κάποια που το σωμα της μίσησε

Photo by Patrick Demarchelier

Άρχισε ν' αμφιβάλει για όλα.

Για την αλήθεια.

Για ο,τιδήποτε ειπώθηκε.

Μήπως της είπε ψέματα;

Μήπως απ' την αρχή της έλεγε ψέματα;

Μήπως γι' αυτό αποκαλούσε τον εαυτό του ψεύτη;

Είναι τρομερό το όνειδος, που την κατακλύζει.

Μέχρι τώρα που τον πίστευε, δεν ένιωθε καμιά τύψη.

Μα από δω και πέρα θα μπορούσε να κρυφτεί

στο μακρυνότερο ερημητήριο.

Εκείνος αθλείται να ξεχνά ακόμα και πως εκείνη υπάρχει.

Αυτή που ήταν ανυπόκριτα,

τόλμησε να εκδηλωθεί μόνο μαζί του.

Μόνο μες στο μυαλό του είχε ελπίδα να επιζεί.

Το υπόλοιπο θάφτηκε σε συμβάσεις.



Αυτός που μαζί της ζει

την κοιτάζει και την οικτίρει.

Σιχαίνεται και λυπάται αυτό που απέμεινε απ' εκείνη,

όποτε εκδηλώνεται.

Αυτός που μαζί του ζει,

επιδοκιμάζει τον τρόπο που τον εαυτό της τιμωρεί.



Θέλει να βγει απ' το κουκούλι.

Να πετάξει προς το θάνατο ελεύθερη και γενναία.

Χωρίς κανένας να την έχει ανάγκη,

ούτε κανείς να τη λυπάται.

Λεύτερη απ' το σαρκικό ρούχο,

που ποτέ δε της μπήκε.

Ήταν κομμένο και ραμμένο για την άλλη,

που όλη της τη ζωή τόσο πειστικά υποκρίθηκε.

Έχει ένα τέτοιο μίσος γι' αυτό το σώμα,

που ποτέ δεν εκπλήρωσε τον προορισμό του,

που δεν μπόρεσε να κρατήσει τελικά κοντά της,

ό,τι πραγματικά επιθύμησε...

Ύπουλα κι υποχθόνια το γκρεμίζει

πίσω απ' τη μύτη της συνείδησης.



Αυτό που ήθελε, δεν τ' απόκτησε.

Όλα τ' άλλα που έχει, είναι των άλλων τα πρέπει.

Όχι ό,τι από εντός της το είναι απαίτησε  



Χρύσα Βελησσαρίου

ή νέα ποιητική συλλογή της Χρύσας έχει τίτλο Momenta Aurantia και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Άλλωστε.