 |
| Henri de Toulouse-Lautrec |
τινάχτηκα στον ύπνο μου
κι άρχισα να σε ψάχνω
στα γυμνά καλώδια
στις ψηφιακές αναμνήσεις
στο κόκκινο κρεββάτι σου
δεν χωράς στις φτωχές μου διαστάσεις
οι βελόνες μου δεν τρύπησαν το κρανίο σου
τα λάθη μου δεν ήταν σημαίες
ήταν κλωτσιές που μου θρυμμάτισαν τα δόντια
με άφησαν αιμόφυρτο σε άδειες λεωφόρους
δεν ήσουν εκεί να με σηκώσεις
ίσως γιατί δεν είχες γεννηθεί
ίσως δεν ξέρεις πως διασχίζεται ένας ωκεανός
τώρα
δεν μπορείς να μου γιατρέψεις τις πληγές
μπορείς να κάνεις τους εφιάλτες τραγούδια
μπορείς να μ΄ αγαπάς χωρίς να με φοβάσαι.
Γιώργος Τρίκερι
"μπορείς να μ΄ αγαπάς χωρίς να με φοβάσαι."
ΑπάντησηΔιαγραφήΜία Αγάπη που πέφτει σαν μάννα εξ' Ουρανού
σε δίχτυ ασφαλειας!!!
και ν δεν υπαρχει Ρίσκο θανάτου
πώς η λεωφόρος θ'απορροφήσει την αιμορραγία σου
για να ενΣαρκωθεί το Ταξίδι κι η Διαδρομή
στο Λαχάνιασμα του Δικού σου Ποιήματος?...
ΟΛΑ γίνονται για ένα μυστικό Σκοπό
που μεγαλειωδώς αποκαλύπτεται μία πνοή πριν το Θάνατο...
μα...
κάθε Θάνατος αξίζει την Αποκάλυψη που του αναλογεί!!!!
Πόσο μάλλον Θάνατος-Ερωτας!...
Φιλί.....