ευγνώμων για τα δωμάτια ποίησης
για τις φωνές
των χαμένων ποιητών
που δεν θα χαθούν
ποτε
για τα κορίτσια που χορεύουν με
μαύρες κομπινεζόν
τα αγόρια με τα
σχισμένα ρούχα
που μοιάζουν οι νύχτες
τους με μουσικές
με μισόκλειστα μάτια
και τολμηρές ηδονές
ρούφηξα μια γουλιά
από τα χείλη της
έσταξαν όλες οι αισθήσεις
της ζωής αυτής που ποθώ.
Γιώργος Τρίκερι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου