Jazzmine says.....Νοσταλγία...

Τα καλοκαίρια όταν έπεφτε το δείλι, η γιαγιά μάζευε όλες τις ξαδέρφες μου στην κουζίνα και τους μάθαινε να μαγειρεύουν.
Όλες παλιές συνταγές απ τ' Αϊβαλί που μόνο αυτή πια θυμόταν..
Πάντα ξεγλιστρούσα, ποτέ δεν πήγαινα, μέχρι να μαζευτούν όλοι,
εγώ ήμουν άφαντη..
Άδικα φώναζε η γιαγιά με τα στρουμπουλά της χέρια για χωνί..
Μα δεν μπορούσα να χωθώ στην καπνισμένη της κουζίνα όταν ερχόταν το σούρουπο.. Δε με χωρούσε ο τόπος.
Έτρεχα στη θάλασσα να προλάβω τη μαγική ώρα, τότε που ο ήλιος βουτούσε αθόρυβα στο νερό κι όλα γίνονταν μπλε και μοβ και μενεξεδιά μόνο για μένα..

"Αυτό το κορίτσι ποτέ δεν θα βρει άντρα" έλεγε η γιαγιά μου η Σμυρνιά κάνοντας δήθεν τη φουρκισμένη, η γιαγιά μου που έχασε τέσσερα παιδιά απ' τα εφτά που γέννησε κι απ' τα άλλα τόσα που ανάστησε στον κόρφο της από ένα σωρό χήρες νύφες και κόρες για να της τα πάρει η φυματίωση, ο πόλεμος κι έπειτα ο εμφύλιος.

Η μόνη που με καταλάβαινε ήταν εκείνη.

Έλεγε πως ήμουν γεννημένη την ανατολή, γι' αυτό ήμουν έτσι νεραϊδοπαρμένη και πως ήρθα μαζί με την Άνοιξη, την πιο μεγάλη γιορτή της γης, γι αυτό ήμουν πάντα χαρούμενη, γι αυτό αγαπούσα τόσο τις μαργαρίτες πιο πολύ απ' όλα, πιο πολύ κι απ' τα σουτζουκάκια της, γι' αυτό ξυπνούσα τραγουδώντας και χόρευα με τις παπαρούνες στη βροχή και ποτέ μα ποτέ δεν κρύωνα γιατί ήμουν Ανοιξιάτικο παιδί κι η Άνοιξη φροντίζει τα παιδιά της και τα ξεχωρίζει απ' τα άλλα..
Και γι αυτό δεν θα μάθαινα να μαγειρεύω, κατέληγε μαζεύοντας τα γυαλιά της, επειδή ούτε τα λουλούδια ξέρουν να μαγειρεύουν.
" Και σε τι χρησιμεύουν τα λουλούδια γιαγιά?" τη ρωτούσα.
" Α, μα παιδί μου, τι ανάγκη έχει η ομορφιά να χρησιμέψει?
Κανείς, ούτε ο Θεός - Θε μου σχώρα με-
δεν μπορεί ν' αντέξει μια μέρα χωρίς αυτήν.
Άντε κοιμήσου τώρα μαργαριτούλα μου, ποιος σε κάνει ζάφτι πάλι αύριο.."

Πάνε πολλά χρόνια τώρα που η γιαγιά μου η Σμυρνιά έχει κοιμηθεί κάτω απ τις νεραντζιές της και θα ονειρεύεται την ολόφωτη Σμύρνη που άλλη όμοια της εικόνα δεν έχει στην καρδιά, όπως έλεγε..

Όμως γιαγιά, λίγα άλλαξαν από τότε που έφυγες..

Ακόμα δεν ξέρω να μαγειρεύω κι είμαι το ίδιο μαγεμένη όπως τότε που ήμουν παιδί.
Χορεύω πάντα στη βροχή και ο μαργαρίτες παραμένουν τα αγαπημένα μου λουλούδια.

Μόνο που..
Κάθε σούρουπο περιμένω ακόμα κάποιον να μ΄αγαπήσει, απλώς επειδή δεν μπορεί ν' αντέξει μια μέρα χωρίς εμένα.



Και μου λείπεις πάντα, γιαγιά.


Jazzmine and her granny