίνουν Άνθρωποι..οπότε πρέπει να κοιμάσαι σε άψογη στάση σώματος, να μην μιλάς σε λάθος τόνο, να κάνεις ορθοφωνία, να δίνεις πρώτα το αριστερό και μετά το δεξί, και να αποκτήσεις και ιδιαίτερες ικανότητες, έτσι γελάνε πιο πολύ και θεραπεύονται πιο γρήγορα...
Δεν ξέρω πότε ακριβώς ξεκίνησε αυτή η παρεξήγηση, άλλα να θυμάσαι, Εκείνοι μας σώζουν γιατί έτσι σώζονται, τι παράλογο...
Να τους κοιτάς στα μάτια, κατάψυχα που λέμε Εμείς, προσπαθούν να μας πουν πόσο μας χρειάζονται, αλλά δεν το λένε, αν τους κοιτάς βαθιά μέσα εκεί, εσύ θα το ακούσεις...
Να τους κοιτάς βαθιά, κατάματα, κατάψυχα που λέμε Εμείς,και θα ακούσεις να λένε "διάλεξε με, είμαι Όμορφος κατά βάθος, μην με βλέπεις έτσι".
Να τους κοιτάς βαθιά , κατάματα, κατάψυχα που λέμε Εμείς...και θα ακούσεις να σου φωνάζουν, "μείνε μαζί μου,", ακόμη και αν εκείνη την στιγμή σε βρίζουν...τί παράλογο ε?
Να θυμάσαι, να τους κοιτάς κατάματα, κατάψυχα που λέμε Εμείς. Είμαστε ο καθρέπτης τους.
Δεν υπάρχει άλλος τρόπος να τους σώσουμε. Και περνάνε δύσκολα....
Τι παρεξήγηση....
Σου στέλνω μια δυο φωτογραφίες στην τελευταία κοπέλα που διάλεξα, την Εμμανουέλα, αλλά νόμιζε ότι τελικώς δεν με χρειάζεται, ότι είναι καλύτερα μόνη της...δεν πειράζει....παρεξήγηση.... Ίσως τελικά να μην κοιμόμουν και σε άψογη στάση σώματος.... (θα το σκεφτώ, ίσως να επιμείνω...)

Με αγάπη
Λοστ.