H χαρά μου είναι σα μικρού παιδιού.
Την παίρνω μαζί μου στο καλάθι, την ανεβάζω πάνω στο ποδήλατο, βάζουμε τ’ακουστικά μας και βολτάρουμε παρέα..
Τρέχουμε μέχρι τη θάλασσα να χαζέψουμε τα kite surf τρώγωντας παγωτό και βουτώντας τα δάχτυλά μας στο νερό..
Η μουσική μας ντύνει τη χορογραφία των πανιών πάνω στα κύματα, κόντρα στον ήλιο..
Σκιάζουμε τα μάτια να προστατευτούμε απο την αντηλιά κι ονειρευόμαστε τη μαγική άκρη του ορίζοντα..
Γυρίζουμε κουρασμένες με ανακατεμένα μαλλιά και τα παπούτσια μας γεμάτα άμμο, ξαπλώνουμε στην ταράτσα, μαδάμε μαργαρίτες και λέμε μυστικα..
Η χαρά μου δεν κουράζεται ποτε να δίνει, να μοιράζεται το φως της,
δεν χρειάζεται τίποτα, παίρνει τους χρωματιστούς μου μαρκαδόρους και ξαναβάφει την πόλη κάθε ανατολή, η ευτυχία της είναι παντου, είναι δική μου.
Και μου μοιάζει.
Jazzmine out in the sun
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου