Ξεχασμένα κινηματογραφικά διαμάντια: Shennü / The Goddess

Σκηνοθεσία: Wu Yonggang, 1934
Σενάριο: Wu Yonggang
Ηθοποιοί: Ruan Lingyu, Zhang Zhizhi

Shennü στην Κινέζικη ορολογία κατέχει διπλή έννοια, ως Θεότητα αλλά και ως μία επιδοκιμαστική χρήση της πόρνης. Στην Κίνα του '30, η "πολυτέλεια" του δρόμου καθρεφτίζεται στο θαμπό, λησμονημένο βλέμμα της ανώνυμης πόρνης-"θεότητας", να παλεύει να φροντίσει για το γιό της ανάμεσα σε πατριαρχικές όσο και φασίζουσες διαστρωματώσεις επικρίσεων, αναφορικά με τον τρόπο ζωής της. Στο πάνθεον των γυναικείων ερμηνειών (κλάσεις ανώτερη από φημισμένες ερμηνείες) η Ρουάν Λινγκίου αντιστέκεται, ποτέ δε σφαδάζει, ανιχνεύει με τα μάτια και τους μορφασμούς της, είναι μία Θεά, ξεπερνάει την αφέλεια των συμβόλων που συνήθως προσδίδονται σε γυναικείους χαρακτήρες. 
Περιεκτικότατη ιστορία όπως σε πάμπολλες βωβές ταινίες με τη διαφορά πως ο Wu Yonggang γράφει και σκηνοθετεί υπό το πρίσμα της θηλυκής οπτικής, αναγκασμένης να δικαιολογεί τα αυτονόητα μέσα σε ταξικά πλέγματα. Άγνοια στο αποστεωμένο περιβάλλον, αναθεματίζουμε ένα επάγγελμα ενόσω πορευόμαστε με νομοθεσίες ομοιομορφίας, ένα αλάθητο που μεταβιβάζεται και στις νεότερες γενιές. 
Το θράσος συνεχίζεται στην κυριαρχικά γλοιώδη φιγούρα του παμπόνηρου ψευτο-νταβατζή που εκμεταλλεύεται στο τζόγο το εργασιακό της κέρδος, υποτιμώντας και την ατομικότητά της. Παραδείγματα ανδροκρατικού σφετερισμού αλλά μην πάμε τόσο μακριά στο ζήτημα "πόρνης", πόρνη μεταφράζεται σε σύγχρονες περιπτώσεις και η γυναίκα που δε θέλει να ανήκει "κάπου", άρα θα καταγραφθεί στα πρακτικά της δήθεν ελευθεριότητας.
Θ' ακουστεί τυπική διαδικασία να περιγράψω το πόσο χαμένο διαμάντι αποτελεί στον παγκόσμιο κινηματογράφο η ταινία του Yonggang, αν μη τι άλλο εξοβελίζει τις γνωστές ρήσεις "μα τι καημένη που είναι, επειδή είναι πόρνη", τονίζοντας παρόλα αυτά τον κατατρεγμό που δέχεται η γυναίκα.

Δημήτρης Ψάχος Σπρίνγκερ