Το κορίτσι του νερού

Catrin-Welz-Stein

Μια φορά κι έναν καιρό, σαν χθες ή σήμερα ή κάποτε, πίσω απ’ ένα βάζο με ζάχαρη, στην κουζίνα ενός σπιτιού στα βάθη του ποτέ, ανέπνεε ένας μαγικός κήπος. Πανύψηλα συννεφόδεντρα τον σκίαζαν και μυριάδες πεταλολούλουδα χρωμάτιζαν τις κοιλάδες του. Και πουλιά, πουλιά, εκατομμύρια πουλιά πετούσαν στις κορφές των συννεφόδεντρων και ερωτεύονταν και έφτιαχναν χρυσαφένιες φωλιές και κελαηδούσαν κάτι που έμοιαζε με αγάπη. Ο ήλιος και το φεγγάρι ήταν παντοτινά μαζί στον ουρανό του κήπου και δεν υπήρχε μέρα, μήτε νύχτα παρά μόνο ένα μελαγχολικό δειλινό σχεδόν πορτοκαλί, σχεδόν μωβ, σχεδόν δακρυσμένο και τ’ αστέρια δεν είχαν ουρανό μα κρέμονταν λαμπερά από τα συννεφόδεντρα και είχαν το όνομα ενός κοριτσιού. Όλα τα αστέρια του κήπου είχαν το όνομα ενός κοριτσιού … και κάθε που γέμιζαν τα συννεφόδεντρα προσευχές, έγερναν τα κλαδιά τους και μια γλυκιά βροχή πότιζε τον κήπο… τικ τικ τικ … η βροχή πάνω στα χρώματα… τικ τικ τικ η βροχή πάνω στην ψυχή του κήπου, πάνω στο δειλινό και στ’ αστέρια που είχαν όλα το όνομα ενός κοριτσιού… Μετά, η βροχή στέρευε και η πράσινη χλόη χόρευε και μέσα απ’ την ομίχλη της δροσιάς εμφανιζόταν εκείνο το κορίτσι που όλα τ’ αστέρια είχαν το δικό της όνομα. Περπατούσε αργά στον κήπο με τα μάτια χαμηλωμένα και έμεναν ακίνητα τα πεταλολούλουδα και τα συννεφόδεντρα και όλα τα πουλιά έπαυαν το πέταγμα και το κελάηδημα … και το κορίτσι που όλα τα αστέρια είχαν το όνομά της έφτανε στην άκρη του νερού, έσκυβε και κοιτούσε το πρόσωπό της … και όλοι ήξεραν μα κανένας δεν μιλούσε πως την καρδία της ένας μέγας πόνος την φρουρούσε και της έκλεβε τις λέξεις και της χάριζε μόνο δύο τεράστια θλιμμένα μάτια … μα στην άκρη του κήπου το μυστικό είχε το φως του… μια κόκκινη κλωστή που όποιος την έβρισκε θα απελευθέρωνε την ψυχή της. Το κορίτσι περίμενε … περίμενε … περίμενε, μέχρι που το νερό τελείωνε κι αυτό γυρνούσε από το άγνωστο σημείο του κήπου απ’ όπου ερχόταν. Ύστερα, πάλι η βροχή … τικ τικ τικ ..στα χρώματα … τικ τικ τικ στη χλόη … τικ τικ τικ στ’ αστέρια που όλα είχαν το όνομα ενός κοριτσιού που ζούσε σ’ ένα κήπο πίσω από το βάζο με τη ζάχαρη στην κουζίνα ενός σπιτιού στα βάθη του ποτέ …

Αυγή, 15/1/2016