το χωριό μας

Το χωριο μας είναι μικρό, δεν χωράει μυστικά.
Όλοι βλέπαμε τον Βαγγέλη στεναχωρημένο καιρό τώρα μα κανείς δεν έπαιρνε την πρωτοβουλία να του πει μια κουβέντα. Μόνο ο δάσκαλος που ήταν ξένος, απ΄ τη πρωτεύουσα, τόλμησε να του μιλήσει. Ήταν σκληρος ο Βαγγέλης, δεν σήκωνε πολλά - πολλά, με το παραμικρό τράβαγε σουγιά ή σε ξυλοφόρτωνε. Το πιο κοντό φυτίλι της Μαγνησίας. δεν ξέρουμε τι ειπώθηκε μεταξυ τους εκείνο το βράδυ, μόνο είδαμε τον Βαγγέλη να φεύγει ολομέθυστος.
Δεν είχε μήτε άστρα μήτε φεγγάρι. Ο Βαγγέλης αντι να καταλήξει σπίτι του, μπήκε απο το παραθύρι στη κάμαρα της χήρας της Ευτέρπης και σωριάστηκε σέκος στο κρεββάτι της. Η χηρα που νόμιζε πως ονειρευόταν καβάλησε πανω του. Έκαναν έρωτα σαν θεριά πρωτόγονα. Τον φίλησε σε μέρη που ο Βαγγέλης δεν είχε ματαφιληθεί, σε απόκρυφα μέρη που απ΄οτι είχε ακούσει στο καφενείο απο τον καπετάν-Βλάσση μόνο οι πόρνες στα λιμάνια φιλούν. Το χάραμα η χήρα τον σκούντηξε. Σηκώθηκε, δεν χρειάστηκε να ντυθεί. Μόνο το παντελόνι μέχρι τα γόνατα είχε κατεβάσει. Έσυρε στο κάμπο, μάζεψε τα ζωντανά και με γοργό βηματισμό έφτασε σπίτι πριν την ανατολή. Η Βασίλω του κοιμόταν ακόμα. Την ξύπνησε με φιλιά και χαδια. Τα κορμιά τους ήταν άγνωστα το ένα στο άλλο μα γρήγορα εξοικειώθηκαν. Την φίλησε σε μέρη απόκρυφα που η Βασίλω δεν είχε ματαφιληθεί. Δυό μερόνυχτα δεν τους είδε κανείς. Τα ζωντανά έκαναν το μποστάνι μαντάρα γιατί κανεις δεν τα πήγε για βοσκή. Η μπουγάδα της Βασίλως κυμάτιζε ανενόχλητη.
Το χωριο μας είναι μικρό, δεν χωράει μυστικά. Ποτές όμως δεν μάθαμε ότι το βάσανο του Βαγγέλη ήταν ότι ποθούσε την γυναίκα του. Τρια χρόνια στεφανωμένοι δεν είχε τολμήσει ν΄ απλώσει χέρι πάνω της. Ποτές δεν μάθαμε ότι ο δάσκαλος τον ορμήνεψε να πιει δυό τσίπουρα, να χαλαρώσει και να πάει σπίτι να την κάνει δική του όπως ορίζει ο νόμος κι ο Θεός. Ο Βαγγέλης ήπιε δώδεκα και ξεστράτισε.
Το μόνο που μάθαμε ήταν για την εγκυμοσύνη της Βασίλως τρεις μήνες αργότερα. Το μόνο που είδαμε μετά απο κείνο το βράδυ ήταν τη χήρα την Ευτέρπη να περνα απ΄τη πλατεία μετά απο χρόνια, με τα μαλλιά λουσμένα και πιασμένα κότσο. Την είδαμε να χαμογελάει στον Μανώλη τον μανάβη όπως δεν του είχε ματαχαμογελασει ποτέ.
Τώρα αρραβωνιάζονται, λέει ο Μανωλης και κερνάει όλο το καφενείο. Μετά κερνάει ο Βαγγέλης για τον διάδοχο.
Ποιό είναι το ηθικό δίδαγμα αυτής της ιστορίας;
Το χωριο μας είναι μικρό, δεν χωράει ηθικά διδάγματα.
Μόνο ζωή.

Γιώργος Τρίκερι.
αφιερωμένο στο συνονόματο χωριό μου