Μεγάλος μπαγαπόντης αυτός ο Damien Chazelle. Μου στέρησε την κάθαρση του χειροκροτήματος στο τέλος και τρώγομαι ακόμη. Ήθελα το κλισέ μου, ήθελα να δω την αναγνώριση, τους όρθιους θεατές, την αμερικανιά μου.
Αλλά αφιονίζομαι και με την πρακτική του δασκάλου. Πικρόχολος, βίαιος, προσβλητικός,τεράστιο αρχίδι.
Οι άνθρωποι μόνο κάτω από υπερβολική πίεση λειτουργούν; Αυτός είναι ο τρόπος για να βρεις το κίνητρο σου και να αποβάλεις το ανθρώπινο στοιχείο, τον σωματικό και ψυχικό πόνο για να επιτύχεις;
Και η μοναδική σύμβαση που θα κάνεις θα είναι με τη φιλοδοξία;
Προβληματίζομαι με εμάς.
Βέρα J. Φραντζή
για να επισκεφτείς το blog της Βέρας πάτησε εδώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου