ΤΟ ΤΕΧΝΑΣΜA

Slave Market with the Appartion of the Invisible Bust of Voltaire. Salvador Dali.

Λέω να γράψω πάλι λίγο μπερδεμένα
Όχι από θύμηση ή επιθυμία σουρεαλισμού
Αλλά για να μην καταλαβαίνουνε οι άλλοι
Ότι δεν έχω φτάσει να τους καταλάβω

Ένα ποίημα του Τίτου Πατρίκιου (απ’ τους Αντικριστούς Καθρέφτες, 1998)

thanx Dinetta.

Απόστολος Φιλίππου Σάντας, Έλλην.

Pablo Picasso inspired by Heroes

Υπήρχε μια εποχή που τούτη δω η Γη, γεννοβολούσε λεβέντες.
Άντρες που έσφιγγαν τα χέρια κι ήταν συμβόλαιο.
Άντρες που φορούσαν παντελόνια.
Άντρες που έχτιζαν τα σπίτια τους με τα χέρια τους.
Με αυτά τα χέρια άρπαζαν την Γυναίκα τους και την σήκωναν ψηλά, εκεί που της αξίζει.
Άντρες που δεν φοβόνταν ν΄αγαπήσουν κι ήξεραν ν΄αγαπηθουν.
Άντρες που έγραφαν στα αρχίδια τους τους χιτλεράκους και τους πετούσαν τα κουρέλια τους κατάμουτρα.
Τέτοιοι Άντρες μπορούμε να γίνουμε εσύ κι εγώ αν αναλογιστούμε σε ποιά Γη στέκουν τα πόδια μας και τι είμαστε ικανοί να κατορθώσουμε με αυτά τα χέρια.

Σε χαιρετώ Απόστολε Σάντα, ελπίζω να άφησες ξοπίσω λίγη απο την λεβεντιά σου και για μας ...


γιώργος τρίκερι. άντρας.

Jazzmine says...........7 seconds

Aγαπημένε,

Δεν έχεις χρόνο.

Η ζωή σου στροβιλίζεται σ' έναν άσπλαχνο χορό υποχρεώσεων και κυλάει ορμητικά κάτω απ' τις σανίδες του καραβιού σου.

Το καταλαβαίνω.

Νέες αφίξεις, οδυνηρή αναμονή στις αναχωρήσεις, κουρασμένα χαμόγελα,
ατέλειωτα meetings, νεύρα, μόνιμο μποτιλιάρισμα,
έλλειψη χώρου και ύπνου, φόβος.

Ναι κι αυτά τα καταλαβαίνω.

Ξέρεις, είμαι άνθρωπος με μεγ-άλλη κατα-νόηση.

Αυτό που εσύ ΔΕΝ καταλαβαίνεις είναι οτι δεν χρειάζομαι το χρόνο σου.

Ούτε τον χρειαζομαι και για να είμαι ειλικρινής, ούτε μου λείπει.

Η φυσική παρουσία ενός ανθρώπου είναι, κατα τη γνώμη μου, υπερτιμημένη.

Η λεκτική επικοινωνία επίσης.

Βλέπεις εγώ έχω την πολυτέλεια να το ζήσω, το όποιο και το οποίο σε παρακαλώ να με πιστέψεις δεν αντέχει την υπερβολική ευθύτητα αυτού του γράμματος για να στο εξηγήσω.

Αυτό που χρειάζομαι και θέλω είναι αυτά τα 7 δευτερόλεπτα που μου αναλογούν,να είναι δικά μου. Καταδικά μου, να μου ανήκουν. Ουτε του παρελθόντος, ουτε του μέλλοντος, ουτε της καθημερινότητας, ουτε αναφορές.

Θέλω να ζείς για 7 δεύτερα τη μέρα στο ρυθμό μου.

Να με σκέφτεσαι για τον πολύτιμο χρόνο των 7 δευτερολέπτων κάθε μέρα.

Να ρυθμίσεις το ρολόι σου.

Να βάλεις ξυπνητήρι.

Να χάσεις μια μπουκιά απ το γεύμα σου.

Να μην απαντήσεις σ' ένα τηλεφώνημα.

Ν' αργήσεις 7 δευτερόλεπτα στο ραντεβού σου, στο πάρκινγκ, στο φανάρι.

Όσο διαρκεί μια στιγμή.

Πάρε εμένα.

Σκέψου εμένα.

Ανάσανε. Κατέβασε το παράθυρο, βγάλε το κεφάλι σου έξω. Περπάτησε.

Στα επόμενα 10 βήματα θα είσαι 70 χρονών κι εγώ στάχτη και θέλω τα 7 μου δευτερόλεπτα, Τώρα.

Το εννοώ.

Τίποτα λιγότερο.

Jazzmine counts.

Stalker vs Lover

A stalker stalks and a talker talks.
I am walker who ... lives.
Άλλο τα blues του αμερικάνικου νότου και άλλο τα μπλουζ που χορεύαμε τη δεκαετία του 70 στη Nέα Σμύρνη (I know, I΄ve lived them both, I have lived every little thing-creepy?)
Πιστεύεις οτι είμαι γραμματόσημο. σε αφήνω μα δεν σε Αφήνω.
Μέχρι τον Σεπτέμβριο που ο έρωτας παραμένει ανέκδοτο και ανένδοτο χειρόγραφο στο συρτάρι σου.

Αυτο-χρισμένος ιππότης με χάρτινη πανοπλία βαδίζω στις πολιτείες της αιωνιότητας. Τίποτα δεν φαίνεται το ίδιο όταν έχεις ένα εκατομμύριο χρόνια μπροστα σου. Τα πίσω δεν τα μετρώ πια, απλώς τα θυμάμαι. σαν μια σχολική εκδρομή. Όταν πρωτοήρθα στον Γαλάζιο πλανήτη (στο καφενείο στο Τρίκερι με χλέυαζαν όταν άκουγαν αυτή την έκφράση. Το 1961 που  την χρησιμοποίησε ο Gagarin με ανακήρυξαν προφήτη. Εκείνη την εποχή διέσχιζα ξυπόλυτος το Grand Canyon και δεν μπόρεσα να παρευρεθώ στη τελετή. I am a walker who ... lives-remember?) την παλαιολιθική εποχή αγόρασα μια πολύ φτηνή ασφάλεια Ζωής. Τότε οι άνθρωποι πέτούσαν το χρυσάφι στις λίμνες για να βλέπουν τα κυκλάκια.
Τώρα είναι όλοι χρυσοθήρες.
επενδύουν στο (lol) μέλλον.
Αγοράζουν γη.
Πως μπορείς να αγοράσεις την Γη;
Τι είδους άκυρη δικαιοπραξία είναι τούτη;
Ας μου εξηγήσει κάποιος. δεν κατανοώ τα σύγχρονα οικονομικά.
Μόνο Χρόνο έχω αγοράσει στη ζωή μου. Έχω το συμβόλαιο στα χέρια μου, κεντημένο απο τους πιο ακριβούς δικηγόρους. Χιλιάδες παράγραφοι πλουμισμένες με πολύχρωμες παραπομπές, σφραγίδες ατσαλένιες.
Δεν σπάει με τίποτα.
Το εξετάζω ενδελέχως. Δεν βρίσκω ούτε μια ημερομηνία.
Βάζω την πρώτη σελίδα στο πικ-απ να γυρίζει. Απλώνω το υπόλοιπο στο πάτωμα σαν μωσαϊκό.
Έλα να χορέψουμε ένα μπλουζ πάνω του.
Η τελευταία παράγραφος πανω απο τήν υπογραφή μου είναι πολυ σαφής:
Take the L out of Lover and it΄s over.

Γιώργος Τρίκερι-Pielander

http://www.youtube.com/watch?v=VbpMpRq6DV4

http://www.youtube.com/watch?v=5L8-FTvSVxs

What it feels like...

Και τι κάνεις όταν δεν μπορείς να κοιμηθείς? Όταν είσαι ξαπλωμένος στο κρεβάτι σου.. αρκετά κουρασμένος για να σηκωθείς, αρκετά ξεκούραστος για να κοιμηθείς..?
Σκέφτεσαι, να τι κάνεις. Σκέφτεσαι τι έκανες σήμερα και τι θα μπορούσες να είχες κάνει, τι είπες και τι θα μπορούσες να είχες πει.
Γιατί δεν αγκάλιασες σήμερα κανέναν? Γιατί δε φίλησες, γιατί δε χόρεψες?
Γιατί δεν είπες ευχαριστώ, παρακαλώ.. σε αγαπώ?
Γιατί δεν προσπάθησες να κοιτάξεις τον ήλιο, να πιάσεις μια πεταλούδα?
Γιατί δεν έκλεισες τα μάτια να νιώσεις τον αέρα, να νιώσεις τη ζέστη να αγγίζει το πρόσωπο σου?


Δεν ξέρω. 

MissA insanE.

u think I am a dirty old man. u r absolutely right. I am covered with dirt, dust, mud that΄ s accumulated on me through the long years. I΄ve walked the entire desert to reach the church of your divine youth, to be cleansed by the purity of u.
u have no right to doubt the veracity of my words, my emotions. it is your own beauty that gave birth to them. 
So there !!!
 Giorgos Trikeri 2:45 a.m

http://www.youtube.com/watch?v=C3lWwBslWqg&feature=artist

Jazzmine says...........Tα Στοιχεία.

Κομήτες απ τη μυθική Ρωσία εκρηγνύονται μέσα μου σταγόνα - σταγόνα.

Τα χείλη μου καίνε σαν τη φωτιά που χουν ανάψει οι τσιγγάνοι πέρα απ' τις γέφυρες..

Τα χέρια σου στις τσέπες καθώς σκύβεις πάνω μου να μεταλάβεις το μερτικό σου απο τις φλόγες.

Τι ήθελα να πω ξέχασα, τι κρατούσα, στο πάτωμα κυλούν τα κλειδιά μου, το κινητό, το μπουφάν..

Είμαι κομμάτια, κομμάτια που ξανακολλάς σα Θεός στο μισοσκόταδο..

Κάθε φορά ευγνωμονώ τη σιωπή που μας σκέπασε, για τα τόσα που δεν είπαμε..

Κάθε φορά που με φιλάς ζωντανεύεις μια ιστορία όλων αυτών που δεν πρόλαβαν να συναντηθούν, μια ιστορία τόσο δική τους όσο και δική μας.

Κάθε φορά που μ' ακουμπάς τινάζεις από πάνω μας ένα βότσαλο χρόνου και μας ξαναβαφτίζεις στις ζωοδόχες πηγές..

Στο αγιασμένο Νερό.

Στο Μέταλλο.

Στην Απουσία.

Στο ζωντανό Ξύλο.

Στο Νοτιά.
Στην Ανάσα σου.

Στην παλλόμενη Γη.

Στη Φωτιά.

Πάντα, τελικά, στη Φωτιά.

Αυτό είμαι για σένα.

Φως χωρίς όρους και χωρίς ορισμό.

Jazzmine, just a flower

Ναυάγιο

Πατέρα, όπως κατάλαβες ήτανε πλάκα του Χρυσομάλλη οτι ναυαγήσαμε στο Σαντιάγο. Όταν έγινε αυτό και το γράψανε, εμείς είμαστε Τρινιτάν, απο την άλλη μεριά του Ειρηνικού, ρίξαμε φάπα σύννεφο-καταιγίδα, τον βλάκα τόπε στη μάνα του να κουνήσει τη Μαργέτα του Καμινάρη που θέλει να την παντρευτεί ο ηλίθιος, τώρα τη χτυπάει τη κεφάλα του, στο τηλέφωνο του τόπε κι αυτή, ψεύτη βλάκα χαμένο κορμί, ηλίθιε και αληθινός ναυαγός νάσουνα δεν θέλω παντρειές μαζί σου. Τώρα όλα καλά και κάλμα, σαλπάρουμε αύριο Οζάκα, Σινκαπόρ, Μακάο τα λεφτά τάστειλα, τούτη τη φορά Σίτιμπαν τρακόσα δολάρια Η.Π.Α. ο γιός σου Φάνης.


από γράμμα ναυτικού στο σπίτι του, Σέριφος 1973

Ε Ρ Η Μ Ο Σ

Edward Hopper.Summer evening.

- ΠΡΕΠΕΙ να ήταν
Δυό αυτοί που " συναντήθηκαν "
Οι ψιθυρισμοί τους ριγούν
...Ακόμα τη Σιωπή της

Έρημου...

-ΠΡΕΠΕΙ να ήταν
Δυό αυτοί που " πάλεψαν "
Στον ιδρώ τους φύλλωσε
Ένα έρημο κλωνί

Πικρής ειρήνης...

- ΠΡΕΠΕΙ να ήταν
Δυό αυτοί που " θήλιωσαν "
Κάτω από μια τροπική
Αψίδα βρέθηκε η
Αιχμή ενός έρημου

Έρωτα....

...........

Αιώνων έρευνες προς
Αν- εύρεση μιας

Παντ- έρημης
Συν- εύρεσης ..

αγγελική νικολάου-δελλατόλα
Τήνος 2009 [ δημοσ. στην εφημ.ΝΟΥΜΑΣ ]

Jazzmine says...........Ξημέρωμα

Κολυμπάω σε βαθιά θάλασσα..

Το νερό είναι δροσερό και ο βυθός φωτεινός..

Δε φοβάμαι.

Η στεριά - αν υπάρχει - δε φαίνεται, ο ορίζοντας άδειος.

Δεν ξέρω προς τα που να στραφώ, καταπίνω αλμύρα, τ' αστέρια ποτέ μου δεν έμαθα να τα διαβάζω, μόνο να τα κοιτάω και να τους μιλώ.

Ποτέ τους δεν μ' απάντησαν.

Δε φοβάμαι.

Όλα αυτά τα ήξερα πριν βουτήξω κι όσα δεν γνώριζα, τα μάντεψε η καρδιά σωστά όπως κάνει πάντα όπου λαθεύω εγώ..

Και τα μάντεψε εκεί στην όχθη, κόντρα στον άνεμο, εκείνη τη σιωπηλή, έφηβη μέρα με την ψεύτικη ελευθερία της και την κάλπικη παλικαριά της.

Τη μέρα που σου έκλεψε όλο σου το θάρρος κι έστειλε εμένα να κολυμπάω στα βαθιά νερά, όσο εσύ κοιμάσαι ασφαλής στο ζεστό σου κρεβάτι.

Δεν παραπονιέμαι.

Αυτή είναι η τάξη των πραγμάτων.

Πάντα κάποιοι παλεύουν με τα ρεύματα, με τις δίνες του εαυτού τους, με τη λαχτάρα, ώστε κάποιοι άλλοι να μπορούν επιτέλους να κοιμηθούν και να επιτρέψουν στον εαυτό τους το όνειρο.

Δεν θα το θελα αλλιώς.

Όσες ζωές κι αν κληρωθώ, θα βουτάω κάθε νύχτα στο σκοτάδι.

Αντάλλαξα κάθε λεπτό σιγουριάς για να χω αραγμένο το δικό μου το σκαρί στο ρεμέτζο,

δεμένο με το δικό του το σκοινί για να δοκιμάζω τα νερά όποτε έρχεται το κάλεσμα.

Δε φοβάμαι.

Άλλωστε όπου να ναι θα ξημερώσει.

Πάντα ξημερώνει, τελικά.

Jazzmine @ open sea

Dream on: ας μην ξημερώσει, ας μην εξημερωθώ.

κατ-έχω χρόνο.
δεν έχω μυαλό, δεν έχω αναστολές, δεν έχω εμπόδια βάλει στις επιθυμίες μου.
δεν ξέρω να ντρέπομαι.

δεν τοποθέτησα τα όνειρα μου σε σαρκοφάγους να γίνουν μούμιες, να τα βρουν οι αρχαιολόγοι του μέλλοντος να χαρούν.

Μέσα τους ζω. Είναι η  ιερή γη που περπατώ.
τρέχω ξυπόλητος στις παραλίες τους μέχρι που σε συναντώ και γινόμαστε ένας τρελός παθιασμένος χορός. Είσαι η μουσική που βγαίνει απο τα χείλη σου όταν με φιλάς. Είσαι ο ήλιος που ανατέλλει απο τα μάτια σου όταν με κοιτάς.
Είσαι μια θάλασσα ζεστή, πιότερο ζεστή κι απο την φωτιά.
Βαφτίζομαι μέσα σου και αναδύομαι αγνός, φωτισμένος, λυτρωμένος.

Τι θαυμαστός αυτός ο σιωπηλός, μακρυνός κόσμος των ονείρων. Οικός της απόλυτης ελευθερίας περιστοιχισμένος απο τον κήπο του πάθους. Κήπος γεμάτος καρπούς μαγικούς, τους γευόμαστε και οι αισθήσεις γίνονται μεμιάς πιο ζωντανές, πιο έντονες. Τα μάτια σου μου γελούν, το κορμί σου προσκαλεί τα ντροπαλά μου χέρια να αγγίξουν το πιο φωτεινό και βαθυ σου κομμάτι. τα χείλη μου ξεδιψούν με τις σταγόνες ηδονής που στάζουν απο τα δικά σου. Η επάφη μας μετουσιώνει σε χρώματα, ήχους, αερικά, άνθη, ανασες, αστέρια ...

Το χάραμα μας συναντά όταν ξυπνά και περπατά ανάλαφρα μην ταράξει τη γαλήνη μας.

Έτσι απολαμβανω τις μικρές γλυκές στιγμές μας, ανεκπληρωτέ μου Έρωτα, συντροφιά του ύπνου μου.
Αφήνω την λογική στους έξυπνούς, την ηθική στους φρόνιμους που καταλαβαίνουν περισσότερα, που κάνουν σοφές, χρήσιμές σκέψεις ... αλλά κάνουν ανήσυχο ύπνο.

Γιώργος Τρίκερι.


Υ.Γ σ΄ευχαριστώ, ω Μούσα

http://www.youtube.com/watch?v=o2xMV5DWwSg&feature=related

no more than a year

Life is a series of unexpected events (and wisdom the ability to fall in love again and again).
So I do.
I am an old goldfish dying in the bottom of an aquarium of a chinese restaurant. I struggle to stand and dance the lovesong one last time. Maybe just maybe I΄ ll get it right this time.
The young female goldfish, with the arrogance of her youth, spits pebbles in my face.
With the energy I have left, I reach and hold her hand for an eternal second. I feel young, like I am embracing a star, like I am swimming in a chocolate sea.
The moment passes and she dissapears into the dark waters. Her final words written on a fortune cookie she leaves behind amongst the fallen pebbles.
"I don΄t want to see you for a year"
I am a dying goldfish with a rock-hard personality.
I insist, no more than a year.

Giorgos Trikeri

http://www.youtube.com/watch?v=ks_qOI0lzho

Υπόθαλψη ονείρου....... περίθαλψη ψυχής......
παράβλεψη κιβδήλου...... μ' αληθινής ζωής..........
θεώρηση απείρου..... ως ίχνους της καρδιάς.........
της λογικής ομήρου...... που σπάει τα δεσμά......
...Άπειρα χρόνια σκλάβος....... ώρα της λεφτεριάς......
βαστάζος..... δούλος μαύρος..... αιχμάλωτη ριγάς.......
και μιας αγάπης κρίνα..... το δώρο αγκαλιάς......
για μιας ζωής την πρύμνα..... μα η πλώρη αγρυπνά......
Πνοή που ανασαίνει...... ζωή..... ρότα καρδιάς......
κι η λογική υποκλίνει...... συναίσθημα..... νικάς........... 

ΜΓ (ΜΑΝΟΛΗΣ ΓΙΑΝΝΑΔΑΚΗΣ)

not chilled ...

τρέχω να έρθω να σε βρώ και δεν σε νοιάζει.
διέσχισα την μισή Ελλάδα.
πήρα τρένα, λεωφορεία, κρουασάν, μπαγκέτες και spring rolls.
έχεις δει το μέλλον, θα βρέξει.
Στάλες αδιαφορίας.
μ΄εγκαταλείπεις για να μην σε εγκαταλείψω.
Ομοιοπαθητική συναισθηματική αυτοάμυνα.
σκέφτομαι πόσο λάθος κάνεις.
πόσο δίκιο νομίζεις οτι έχεις.
σκεφτομαι το γέλιο σου που ταξιδευε στις τηλεφωνικές γραμμες
για να εκραγεί σαν μολότωφ θρυμματίζοντας τις νύχτες μου.
μαζεύω τα κομματάκια απο το πάτωμα του τραμ
και δεν ταιριάζουν 
όπως σ΄εκείνο τον εφιάλτη που πήγα στον γάμο και με έδερναν όλοι οι καλεσμένοι
με τις μπομπονιέρες, με τα μανουάλια, με τα στέφανα.
το μόνο που ήθελα ήταν να ευχηθώ "βίον ανθόσπαρτο" 
και να φιλήσω τη νύφη στο στόμα.
οι καλεσμένοι μου πετούσαν ρύζι με πέτρες και σπασμένα τζάμια,
τα παρανυφάκια, πορσελάνινες κούκλες με ραγισμένα πρόσωπά
με κοπανούσαν με ομπρέλλες.


Επόμενη στάση "Αγία Φωτεινή"
θα συναντηθώ με το χαμογελό σου
ή την απουσία σου;

Γιώργος Τρίκερι.

http://www.youtube.com/watch?v=Iyv905Q2omU

Jazzmine says...........Helen After Dark..

Down Town ακόμα ίδια μέρα.

Το ψυχοτάξιδο βγαίνει απόψε στους Χατζηφραγκέτα..

Οι ζωγραφιές σου βάφουν τον καπνό μωβ και θαλασσί, το βλέπεις κι εσύ?

" Κόλλησα. Μια καρέκλα μας χωρίζει, έψαχνες στην τσάντα σου και σε ακούμπησα για λίγο.

"Κενό." Έπεσα μέσα και σε βρήκα."

Η διπλανή ξανθιά σηκώνει ψηλά το κινητό για να παραδοθεί το νυχτερινό μήνυμα.

Απομακρύνεται, δεν θα μάθω αν της απάντησε.

Αυτό δε με εμποδίζει απ το να ελπίζω.

Το Alter Ego μου πίνει με μεγάλες γουλιές τη ζωή χωρίς να την χωρίζει απ τον έρωτα και χωρίς να φοβάται μήπως πνιγεί.

Ποτέ του δεν φοβήθηκε γι αυτό τον προσέχω, sempre.

Επειδή η απουσία του φόβου είναι εξίσου επικίνδυνη με την ύπαρξη του.

Ο αγαπημένος μου Ιούδας στέκεται αμίλητος.

Ανάβει τα τσιγάρα μου, μυρίζω το σαπούνι του.

Η ανταλλαγή φαντάζει δίκαια, ίσως.

Δεν είναι.

Αναρωτιέμαι τι είδες απ το video κι αν θα σου πει κάτι για τη ζωή σου από απόψε.

Βλέπεις κανείς μας δεν έχει άλλο χρόνο απ τον αποψινό.

Το επόμενο λεπτό είναι απλώς πιθανό.

Κάνε κάτι με το λεπτό που έχεις τώρα.

Ο γητευτής δίπλα μου σχεδιάζει στο κινητό έναν τύπο με μια φυσαλίδα σκέψης που λέει "ζήστε"

Ένα φιλί στην παλάμη.

Απόδειξη ευγνωμοσύνης?

Μη γελιέσαι.

Ατόφιο, καθαρό Φλερτ.

Βρίσκομαι στην οδό Κουμπάρη.

Πόσο μακριά είσαι?

Εγώ λέω λιγότερο από ένα βήμα, αλλά πάλι, εγώ είμαι ρομαντική.

Τι θα λεγες εσύ μαχητή μου, που χρειάζεσαι ένα γιγάντιο ξύλινο άλογο για να πάρεις την Τροία?

Η κοπέλα γύρισε χωρίς μήνυμα.

Το κομμάτι εκείνο της Ελένης που θριαμβεύει παρακολουθώντας απ τα τείχη

την πόλη να σπαρταράει κάτω απ τη φωτιά, ξυπνά.

Φυλάξου.

Jazzmine After Dark

Υ.Γ

Το κείμενο περιμένει το κάλεσμα του γητευτή και ως εκ τούτου δεν περιλαμβάνει εικόνα.

Ευχαριστώ για την κατανόηση.

Υ.Γ 2
Το κείμενο ευχαριστεί τον Άρη Τσούτσικα που ομόρφηνε τη σελίδα που το φιλοξενεί,
καθώς επίσης και τη βραδιά..
Αλλά πάλι αυτή είναι η δουλειά των γητευτών, σωστά?

http://www.youtube.com/watch?v=DxMmGp4CsG4

John Lennon. Top-5

"When I was 5 years old, my mother always told me that happiness was the key to life. When I went to school, they asked me what I wanted to be when I grew up. I wrote down "happy". They told me I didn’t understand the assignment.
I told them they didn’t understand life."
 

John Lennon

Thanx MMH (Flowers 2 me!) 

 

1. Nobody told me.

 http://www.youtube.com/watch?v=gBCdlBrgEmE

2.  Watching the wheels.

http://www.youtube.com/watch?v=dsHndOsYeho

3.   Instant Karma.

http://www.youtube.com/watch?v=1JgMFlh0oCU 

4.  Working class hero.

http://www.youtube.com/watch?v=njG7p6CSbCU  

5. Imagine ...

http://www.youtube.com/watch?v=QHQWDNd17p8  

 

My personal top-5 list of John Lennon songs. I don΄t want to imagine what kind of person I would be if these songs didn΄t guide me throughout my life.

Giorgos Trikeri.

Ένα σκυλί στο δρόμο έχει μόνο 2 χρόνια ζωής

                                 

  Κάθε χρόνο εκατομμύρια σκυλιά γινόμαστε αδέσποτα , γιατί τα απερίσκεπτα αφεντικά μας θέλουν όταν είμαστε μικρά και μετά όταν μεγαλώνουμε δεν μας θέλουν πια .  Απλώς πριν μας υιοθετήσουν έπρεπε να είναι έτοιμοι για τις ευθύνες.

  Κάθε σκυλί στο δρόμο έχει μόνο δύο με τρία χρόνια ζωής , διότι αν φάω δηλητηριασμένη τροφή  θα ψοφήσω . Αν αρρωστήσω  ποιος  θα με πάει στον κτηνίατρο; Επίσης υπάρχει κίνδυνος, όπως πάω να περάσω το δρόμο μπορεί να με πατήσει αυτοκίνητο είτε φταίω ,είτε δεν φταίω. Αν πάθω λύσσα και δαγκώσω έναν άνθρωπο , ο άνθρωπος θα αρρωστήσει  και μπορεί να πεθάνει.

  Γι’αυτό  είμαστε σίγουροι ότι θα θέλατε να μην μειωθεί  ο πληθυσμός των ανθρώπων και να αυξηθεί των σκύλων . Κι έτσι καλό θα ήταν να μας πάρετε στα σοβαρά εμάς τα αδέσποτα ζώα και να αρχίσετε να μας φροντίζετε.

                         μην μας αφήνετε αβοήθητα στους δρόμους 

                                                   μια αδέσποτη σκυλίτσα 
                                                   Doris Finch (πέμπτη δημοτικού)

πίνακας: Roger Winter

Αη Γιώργης ...

damsel in distress. Paolo Uccello.

Βαριά κληρονομιά το όνομα Γιώργος.

Κάθε μέρα σκότωνε δράκοντες, κάθε μέρα σώσε την πριγκίπισσα.

Με την πριγκίπισσα τα βρίσκουμε. Μου θυμώνει, με διώχνει, μου χαμογελάει, θέλει να με εμπιστευτεί, δεν με αντέχει, με θεωρεί γέρο-παράξενο, εκνευρίζεται μαζι μου.

Έχει δίκιο; Θα αντέξουμε;

Θα δείξει ...

Οι δράκοντες είναι άλλη ιστορία . Μεγάλο ζόρι. Τόσους που έχω ξεκάνει θαρρείς θα είχαν τελείωσει. Το πιο τρομαχτικό, οι περισσότεροι που αντιμετώπισα κρύβονταν μέσα μου.

Κρύβονται άλλοι; Θα αντέξω;

Θα δείξει ...

Να με χαίρεστε, εσείς που με αγαπάτε !

Γιώργος Τρίκερι.

Jazzmine says.........Broken

You broke me.

No matter how

or what you did.
Or didn’t.

Or say.
Or didn’t.

You broke me.

No matter if you realize it or not.
If you were careless or just naïve.
A Lover can’t be innocent.

In love there are no roses or peace.
There is fight, pain, secretly bleeding,lies, force, expectations and then fight again.

You broke me.

Well done.
You won.
Or didn’t.

Jazzmine in a pot

..ο Βοριάς κατεβαίνει αγριεμμένος ,, ξεπερνά τα περβόλια ,, παγώνει ό,τι βρίσκει στο διάβα του ,, δεν λογαριάζει μήτε τους Σταυρούς που υψώνονται πάνω στων σπιτιών τα δώματα ,, ξεριζώνει τους πιο υψηλούς ,, λυγά τους χαμηλότερους ,, Εσένα σε ποιόν σταυρό σ'έχουν καρφώσει ;; Ψάχνω στα ριμαγμένα περβόλια να σε βρω ,, στ'αποσταμένα σήμαντρα ,, στων Πελάγων τα ατέλειωτα ,,, και σε βρίσκω μέσα μου ,, ριζωμένο τόσο βαθειά που μήτε το αγριοανέμι του Νησιού μου δεν σκιάζει ,, πάνω στα κλαριά του έχουν φωλιάσει αγριοπερίστερα ,, φευγάτα από τη σιγουριά των καλλίτεχνων περιστεριώνων ,, προτιμάν την αντάρα της ψυχής μου ,, της Μεγάλης Παρασκευής το Πένθος ,, σιωπηρά περιμένοντας το Φιλί της Αγάπης !!.. 

αγγελική νικολάου - δελλατόλα



... οι ζωές μας μπορεί να είναι Μεγάλες Παρασκευές ή 
Κυριακές Λαμπρές. τα ημερολογιά μας λευκές σελίδες 
κι εμείς οι γράφοντες.


Γιώργος Τρίκερι.

Ανθρώπινο Ερείπιο

Ανθρώπινο ερείπιο
απο τη γέννηση
να αποζητά
του θανάτου την αλλαγή

ανθρώπινο ερείπιο
εκ φύσεως
να έλκεται απο
το απαγορευμένο κάλλος

πάθη πρόθυμα
στα ρουθούνια
των κριτικών οσφρήσεων

ανθρώπινο ερείπιο
να ικετεύει σιωπηλά
με την έκσταση του ιδρώτα
την ευκαιρία
μα χωρίς να
παραδίδεται φανερά

ανθρώπινο ερείπιο
μεταξύ ηδονής και πόνου
να πεθαίνει και
να ανασταίνεται
ρισκάροντας τα πάντα
σε μια παρτίδα ειρωνείας
να νιώσει έντονα
της συντροφιάς τα πάντα
της μοναξιάς το τίποτα
με μια γεύση
του ενεστώτα σιγουριάς
του παρατατικού μνήμης
του αορίστου ενοχικής απώλειας

σε μια αποτύπωση
παρακμιακής δημιουργίας
στα κατάστιχα
των απάντων
για βέβαιη υστεροφημία.

Irini DarkEsterlite

Αφιερωμενο στον Κ. και στην Α.

Πίνακας: Suicide of Dorothy Hale. Frida Kahlo. 1939

not fade away ...

“Ζούμε σε διαφορετικούς κόσμους..”
Κι όμως αληθεύει αυτό..?
Άλλωστε στο τέλος της ημέρας και οι δύο το ίδιο ηλιοβασίλεμα είδατε..
Τι ανόητο κορίτσι. Να διώχνεις τους ανθρώπους με τέτοιες προφάσεις απο κοντά σου.

Τάδε έφη η σκιά μου. Δεν μπορείς να κρυφτείς απ’τη σκιά σου. Γεγονός αυτό.

missA insanE.

http://www.youtube.com/watch?v=IWvEXChflEE&feature=related

Μάθημα θρησκευτικών. Heaven can wait 4 u !!! (I am there already)

Ο παράδεισος δεν χρειάζεται να περιμένει.
Υπάρχει επί γης Ειρήνη.
Έχω δει τα λαμπερά της μάτια να μου χαμογελούν. Φίλησα τα χείλη της στο σταθμό του τρένου. Πριν το βαγόνι εξαφανιστεί μέσα στη νύχτα, το βλέμμα της μέσα από το τζάμι μου υποσχέθηκε ότι θα ξανάρθει.

Υπάρχει επί γης Ειρήνη.
Την έχω φίλη στο facebook. Κάνουμε chat τα βράδια και μου λέει να προσέχω. Ότι η ζωή είναι απλή, εμείς οι άνθρωποι μπορούμε να μοιραστούμε την ευτυχία με την ίδια ευκολία που κάποιες φορές επιλέγουμε να μοιραζόμαστε την δυστυχία.
Την πιστεύω και πατάω like σε όλες της τις λέξεις και σε όλα της τα τραγούδια.

Υπάρχει επί γης Ειρήνη.
Είναι η Γυναίκα που βαδίζει πλάι μας,
που ανέχεται τον αντρικό μας εγωισμό,
που μας δίνει την δεύτερη ευκαιρία όταν σπαταλήσαμε την πρώτη,
που με ένα της χάδι μας λυτρώνει,
που με την υπομονή της, την αντοχή της μας δίνει χρόνο να κατανοήσουμε.

Υπάρχει επί γης Ειρήνη.
Είναι η μάνα μας, η αδελφή μας, η φίλη μας, οι ερωμένη μας, η κόρη μας, η ανηψούλα μας, η γάτα που τρίβεται στα πόδια μας.

Υπάρχει επί γης Ειρήνη.
Είναι η Γυναίκα.

Εμείς οι πιστοί που έχουμε μεταλάβει στα ιερά της χείλη, ζούμε για την Ανάσταση της, την Επιστροφή της, την Αγάπη της.

Γιώργος Τρίκερι.

πίνακας: Marguerite Gerard, first steps. 1788

http://www.youtube.com/watch?v=P8b7OUZhK7s

τα πρέπει, τα πιρούνια και άλλες ασυναρτησίες (by missA insanE)

Ώστε τώρα πρέπει να γράψω. Π ρ έ π ε ι. Δεν θέλω. Μου την σπας Γιώργο.

Εγώ δεν γράφω.. όχι εντάξει γράφω κατά καιρούς, αλλά μετά φροντίζω να τα εξαφανίζω.

Έχει επιβιώσει θαρρώ μια στάλα καλλιτεχνικότητας μέχρι και σήμερα μέσα μου.. μια επιθυμία να εκφραστώ λεκτικά.

Μικρή έγραφα πολύ.. τώρα πια βρίσκω τον εαυτό μου αδύναμο να εκφραστεί σωστά. Η συγγραφική τέχνη με εγκατέλειψε,

όπως την εγκατέλειψα κι εγώ, χρόνια πριν.

Όπως είπαμε, λοιπόν, και χτες πάσχω από το σύνδρομο του λευκού κύκνου.. έχω την τεχνική να εκφραστώ.. το λεξιλόγιο ας πούμε.

Παρόλα αυτά αδυνατώ να το κάνω, διότι δεν το νιώθω στην ψυχή μου να πάρω ένα χαρτί και να αρχίσω να γράφω.

Αδυνατώ να αφεθώ ελεύθερη.

Θα ήθελα η αλήθεια είναι να κατέχω την τέχνη του γραψίματος. Να μπορώ να γράφω τα προβλήματα μου, και να νιώθω πιο ανάλαφρη.

Αλλά φοβάμαι. Φοβάμαι πως οι λέξεις δεν θα εκφράσουν αυτό που θέλω ούτε στο ελάχιστο.. ότι στο χαρτί θα βγει κάτι επιφανειακό και

επιεικώς βαρετό, που κανείς δεν θα κάνει τον κόπο να το διαβάσει.

Επίσης έχω την λεγόμενη τελειομανία. Κακό πράγμα τελικά. Άμα αυτό που κάνω δεν μπορεί να αγγίξει την τελειότητα, όπως εγώ την έχω

σχηματίσει στο μυαλό μου, τότε δεν το κάνω καθόλου. Επίσης, σιχαίνομαι την αποτυχία. Σιχαίνομαι το γεγονός πως το κείμενο που αυτή

τη στιγμή γραφω είναι ανούσιο. Δεν είναι απ'αυτά που διαβάζοντας τα θα συνειδητοποιήσεις το νόημα της ζωής, ή θα πεις

"Α, δίκιο έχει". Όχι, όχι... βλέποντας το δικό μου κείμενο θα πεις "οκ¨. Εμένα όμως το "οκ" μου φτάνει? Αμ, δεν μου φτάνει.

Έχω ταλέντο να διαχέω την αρνητική ενέργεια... δεν πιστεύετε? Δεν έχω ιδέα αν διαβάζει κανείς αυτό το κείμενο.. που αυτό με

κάνει ακόμα πιο "καημένη" και τρελή γιατί αναφέρομαι σε ένα ανύπαρκτο κοινό. Ίσως όλοι οι συγγραφείς να είναι τρελοί.. αλλά

τουλάχιστον είναι τρελοί με απήχηση..

Και να πάλι μιλάω για τον εαυτό μου. Πάντα μιλάω για τον εαυτό μου. Άλλωστε είναι ο μόνος που ξέρω τόσο καλά. Να κάτι όμως που

πρέπει να σταματήσω διότι είναι απλώς ενοχλητικό. Γι'αυτό και όσα γράφω είναι βαρετά. Γιατί έστω εγώ, όταν τα γράφω ανακαλύπτω πτυχές

του εαυτού μου.. ο άλλος απλά πρέπει να ανεχτεί τον παραλογισμό.

Νιώθω λίγο σαν την Άριελ.. που στο πρώτο δείπνο της, ως άνθρωπος, μόλις είδε το πιρούνι άρχισε να χτενίζει τα μαλλιά της.

Δεν ήξερε τι να κάνει. Ούτε κι εγώ ξέρω τι να κάνω με αυτό το ηλεκτρονικό φύλο χαρτί. Γράφω... αλλά τι γράφω?

Ασυναρτησίες είναι η σωστή λέξη. Η σκέψη μου δεν έχει συνοχή. Συνδέω τις θεματικές ενότητες στο κεφάλι μου με έναν τόσο παράξενο

τρόπο, που στο χαρτί δεν βγάζει νόημα.. οπότε καταλήγω να γράφω αρλούμπες για την Άριελ και κάτι πιρούνια.
Νομίζω οτι αυτό το κείμενο είναι απόδειξη πως δεν θα έπρεπε να γράφω. Αντίο.

missA insanE.

σχέδιο: Doris Finch

σχέδιο "Άριελ" : Άρης Τσούτσικας

http://taricomic.blogspot.com/

Hey

Tulip fields just outside Alkmaar, North-Holland, Netherlands
© Allard One

'wat moοier was ...
kon ik niet beslissen
het land waar je jouw
ogen voor het eerst opende of jouw ogen,
jouw ogen lachten,
ik weet het antwoord'


'Uh' said the lady to the man she adored.


Johannes 5-0


http://www.youtube.com/watch?v=3Al9blQOhNw

ο πιο καλός ο μαθητής ...

ο Έρωτας είναι
χημεία
βιολογία
ιστορία
μυθολογία
λογοτεχνία
φυσική αγωγή
ελεύθερο σχέδιο
είναι μάθημα ... σπουδαίο
μα δεν είναι στατιστική.


Γιώργος Τρίκερι.

το soulpie θα είναι σιωπηλό και φρόνιμο αυτή την εβδομάδα, 
οι άλλοι θα περιμένουν την Ανάσταση κι εγώ την εκδρομή στη Παύλιανη ;). Θα σας αφήσω για τώρα με έναν προβληματισμό μου:

Αν ο Ιησούς επέστρεφε σήμερα και τον καταδικάζαμε ξανά εις θάνατον (γιατί αυτό θα κάναμε) οι χριστιανοί του μέλλοντος θα κυκλοφορούσαν με μικρές χρυσές ηλεκτρικές καρεκλίτσες γύρω απο το λαιμό;

Γιώργος Τρίκερι.

Πωλείται

Κοιτάζοντας τον κόσμο γύρω μου, παρατηρώ σκυθρωπούς ανθρώπους, στηριζόμενους πάνω σε έναν τεράστιο ψεύτικο τοίχο, να περιμένουν ένα σύστημα που έχει καταρρεύσει και έναν πολιτισμό που αργοπεθαίνει μέρα με τη μέρα για να πραγματοποιήσουν τι?
Ο καθένας από μας έχει την ανάγκη να ονειρευτεί, να νιώσει την ελπίδα, να δηλώσει ΠΑΡΩΝ στο ταξίδι που το λένε…ζωή! Όταν ξυπνήσεις από τον λήθαργο που ζεις, τον οποίο έχουν επιβάλει οι ίδιες καταστάσεις και τα ίδια πρόσωπα εδώ και χρόνια, τότε θα καταλάβεις πόσο μεγάλη διαφορά έχει ένας γενναίος που πεθαίνει μόνο μια φορά, την στιγμή που ο δειλός πεθαίνει κάθε μέρα!
Jobless not hopeless άκουσα να λέει ένας αμερικανός διαδηλωτής από την Νότια Ντακότα στις ειδήσεις, υποστηρίζοντας πως με υπομονή και αφοσίωση δεν θα αργήσει να έρθει το επιθυμητό αποτέλεσμα! Η δουλειά δεν ταπεινώνει τον άνθρωπο ίσα-ίσα η δουλειά είναι ΖΩΗ, ΣΚΕΨΗ, ΦΩΣ, ΥΓΕΙΑ, ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΣΗ. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ηδονή από την ίδια την δημιουργία που σε προστατεύει από την μεγαλύτερη κατάρα την ανία.
Πρέπει να έχω το ρεκόρ συνεντεύξεων την τελευταία διετία μουρμούρισε ο Γιάννης…πίνοντας την τελευταία σταγόνα ρακόμελου που του είχε απομείνει. Βαρέθηκα τα τηλέφωνα βαρέθηκα όμως και να ψάχνω. Είμαι σε άσχημη ψυχολογική κατάσταση, δεν έχω όρεξη ούτε να βγω, και πώς να βγω? με τι λεφτά? Πάλι καλά που δεν έχουν χρεώσει το περπάτημα και έτσι μπορώ να κάνω βόλτες στο πάρκο, αναλογιζόμενος τι άλλο πρέπει να «πουλήσω» μέσα μου…για να επιβιώσω!
Θυμάμαι ήταν Αύγουστος όταν μου προτάθηκε από μια τηλεοπτική εκπομπή να παρουσιάσω ένα μεσημεριανό magazino.. ευχαριστώ δεν θα πάρω…να με παέι σβέρκο-κώλο? Καλύτερα να επιβλέπω την τάξη σε εμπορικά κέντρα, εκθέσεις, αθλητικούς χώρους, να πουλάω και να ενοικιάζω dvds και τις καλοκαιρινές περιόδους για κανένα extra..δακι στου Παχύ!!!
Μοιραστείτε με άλλους τις ανησυχίες σας, τις σκέψεις σας , τις φοβίες σας και ακολουθείστε πιστά τα σοφά λόγια του Ποιητή:
Πολλά δε θέλει ο άνθρωπος
να 'ν' ήμερος να 'ναι άκακος
λίγο φαΐ λίγο κρασί
Χριστούγεννα κι Ανάσταση

Καλές γιορτές σε όλους.

Wave (see you in life)

ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ

ΟΠΟΥ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ..ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΤΟΝ ΠΛΑΝΗΤΗ..ΠΕΣΜΕΝΗ Σ'ΕΝΑ ΑΝΘΡΩΠΟ..ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΩ ΣΤΗΝ ΚΡΗΤΗ..ΕΙΝΑΙ ΛΕΒΕΝΤΗΣ ΚΑΙ ΣΩΣΤΟΣ..ΚΑΙ ΣΤΗ ΖΩΗ'ΧΕΙ ΜΑΘΕΙ..ΜΕ ΚΟΠΟ Ν'ΑΓΩΝΙΖΕΤΑΙ..ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΚΑΝΕΙ ΛΑΘΗ..ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΝΤΟΥ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΛΑ..ΚΑΙ ΛΕΕΙ ΙΣΤΟΡΙΕΣ..ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΤΟΥΣ ΠΑΛΙΟΥΣ..ΑΠΟΥ'ΧΑΝΕ ΑΞΙΕΣ..ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΝΤΟΥ ΕΚΟΙΤΑΞΑ..ΠΟΥ ΗΤΑΝΕ ΠΡΙΣΜΕΝΑ..ΑΠΟ ΤΣΙ ΚΟΠΟΥΣ ΠΟΥ ΚΑΜΕ..ΚΑΙ ΗΤΑΝ ΚΟΥΡΑΣΜΕΝΑ..ΒΟΗΘΗΣΕ ΤΟΝ ΑΔΕΡΦΟ..ΤΌΝ ΦΙΛΟ ΚΑΙ ΤΟ ΞΕΝΟ..ΚΑΙ ΤΟ ΨΩΜΙ ΠΟΥ ΕΒΓΑΛΕ..ΤΟ ΕΧΕΙ ΜΟΙΡΑΣΜΕΝΟ..ΕΧΕΙ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ..ΜΑ ΔΑ ΚΙ ΑΥΤΟΣ ΛΥΠΑΤΑΙ..ΠΟΥ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΝΘΡΩΠΟΣ..ΕΔΑ ΝΑ ΤΗ ΘΥΜΑΤΑΙ...

{Ε.Κ.}

,, δυό μέρες μόνο κράτησαν το βαπόρι μας στο νεώριο για έλεγχο και επισκευή,  έτσι η ΚΑΡΔΙΑ μου βρήκε την ευκαιρία να βγάλει τη "ΦΟΡΕΣΙΑ" της Ναυτικού και να φορέσει της Στεριανής- τάχα- γυναίκας.. ,, έτρεξα να βρω το ημερολόγιό μου με τις εφηβικές σημε...ιώσεις  ,, και τις γεμάτες στεριανά όνειρα σελίδες του ,, αλλά μια " γαλάζια κορδέλλα" ολόγυρά του,, μ' εμπόδισε να διαρρήξω τους προσωπικούς κώδικες ενός ΚΟΡΙΤΣΙΟΥ από τη Στιγμή που άκουσε τη Φωνή των Πελάγων μέσα του!!..Φόρεσα τη στολή μου και πήρα το τραίνο της Επιστροφής .. ,,  μπαίνοντας στο " σπίτι " μου ,,  χαιρέτησα τον καπτάν- Νικόλα ,, σκούπισα με την " άκρη του μανικιού " μου ένα απρόβλεπτο δάκρυ ..και κάθισα στο πόστο μου !! ,, γειά χαρά στο αγόρι με τα μελαχρινά δακρυσμένα μάτια ,, στους φίλους που έμειναν πίσω .....στη λίστα κάποιου σφραγισμένου ημερολόγιου ...! ,, στην επικίνδυνη αγκαλιά σου παραδίνομαι  ΠΕΛΑΓΙΝΕ μου  
ΕΡΩΤΑ ...! ,, πρόσσω ολοταχώς για το ΑΓΝΩΣΤΟ ... τρελοκόριτσο...!   " 

αγγελική νικολάου - δελλατόλα
μαρκόνισσα
Τήνος βαθυπέλαγα 21-7-2010

είθε κάθε μέρα μας να είναι γιορτή ζωής

Όσο θέλεις με σε θέλω......... άσε τους συλλογσμούς........
και το θέλω είναι μέλλον..... στιγμές στου χρόνου κραδασμούς........
Ένα ξέρω.... ένα θέλω...... εσένα αγάπη δυνατή......
...κι ασ' το μέλλον για το μέλλω..... στο παρόν είν' η ζωή........
Όταν θες αυτό που θέλω.... όσο θέλει κι η ζωή....
πραγματικό παρόν το μέλλον..... εναλλασσόμενη.... στιγμή......
Όσο θέλεις να σε θέλω...... δυό καρδιές..... συνδυασμούς......
θέλεις το μέλλον ένα θέλω...... αντικλείδι στους καιρούς.......
Όσο θέλεις με σε θέλω......... άσε τους ενδοιασμούς........
και το θέλω..... θέλω - μέλλον..... κοινής καρδιάς παλμούς ακούς..........

ΜΓ (ΜΑΝΟΛΗΣ ΓΙΑΝΝΑΔΑΚΗΣ)

Πακέττα άδεια..... από τσιγάρα..... γεμάτο το γραφείο......
κι η καταχνιά..... καπνούς..... αργά..... να ξεχυλά......
τέσσερεις τοίχοι..... ξεγελούν..... αχνό το κρύο.........
γνέφοντας και κραδαίνοντας...... ηχώ..... ειρωνικά.......
Κι η σκέψη..... όλη χνώτα...... όλη φώτα μ' ιστορία......
αχνές αγάπες της σιωπής πιο πέρα απ' το νου......
γερό το χάπι του καπνού...... θολή νοθεία......
ταβάνι στριφογύρισμα...... δειλά του αλλονού........
Πακέττα άδεια..... στο γεμάτο το γραφείο......
κάλπικα όνειρα οι γύροι του καπνού......
σημάδια όμηροι στου χθες το μεγαλείο......
και σύννεφα ασυγκράτητα...... ζάλης χορούς κρατούν.......... 

ΜΓ (ΜΑΝΟΛΗΣ ΓΙΑΝΝΑΔΑΚΗΣ)

Must film by the Wave-London Boulevard

Ένας πρώην κατάδικος αποφασισμένος να αφήσει πίσω του το αμαρτωλό παρελθόν, κάνοντας μια νέα αρχή με μια νεαρή ηθοποιό. Δυσκολεύεται όμως να μπει στον ίσιο δρόμο, αφού ο τοπικός βαρόνος του εγκλήματος, προσπαθεί να τον πείσει να συνεργαστούν ξανά στις βρώμικες δουλειές του.
Ο Colin Farrel υποδύεται τον ρόλο του πρώην κατάδικου, δίνοντας μια πειστική ερμηνεία του σκληροτράχηλου…που γίνεται ρομαντικός, όποτε εκείνος θελήσει!
Στον ρόλο της νεαρής ηθοποιού η Keira Knightley ,ενώ την παράσταση κλέβει ο Ray Winstone, στο ρόλο του αδίστακτου αρχηγού της συμμορίας.
Η ταινία είναι το σκηνοθετικό ντεμπούτο του William Monahan βραβευμένου σεναριογράφου της ταινίας «The Departed», και είναι βασισμένη στο ομώνυμο βιβλίου του συγγραφέα αστυνομικής λογοτεχνίας Ken Bruen.
Η ταινία θα μπορούσε να είναι μια κλασσική ταινία Guy Ritchie… προσωπικά την κατατάσσω στην ίδια κατηγορία με την ταινία In Bruges, όπου στον πρωταγωνιστικό ρόλο συναντάμε και πάλι τον Colin Farrel. Θα μπορούσε όμως να συγκριθεί και με την ταινία του Brian De Palma… «Carlito’s way» όπως είπε και ένας φίλος….

Wave (see you at the movies)

Μάγισσες

Μια φορά κι έναν καιρό ήσουν εσύ. Μια φορά ήσουν εσύ κι εγώ έναν καιρό περιμένοντας. Δεν έχει συνέχεια το παραμύθι.. ή μήπως έχει; Άνθισε από τα πόδια μου και προς τα πάνω αναρριχώμενη σαν κισσός η αφεντιά σου κι είναι σαν να σε έχω αγκαλιά.. έτσι άρα θα μυρίζεις; Σε άγγιξαν κι εσένα οι μάγισσες που ξεμυαλίζουν τα κορίτσια; Μόλις σε είδα ένιωσα στον σβέρκο μου ένα παγωμένο υγρό ραβδί και μια ανάγκη ανυπόφορη να πέσω μέσα στα μάτια σου σαν σε κενό... μόλις σε είδα άρχισε να τρέμει το σώμα μου σαν φύλλωμα στου καιρού το ανέμισμα.. μόλις σε είδα..
Περιμένεις τις λέξεις μου..
περιμένω εσένα..
η προσμονή σου σε ομορφαίνει άραγε κι άλλο;
Κι εγώ που δεν μπορώ να σταματήσω να σου γράφω;
Φτιάξε μου ένα τσάι να σου χαρίσω το φιλί μου...
κι όποια μεθύσει περισσότερο..
κερνάει..

Δ.Π.Β.

12.35 ώρα Μεξικό

Είναι μεσημέρι στην Οχινάγα του Μεξικό.Οι αντάρτες είναι ταμπουρωμένοι πίσω από ένα βράχο πυροβολώντας την πολιτοφυλακή και τους μισθοφόρους των γαιοκτημόνων ήλιος ζεματάει πάνω από τα μπαρουτοκαπνισμένα και κάθιδρα κεφάλια τους. Ξέρουν ότι δεν πρόκειται να πάρουν ποτέ πίσω την γη που πότισαν με το αίμα τους και τον ιδρώτα τους οι πρόγονοι τους. Όμως αγωνίζονται γι αυτό τον σκοπό ολάκερη την ζωή τους.Προτιμούν να πεθάνουν προσπαθώντας παρά να ζήσουν σκλάβοι.

Στην Νέα Υόρκη είναι 14.43.Τέσσερις χρηματιστές της Wall Street γιορτάζουν ,πίνοντας σφηνάκια Μεξικάνικης τεκίλας, την χρεωκοπία μιας ολόκληρης χώρας που οι ίδιοι είχαν μεθοδεύσει. Το αλκοόλ κάνει τον ιδρώτα να πλημμυρίζει το κορμί τους κάτω από τα σακάκια και τα πουκάμισα τους. Οι κόμποι από τις γραβάτες τους είναι έτοιμοι να λυθούν......Τώρα πλέον οι προϊστάμενοι τους πρέπει να τους παραδοθούν δίνοντας τους τα κλειδιά από τις εταιρικές Cadillac και τα loft στο Manhattan.Προτιμούν να πεθάνουν προσπαθώντας να γίνουν πρόεδροι των ΗΠΑ παρά να είναι μια ζωή λογιστάκοι πίσω από ένα υπολογιστή στην JP Morgan.

Στο Πεκίνο είναι 2.57 τα ξημερώματα. Το τηλέφωνο κομματιάζει τον ύπνο ενός εργοστασιάρχη. Το σηκώνει και ακούει για ένα λεπτό τον αντιπρόσωπο του στις ΗΠΑ. Τον ενημερώνει για την επικείμενη χρεωκοπία μιας χώρας. Ο εργοστασιάρχης κλείνει το τηλέφωνο χωρίς καν να απαντήσει και αφήνει ένα ουρλιαχτό χαράς. Ξυπνάει την γυναίκα του και της λέει τα νέα. Αυτή μισοκοιμισμένη προσπαθεί να συμμεριστεί την χαρά του αλλά θέλει να κοιμηθεί γιατί το πρωί πρέπει να μιλήσει σε ένα φιλανθρωπικό gala για τα παιδιά του τρίτου κόσμου. Ο εργοστασιάρχης πηγαίνει στο σαλόνι με τα εσώρουχα του και ανοίγει ένα μπουκάλι ιρλανδέζικο ουίσκι 12 χρονών. Ανάβει ένα πούρο να γιορτάσει τα χαρμόσυνα νέα. Τώρα θα μπορεί να φτιάξει σε αυτή την χώρα καινούρια φτηνά εργοστάσια. Κι έτσι θα ανέβει στην τρίτη θέση την λίστα των πλουσιότερων ανθρώπου του κόσμου.Προτιμάει να πεθάνει νέος και πλούσιος παρά σε βαθιά γεράματα και ευτυχισμένος

Στο Τόκιο είναι 4.14 τα ξημερώματα. Τέσσερις τεχνικοί του πυρηνικού εργοστασίου της Φουκουσίμα μπαίνουν άλλη μία φορά στις εγκαταστάσεις του αντιδραστήρα 2.Πρέπει οπωσδήποτε να τον θέσουν εκτός λειτουργίας. Και οι τέσσερις είναι γύρω στα 50. Θυμούνται έστω και αμυδρά κάποιους συγγενείς που είχαν εγκαύματα και καρκίνους από την Χιροσίμα και το Ναγκασάκι η ανάμνηση αυτή τους αναγκάζει να πετύχουν.Προτιμούν να πεθάνουν μέσα στον αντιδραστήρα παρά να ξαναζήσουν μία πυρηνική καταστροφή.

Στην Αθήνα είναι 21.35.Ο πρωθυπουργός μιλάει συνεχώς στο τηλέφωνο με στελέχη της κυβέρνησης. Ψάχνει να βρει με ποιόν τρόπο θα ανακοινώσει στο λαό την χρεωκοπία του κράτους.Προτιμάει να πεθάνει παρά να πει την αλήθεια.

Ένας εφοπλιστής είναι καθισμένος μπροστά στον υπολογιστή του και μεταφέρει τις καταθέσεις του στην Ελβετία.Προτιμάει να πεθάνει παρά να χάσει τα λεφτά του.

Μιλάω με τον αδερφό μου. Προσπαθεί να καταλάβει πως γίνεται ενώ αυτός πάντα τηρούσε τις αρχές της οικογένειας και ήταν πάντα προσκολλημένος σε αυτή,οι γονείς μας να λατρεύουν εμένα που πάντα ήμουν ο άσωτος υιός.Προτιμάει να μην ξέρει γιατί κάτι τέτοιο θα τον σκότωνε.

Όλα είναι θέμα φιλοδοξιών. Ο Γκάντι στα 22 του είχε τρία παιδιά,ο Μότσαρτ είχε γράψει τριάντα συμφωνίες και ο Μπάντυ Χόλι ήταν νεκρός.

Το παγκόσμιο ρολόι συνεχίζει να γυρνάει. Μέχρι την μέρα που δεν θα νυχτώσει ή την νύχτα που δεν θα ξημερώσει.

Commandante Horhito

copyright 2011

Jazzmine says...............No explanations

Πως να εξηγήσεις την Αγάπη?

Στη σχολή ο Κουτσομύτης μας έλεγε:

- Κατεβαίνει ένας εξωγήινος στη γη. Εξήγησε το του.

- Μα πως μπορώ?

Ο Πύργος της Βαβέλ γκρεμίζεται κάτω απ' τα πόδια μου.

Όλοι ψάχνουμε το ίδιο πράγμα κι αν τυχόν απαντηθούμε μαζί του,

αρχίζουμε τις τσιγκουνιές.

Άλλος το βαφτίζει κατά το φόβο του, άλλος δεν τολμάει να τ' αναγνωρίσει,

άλλος λέει είναι πολύ νωρίς, πολύ αργά, λάθος timing, ακατάλληλες συνθήκες.

Πολύ φως, πολύ διάπλατο, θέλει εμπιστοσύνη γαμώτο και που να τη βρω τώρα,

έχω και κάτι χρόνια να τη χρειαστώ..

Πως επιτρέψαμε να ζούμε χωρίς την Αγάπη,

τι μέρες μας κουβαλάνε στην πλάτη τους χωρίς το βάλσαμο το δικό της,

πως πεθαίνουμε έτσι κάθε μέρα,

πως τορπιλίζουμε τις στιγμές,

πως αφήνουμε τη φωτιά μας να σβήνει?

Θέλει μια μέρα για ν' αγαπήσεις,

φτάνει μια ώρα για να το μοιραστείς,

δεν είναι μοιραίο, ούτε καρμικό,

είναι απλό σαν την ανάσα,

είναι αναγκαίο σαν το νερό.

Κατάλαβες φίλε μου εξωγήινε?

Jazzmine on Mars

Must films by the Wave

                                                                           The King΄s Speech

H σχέση ενός Βασιλιά που αντιμετωπίζει προβλήματα ομιλίας
και ενός εκκεντρικού λογοθεραπευτή, που αναλαμβάνει το δύσκολο έργο να τον θεραπεύσει, εξελίσεται σε μια σημαντκή φιλία ανάμεσά τους, με φόντο τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.
Ο Colin Firth ενσαρκώνει τον Βασιλιά  που αποδέχεται το πρόβλημα του και είναι ικανός να κάνει τα πάντα για να το αντιμετωπίσει σε μια δυνατή ερμηνεία . Eξίσου σημαντικός και ο Geoffrey Rush στο ρόλο του διασκεδαστή-γιατρού. Kατά τη γνώμη μου μια εξαιρετική ερμηνεία.
H σκηνοθεσία της ταινίας ανήκει στον Tom Hooper (σκηνοθέτη των ταινιών Longford και Daniel Deronda), ο οποίος καταφέρνει να εναλλάσει το δράμα με την κωμωδία και έτσι η ταινία να μιλάει από μόνη της!!

Wave (see you at the movies)

http://www.imdb.com/video/imdb/vi806197529/

Jazzmine ... Read !

Ο πρώτος ποιητής του κόσμου τούτου πρέπει να υπέφερε οικτρά, όταν άφησε στην άκρη το τόξο και τα βέλη και προσπάθησε να εξηγήσει στους φίλους του τι αισθάνθηκε μέσα του, σαν αντίκρυσε το μεγαλείο του δειλινού. Είναι σχεδόν βέβαιο οτι τον ειρωνεύτηκαν, όμως εκείνος συνέχισε απτόητος, γιατί η αληθινή Τέχνη απαιτεί απο τον καλλιτέχνη να την εξυμνεί. Κανείς δεν μπορεί να συζήσει μόνος με το ωραίο που είναι ικανός να κατανοήσει. 
   Όσο για μας τους δύο, που αναζητούμε το Απόλυτο και κατασκευάζουμε έναν κήπο χρησιμοποιώντας την ίδια μας τη μοναχικότητα, η Ζωή μας προίκισε με άφθονο πάθος, ώστε να εκμεταλλευτούμε την κάθε στιγμή, σε όλο της το μεγαλείο!

Χαλίλ Γκιμπράν

 

αφιερωμένο στην Jazzmine, την πιο ικανή καραβοκύρισσα που έχω συναντήσει στα μπάρκα της ζωής μου.
Γιώργος Τρίκερι.

ο άνθρωπος αν θέλει ξ-αναρχί-ΖΕΙ. υπότιτλος: Format,Ρε !

Συνάντησα μια μαϊμού σήμερα το πρωί.

Με κορόιδευε που παίρνω τον εαυτό μου τόσο στα σοβαρά, που χρειάζομαι αφεντικά πάνω απ΄το κεφάλι μου να μου λένε τι να κάνω, πολιτικούς να αποφασίζουν για μενα.

Που θεωρώ το αυτοκίνητο μου, το σπίτι μου, τη καραμπίνα του παππού, την σύζυγο μου ιδιοκτησίες μου.

Που δεν ξέρω να θαυμάζω τα λουλούδια και να απολαμβάνω τα κύματα που χορεύουν.

Που δεν αντιλαμβάνομαι ότι ο Θρύλος δεν είναι η ομάδα μου αλλά μια Α. Ε.

Που είμαι φανατικός υποστηρικτής της Δημοκρατίας, αρκεί να μην πλησιάζει στο σπίτι μου ή στη δουλειά μου.

Που θεωρώ όλες τις γυναίκες σκύλες εκτός από την κορούλα μου και την σκυλίτσα μου που κάνουν τρελές χάρες σπανίως που με βλέπουν.

Που ζω με την ψευδαίσθηση ότι είμαι πιο σοφός από τα παιδιά, τα χρυσόψαρα, τα χταπόδια.

Συνάντησα μια μαϊμού σήμερα το πρωί στον καθρέφτη.

Ξεκαρδιστήκαμε στο τέλος κι οι δυό και τώρα νιώθω καλύτερα.

Γιώργος Τρίκερι.

                                                Σχέδιο Τσούτσικας Άρης.

http://taricomic.blogspot.com/