Selma, το χρονικό μια πορείας.

Η πρώτη μεγάλου μήκους σκηνοθετική προσπάθεια της Άβα ΝτιΒερνέ, αφηγείται μια σημαντική ιστορική περίοδο για τα πολιτικά και ανθρώπινα δικαιώματα των μαύρων στην Αμερική και παράλληλα σκιαγραφεί ένα μικρό κομμάτι της προσωπικότητας του μεγάλου ηγέτη των μαύρων και πολέμιο του φυλετικού ρατσισμού, Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ. Η κινηματογραφία της Ντιβερνέ ακολουθεί τις συμβάσεις και την ασφάλεια της κλασικής αφήγησης για να περιγράψει τους επίπονους, συνεχείς και αιματηρούς αγώνες της περιόδου, θυμίζοντας μας το πόσο έχουμε προχωρήσει στο δρόμο της κοινωνικής προόδου, αλλά και πόσο μακριά πρέπει να προχωρήσουμε ακόμα για να φτάσουμε στο επιθυμητό επίπεδο κοινωνικής ισοτιμίας και ελευθερίας.
 Η ιστορία μας μεταφέρει πίσω στην ταραχώδη περίοδο της άνοιξης του 1965, κατά την οποία οι αφροαμερικανοί πολίτες απειλούνται με ξυλοδαρμό, απώλεια της εργασίας τους ή ακόμα και με φόνο, αν μετέχουν στην εκλογική διαδικασία. Ο Λούθερ Κίνγκ (Ντέιβιντ Ογιέλοου) κληρικός και πολιτικός ηγέτης των αφροαμερικανών, συνάντα τον Πρόεδρο Τζόνσον (Τομ Γουίλκινσον) και του ζητά επίμονα να περάσει νόμο για την ισονομία στη διαδικασία της ψηφοφορίας. Ο στόχος όμως του προέδρου είναι να κρατήσει υπό έλεγχο το κίνημα και να μάθει τις επόμενες κινήσεις του Λούθερ, έτσι προφασίζεται, ότι ανάμεσα στα πολύ επιτακτικά ζητήματα που έχει να λύσει, το πιο σημαντικό είναι η καταπολέμηση της φτώχειας. Στο μεταξύ συμβαίνουν συνεχώς βίαια επεισόδια μεταξύ μαύρων και αστυνομικών στις πόλεις του Νότου. Παρακινούμενοι από αυτές τις τραγωδίες, μέλη των ακτιβιστών του Κινήματος για τα πολιτικά δικαιώματα και η ομάδα του Λούθερ Κινγκ, συσπειρώνονται και διοργανώνουν μια ειρηνική πορεία διαμαρτυρίας από τη Σέλμα προς στο Μοντγκόμερι της Αλαμπάμα. Μόνο που εκεί βρίσκονται οι αστυνομικές δυνάμεις του φανατικού ρατσιστή κυβερνήτη της Αλαμπάμα Τζόρτζ Γουάλας (Τιμ Ροθ) και η πορεία πνίγεται στο αίμα. Τότε ο Λούθερ Κινγκ προσκαλεί όλους του συναδέλφους κληρικούς κάθε θρησκείας για να σταθούν πλάι του, ενώ πλήθος κόσμου πλαισιώνει την πορεία που ξαναεπιχειρείται από τη Σέλμα προς το Μοντγκόμερι. Με τον τρόπο αυτό κάμπτεται η άρνηση του προέδρου που χειραγωγούνταν από τα μέλη του κογκρέσου και προχωρεί στη θέσπιση του νόμου περί πολιτικών δικαιωμάτων ο οποίος εξουσιοδοτεί την επιβολή της απάλειψης των φυλετικών διακρίσεων σε δημόσιους χώρους, με ποινική δίωξη στους παραβάτες.
 Περισσότερο πολιτικό και ιστορικό δράμα παρά βιογραφία, το καλογυαλισμένο Σέλμα αποδίδει τις δράσεις του κινήματος για τις φυλετικές διακρίσεις και μέσα από αυτές να σκιαγραφεί αμυδρά αλλά έντιμα και χωρίς καμία ωραιοποίηση το πορτρέτο ενός μεγάλου ηγέτη. Σφικτό μοντάζ, καλή σκηνοθεσία, καλή απόδοση της εποχής, δύσκαμπτοι διάλογοι, αλλά εξαιρετικοί μονόλογοι για τα ανθρώπινα δικαιώματα και τη σημασία της ψήφου, κατά καιρούς περιπλέκει το μελοδραματικό, με τους σοβαρούς κοφτερούς μονολόγους, ενώ φαίνεται πως θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει ένα καλύτερο σενάριο για να αξιοποιήσει το γεμάτο συναισθηματικό δυναμισμό της.
 Παρά τις όποιες αδυναμίες της το Σέλμα, είναι ένα από τα πιο σημαντικά φιλμ της χρονιάς, παρέχει ένα μάθημα ιστορίας και χρησιμοποιεί όλα τα δομικά υλικά του, ξεκάθαρα και δυναμικά, στο να εστιάσει σε ένα επίκαιρο και εξαιρετικής σημασίας μήνυμα. Τη σημασία της ψήφου ως ακρογωνιαίο λίθο της δημοκρατίας και ως θεμελιώδη ανθρώπινο δικαίωμα που σήμερα αν και εγγυημένο, δυστυχώς απαξιώνεται.

πηγή: myfilms-in.blogspot.gr

αν είσαι λάτρης του κινηματογράφου το My films-in είναι μια σελίδα που αξίζει να επισκεφθεις.