partners in crime

13 κάθε τέλος σηματοδοτεί μια καινούργια αρχή.
(Γραμμένο στις 5 το πρωί στις 25/11/2015 για το Σ που έχει σήμερα τα γενέθλιά του.)

Μακριά κι αγαπημένοι λέει ο λαός.
Μα όχι στην περίπτωση μας δεν ισχύει αυτό. Είμασταν πολύ αγαπημένοι μαζί πλην όμως ευτυχισμένοι.
Δε γινόταν, δε μπορούσαμε.
Θυμάμαι κάποια στιγμή του είχα πει "Δε μπορώ άλλο να σε αφήσω να γίνεσαι ένας άνθρωπος που δε μπορώ να ανεχτω."
Κι όμως ο Σ δε γινόταν ένας άλλος άνθρωπος. Ήταν ο ίδιος άνθρωπος που γνώρισα, αγάπησα και ζήσαμε πέντε χρόνια μαζί.
Partners in crime
Όταν τον συνάντησα, στο έπακρο της δικής μου αυτοκαταστροφής, έψαχνα ένα "καλό" παιδί για να γίνουμε συνένοχοι στη νύχτα, στην αλητεία και στην παρανομία.

Γνωριστήκαμε σε ένα bar, συνεχίσαμε σε άλλο bar και δεν κατάλαβα πως καταλήξαμε να περπατάμε χέρι-χέρι στην Πειραιώς χωρίς να ξέρω που πηγαίνουμε και χωρίς να με νοιάζει. Δε ρώτησα καν. Πάμε στο πουθενά και όπου βγει.
Καθόλη τη διάρκεια της διαδρομής έκοβε και μου πρόσφερε μικρά χαριτωμένα λουλουδακια. Ένιωσα ότι είχα δίπλα μου ένα παιδί.
Κι έτσι ήταν.
Είχε ήδη ξημερώσει.

Οι μεγάλοι λένε όμως πως αν αγαπάς ένα λουλούδι, μην το κόψεις, το σκοτώνεις γιατί γρήγορα θα μαραθεί. Άφησε το να ζήσει και να χαρεί, μη του στερείς την ούτως ή άλλως μικρή του ζωή.
Στο διάβα σου στη ζωή μη μαζεύεις λουλούδια για να τα κρατήσεις... Άφησε τα να ανθίζουν και να ομορφαίνουν το δρόμο σου.

Όταν χωρίσαμε, ήταν δέκα μέρες πριν τα γενέθλια μου.
Έλαβα από το ανθοπωλείο την πιο υπέροχη ανθοδέσμη του κόσμου, όχι την πιο μεγάλη, ούτε την πιο εντυπωσιακή, αλλά την πιο ΌΜΟΡΦΗ.
Δάκρυσα από συγκίνηση αλλά η κορύφωση της θλίψης ήρθε μετά. Έπρεπε, τουλάχιστον, να στείλω ένα ευχαριστήριο μήνυμα. Δυσκολεύτηκα, ομολογώ, οι λέξεις, ανάμεικτες με δάκρυα, χόρευαν στην οθόνη του κινητού. Έκλαιγα γράφοντας μα πιο πολύ έκλαψα όταν διάβασα το μήνυμα που είχα στείλει:
"Σ' ευχαριστώ ειλικρινά για τη γλυκιά σου κίνηση. Από την αρχή ήταν μικρά λουλούδια που μου έκοβες από το δρόμο και τώρα είναι ένα υπέροχο μπουκέτο. Εύχομαι απ' όσα ζήσαμε μαζί να μας μείνει η ομορφιά και το άρωμα των λουλουδιών. "
Και τώρα κλαίω που το διαβάζω, με σιωπηλούς λυγμούς, αναφιλητά και κοφτές αναπνοές. Όπως είχαμε κλάψει μαζί για όσα μας πονούσαν στο μαζί και ο καθένας για το δικό του πόνο ξεχωριστά, είτε φανερά, είτε βουβά.
Η αγάπη φέρνει πόνο, αγάπη + πόνος πάνε μαζί. Όπως ρωτάμε "κάνει κρύο ή εγώ κρυώνω;", "κάνει αγάπη; κάνει πόνο; ή εγώ αγαπάω και πονάω;"
Όταν κάποιος μου χαρίζει τα δάκρυά του, για μένα είμαι πολύτιμα.
Τα στεγνά ματιά να φοβάστε.
Χρόνια Πολλά Σ, να είσαι πάντα καλά, στο εύχομαι αληθινά και μες απ' την καρδιά...
Για όλα τα δάκρυα που δε ντραπήκαμε, δε φοβηθήκαμε και δε μπορέσαμε να κρύψουμε. Για όλες τις φορές που χωρίσαμε.
I cry for you but I cannot be there for you anymore.
Κάθε τέλος σηματοδοτεί μια καινούργια αρχή.
 

Θάλεια Σκέτο