φιλιά

Jack Vettriano

 Τα φιλιά είναι μια ολόκληρη τέχνη, αφ' εαυτού αναγκαία και υπαρκτή, αλλά και που μαζί με όλη τη σωματικότητα φτιάχνει ένα όλον. Επίσης είναι μια τέχνη που δεν μπορεί εύκολα να μείνει μετέωρη γιατί είναι τέχνη του φτιαξίματος και υπαρχει κάτι άλλο μετά, κοινώς δε γίνεται να τον φιλάς τον άλλο για πάντα, θα σου γλιστρήσει το χέρι να τον πιάσεις και αυτός θα σε τραβήξει πιο κοντά να ακουμπήσεις πάνω του, τα στήθη θέλουν οι άντρες να νιώσουν. Ή θα πιλατεύει συμπληρωματικώς όταν πια όλα έχουν πάρει το δρόμο τους, αφού όπως λέω έχει χαθεί το φόκους, αγαπώ αυτή τη θολούρα στα μάτια των ανδρών όταν συμβαίνει είναι σημαντικό μάιλστoουν στο πήδημα. Τα φιλιά στα χείλη νομίζω πως είναι πολύ γαμάτα όταν είναι αλληγορικά και αλήτικα και θα μπορούσες να τους αλλάξεις θέση. Όταν φιλούν τα χείλη σου και τα παιχνίδια που κάνουν, συνεχόμενα σα ροή, ποτέ απότομα και κοφτά, παιχνίδια του ψησίματος που λένε κάτσε λίγο βρε διάολε, έλα δω, μείνει ακίνητη, είναι παιχνίδια που στα παίζει στα χείλη αλλά θα μπορούσαν να παίζονται και αλλού. Και όταν η πίεση που ασκεί με τη γλώσσα του θα μπορούσε κάλλιστα και με επιτυχία να σταθεί στο στήθος ή αλλού ε ναι! Τότε τα κατάφερε αυτός ο άντρας τελειοποίησε την τέχνη. Δεν κρατάει σχεδόν ποτέ πολύ αυτό, έρχεται το παρακάτω γιατί δεν αντέχεται για πολλή ώρα έρχεται η πείνα και η διείσδυση. Πάλι το διάολο θα επικαλείται, αυτό μου συμβαίνει συνήθως, με αναθεματίζουν και υπερθεματίζουν, θα ναι γιατί μου αρέσουν τόσο αυτά τα αλληγορικά φιλιά φαίνεται.


  Άντζυ Ντίκινσον