Δευτέρα 21 Νοεμβρίου 2011

1-1=0


Το φως κάνει περισσότερη φασαρία από το σκοτάδι. Σαν μια μαύρη πεταλούδα που σου αφήνει εντονότερη την ανάμνηση από μια όποια άλλη. Εσύ κουβαλάς σκοτάδι. Μα είσαι φως. Δεν είσαι τίποτα άλλο παρά ένα άλλο ανασαίνων oν σε αυτό τον πλανήτη. Άλλο ένα θηλαστικό. Αλλά έχεις αυτό το μαύρο της πεταλούδας και το στίγμα σου είναι μεγαλύτερο και εντονότερο. Γι' αυτό μου δημιουργείς τόσο έντονα αλλά κι αντίθετα συναισθήματα. Όχι αισθήματα. Τα αισθήματα είναι πρωτογενείς μορφές αντιδράσεων, άρα κάτι που δεν ξέρεις πως θα συμβεί και γίνεται αναπάντεχα. Τα συναισθήματα είναι στην ουσία σκέψεις. Ξέρω πως θα σε 'δω. Το σκέφτομαι. Το επεξεργάζομαι. Άρα και ίσως προετοιμάζω ένα έδαφος στις αντιδράσεις. Συναισθήματα αντικρουόμενα. Σε θέλω κοντά. Μα θέλω να σε σπρώξω να πέσεις στον δρόμο να σε πατήσει κάθε μικρο και μεγάλο όχημα που περνά εκείνη τη στιγμή. Θέλω να σε βλέπω να γελάς. Μα θέλω τόσο πολύ να σε δω να καις από τον πόνο και να κλαις σαν παιδί για να δεις τι μου κάνεις. Θέλω να μείνεις όπως είσαι. Αλλά θέλω και να σταματήσεις να κουβαλάς όλο αυτόν τον κανιβαλώδες χαρακτήρα.
Με ρήμαξες. Δεν θυμάμαι πως έγινε. Το έκανες. Δεν νιώθω καλά γι αυτό. Για μένα δηλαδή. Για το ότι το άφησα να γίνει. Και να με επηρεάσει. Τώρα τι;


Σε αφήνω να φύγεις. Βλέπω τα κακά-τα αρνητικά που έχει επιφέρει στη ζωή μου όλη αυτή η εμμονή μου. Σε ξεχνάω. Θα λες "δεν είναι τόσο απλό" ή όπως είχες πει και τότε " άρα είναι επιφανειακό..". Πόσο λίγα ξέρεις.


Δεν με ξέρεις, γιατί μιλας; λες.. Άφησε με να σε γνωρίσω. Να μπορώ να λέω για σένα. Να μιλήσω για σένα, σε σένα. Να έχω το δικαίωμα. Την ευκαιρία. Την ικανότητα.Την δυνατότητα.


Δεν μου χάρισες ποτέ τίποτα δικό μου. Μόνο ένα κλείσιμο του ματιού. Δεν θέλω να μου κλείσεις το μάτι από μακριά. Θέλω να κλείνεις τα μάτια όταν θα είσαι στην αγκαλιά μου. Κι όχι γιατι νιώθεις άβολα που είμαστε έτσι. Αλλά επειδή θα νιώθεις την ζεστασιά, και οι παλμοί της καρδιάς μου θα σε κοιμίζουν γλυκά. Αυτό θέλω αν με ρωτάς. Αν.


Δεν σε νοιάζει. Με κοιτάς απο μακριά. Κάνεις χαριτωμένες κινήσεις τακτικής. Μόνο τακτικής. Εσύ δεν πόνεσες; Δεν ξέρεις τι είναι; Πως είναι; Ξέρεις. αυτό μου την δίνει. Δεν μιλάς σε κανένα για σένα. Θα γίνεις μια τρωτή μάζα ανθρώπινης υπόστασης, γι' αυτό. Δεν γουστάρεις να μπορούν να σε νικούν. Αδυναμίες δεν θες.


Τι θα κάνω; Δεν ξέρω. Θα δω. Σιγουρα θα σε απομακρύνω. Δοκιμάζω τα ενδεχόμενα. Πως και τι λειτουργει με σένα. Μέχρι τώρα τίποτα. Μερικά μαθηματικά ίσως με βοηθήσουν. 1-1=0.


odyICON


 γνωρίστε τον odyICON στο : http://oneirozoi.blogspot.com/
Αξίζει !!!

1 σχόλιο:

  1. Συγχρονος Κανιβαλισμός.... ο Ερωτας...

    Απλώνεις τα χέρια
    νηπενθή..
    Απλώνει το Σώμα της
    καρικευμένο με τρυφερότητα,
    που ανυποψίαστη λιώνει
    σε υψηλούς βαθμούς ΕξαΎλωσης...

    Εκχυλίσματος κρούστα,
    σα ζελατίνη στα χείλη τα Αφίλητα
    και η υπογλυκαιμία σου Δάγκωμα στο στόμα...

    Στρώνεις Τραπέζι
    Εκείνη - Αιθέρια...Λεπτοκαμωμένη -
    φόρεσε τα καλά της...
    Την υποδέχεσαι σκουπίζοντας την Πείνα από τα χείλη σου...
    Κάθεται καθησυχαστικά ήρεμη
    με δέος - όχι φόβο - μπρος στην τελειοποιημένη σου προετοιμασία...

    Δε λογίζεται...
    το συναίσθημα ουρλιάζει μέσα σου...

    Επαφή?
    σαν τρίτου τύπου ΑνθρωποΚυνηγητό...

    Ψυχή με Σάρκα
    κι ένα Θηρίο ανάμεσα να βρυγχάται...

    ΠΕΙΝΑΣ..
    σε αναθρέψανε Πεινασμένο, Άνθρωπε...
    κι όταν ΠΕΙΝΑΕΙ το Σώμα και η Ψυχή
    γίνεσαι Κανίβαλος!...
    πίσω από πόρτες κλειστές
    σε γεύματα ινγκόγνιτο...

    Η Πείνα στοχοποιεί Εκτός....
    Η Δίψα εκπυρσοκροτεί,
    αν δεν την ποτίσεις...
    στρέφει τους κυνόδοντες κι ακρωτηριάζει το Εντός σου..

    Είναι θέμα Προτεραιοτήτων..
    Εσύ ή Εκείνη?...
    Διάλεξες: Εκείνη Μέσα σου..

    Δεν έμαθες να χαϊδεύεις,
    μόνο να μαρινάρεις με Ιδρώτα
    το κορμί που θα καταβροχθίσεις..

    Η Ψυχή Υποβολέας.
    Η βουλιμία της ανοίγει ρωγμή
    ρέει απ'το Στόμα
    και σε κάθε λέξη ΥπόΤιτλος Κινδύνου:
    "Σε θέλω ... ΥπερΚαταναλωτικά... Εγωιστικά... Παράφορα.."

    Νέο Ρεύμα στα γκαλά των Επίσημων Δεξιώσεων:
    "Κάποιος θα φαγωθεί όμορφα...
    μέσα από γευσιγνωστικές τεκμηριώσεις..
    με χέρια γυμνά
    με μαχαίρια τις Λέξεις,
    δίχως savoir vivre..."

    Κόψε με, λοιπόν..

    Σαδιστικά Αγαπιόμαστε, μάτια μου...
    Εσύ ή Εγώ
    το ορεκτικό
    το κυρίως πιάτο
    και το επιδόρπιο...


    και τι Νόστιμα που Υπάρχεις απόψε
    μέσα στο πιάτο μιας ολόγιομης Σελήνης...
    πάνω στο Τραπέζι μου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή