Παίζεις με την ελπίδα να ματώσεις,
για ν'αξίζει τον κόπο ο πόλεμος κι όταν ματώνεις, πονάει.
Όμορφα.
Μερικές φορές πονάει περισσότερο.
Ηδονή.
Άλλες, μετράς τις απώλειες.
Fair enough.
Yπάρχουν όμως και μερικές, λίγες, που δεν υπολόγισες σωστά.
Άργησες να κινηθείς, η ακόμα χειρότερα δεν το είδες να ρχεται.
Οχι, δεν το είδες.
Κι ύστερα, δεν μπορείς να βρείς, απο που πηγάζει τόσος φόβος.
Δεν έχει όνομα?
Η δεν τολμάς να τ' ονοματίσεις..?
Jazzmine is gambling.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου