Απαγορεύεται το τσιγάρο, παραβλέπεται ο καφές.
Ανοιξιάτικοι κολυμβητές, ερασιτέχνες ψαράδες.
Αυτοκίνητα - Κατάσκοποι, κρυφτό πίσω απ το γιγάντιο παραβάν.
Τα κλειδιά μου στην τσέπη σου. Οικειότητα.
Σπαζοκεφαλιά.
"Τι θέλεις να πείς μ' αυτό?"
Τίποτα.
Δεν θέλω να πω τίποτα, ούτε γι αυτό, ούτε για τίποτε άλλο.
Δεν θέλω να πω απολύτως τίποτα.
Στην πραγματικότητα δεν θέλω να ξαναπώ τίποτα άλλο, ποτέ.
Θέλω να θυσιάσω τον ήχο της φωνής μου ώσπου να βρω κάτι που ν' αξίζει να ειπωθεί.
Τα κλειδιά μου στην τσέπη σου. Ανέμελα.
Θέλω απλώς να σταθώ εδώ
και να απολαύσω την πολυτέλεια να σε κοιτάζω κόντρα σ' αυτό το λειψό φως.
Δεν θα ρωτήσω τίποτα, ούτε θέλω να μάθω τίποτα, τίποτα πέρα απο αυτή τη στιγμή, την ιερή στιγμή που μου επιτρέπει να νιώσω τον άνεμο σαν να είμαι μέρος του.
Δεν θέλω ν' ακούσω τίποτα,
ούτε να μου πείς τίποτα, τίποτα απ' όσα φέρνεις δεν θα προσθέσει σ' αυτή τη στιγμή.
ούτε να μου πείς τίποτα, τίποτα απ' όσα φέρνεις δεν θα προσθέσει σ' αυτή τη στιγμή.
Τα λόγια σου τα παίρνει ο αέρας, δεν μπορώ να σ' ακούσω, το εκκωφαντικό βουητό απ το χέρι σου γύρω απ τη μέση μου, καλύπτει όλους τους ήχους..
Δεν θέλω ν' ακούσω τίποτα άλλο. Αυτό το βουητό είσαι εσύ. Κι εγω.
Αυτό θέλω να ξέρω μόνο.
Τα κλειδιά μου στην τσέπη σου. Συμβολισμός.
Αυτό που γινόμαστε
μέρα τη μέρα,
νύχτα τη νύχτα,
λέξη τη λέξη,
ρωγμή τη ρωγμή
Αυτό θέλω να ξέρω μόνο.
Jazzmine in Silence
αν είναι να σε χαλάει τόσο πολύ δώστα πίσω και ας τα πάρει κάποιος αλλος
ΑπάντησηΔιαγραφή