Τρίτη 15 Φεβρουαρίου 2011

WALKIN΄ ON THE MOON

Άντρες λοιπόν. Μια είναι η απορία μου..Γιατί εμείς οι γυναίκες ενώ χαρίζουμε απλόχερα τόσο από το χρόνο μας για να αναλύσουμε κάθε τους κίνηση, κάθε τους βλέμμα δεν καταφέρνουμε ποτέ να καταλάβουμε πως σκέφτονται?? Γιατί για να βρούμε λύσεις σε όλες μας τις απορίες έχουμε να διαλέξουμε ανάμεσα σε ένα πλήθος πολλαπλών επιλογών? Όσο αυτό το μπουκάλι κρασί τελειώνει τόσο πιο πολλές πιθανές απαντήσεις εμφανίζονται. Ξέρετε πότε θα τελειώσει αυτή η συζήτηση για τους άντρες, αυτούς που ζουν στο φεγγάρι και που μας ταράζουν με την παρουσία τους?? Όταν ακούσουμε αυτό που θέλουμε .Ήταν βράδυ. Μια συνηθισμένη σκοτεινή ατμόσφαιρα. Η τέλεια ευκαιρία για μια επίσκεψη στη γη..Ξέρετε πιο είναι το χειρότερο μετά από ένα χωρισμό ?Άλλος ένας χωρισμός σε χρόνο ρεκόρ. Ο Άρης..Ήταν νωρίς το πρωί όταν τον είδα δίπλα μου. Τα τζάμια χτυπούσαν απ το δυνατό αέρα και ήμουνα τόσο τυχερή που με ξύπνησαν..Μόλις άνοιξα τα μάτια μου ότι συνάντησα γύρω μου ήταν όλα άγνωστα. Με περίμεναν να τους δώσω ζωή. Αυτό έκανα .Ξαφνικά δεν ήμουν μόνη. Τα ζεστά του χέρια με χάιδευαν παντού και κάτι μου ψιθύριζε ..Δεν μπορούσα να ακούσω τι μου έλεγε αλλά είμαι σίγουρη πως ήταν κάτι τρυφερό .Πώς γίνεται κάτι που δεν μπορείς να ακούσεις καν να σε κάνει τόσο ευτυχισμένη? Με τράβηξε κοντά του και εκεί είμαι σίγουρη ότι το άκουσα."Μπορώ κάθε πρωί που ξυπνάω να σε βλέπω δίπλα μου?" Δεν πρόλαβα να απαντήσω και μια απ τις πιο ωραίες μέρες της ζωής μου ξεκίνησε δίπλα του. Τόσο κράτησε η παρουσία του στο κόσμο μου .Γιατί έψαξε τόσο πολύ να με βρει κατέβηκε από τόσο ψηλά αλλά για τόσο λίγο?? Τι μου ψιθύρισε εκείνο το πρωί και δεν το άκουσα? Κανείς δεν έχει μια απάντηση για μένα? Μήπως έφυγε γιατί δεν του είπα να μείνει? Μόνο να ονειρευτώ μου μένει . Φήμες λένε ότι τα όνειρα γίνονται πραγματικότητα .Μερικές φορές …
Eva D.
Σχέδιο:ARIS TSOUTSIKAS

1 σχόλιο: