Ο πόλεμος των κερκίδων

Σήμερα κόκκινοι, αύριο πράσινοι, μεθαύριο κίτρινοι, προς τι τόσος φανατισμός; Κάθε λίγο και λιγάκι τους βλέπουμε να εμπλέκονται σε φασαρίες και να αλληλοσκοτώνονται μεταξύ τους. Δεν θέλω να πιστεύω πως η ομάδα είναι η αιτία. Είναι απλώς η αφορμή για να ξεσπάσει η βία που ήδη υπάρχει. Να βγουν ίσως στην επιφάνεια οι καταπιεσμένες ορμές με ζωώδη τρόπο. Ας αναρωτηθούν μερικοί δήθεν φίλαθλοι, πηγαίνουν στο γήπεδο για να υποστηρίξουν την ομάδα τους ή πηγαίνουν για να παίξουν ξύλο; Ας αναρωτηθεί καθένας από εμάς την συμπεριφορά του. Ας αναρωτηθεί και η κυβέρνηση τι κάνει για να περιορίσει τα φαινόμενα βίας.
Τι φταίει το ποδόσφαιρο αν πολλοί από τους ενεργούς μας πολιτικούς στερούνται ιδεών και αναγκάζονται να επιδιώκουν τον εντυπωσιασμό με άλλους τρόπους; Νομίζω πως το να τους συγκρίνουμε με ποδοσφαιρικούς οπαδούς είναι τουλάχιστον ατόπημα. Και η παρομοίωσή τους με χουλιγκάνους και άλλα τέτοια δεν προσφέρει ούτε στην πολιτική αλλά ούτε και στο ποδόσφαιρο. Όσο κι αν οι τρόποι αντίδρασης είναι συγκρίσιμοι, τα κίνητρα είναι ολοκληρωτικά διαφορετικά. Το ποδόσφαιρο απλά δίνει ίσως μικρές αφορμές. Αντίθετα στην πολιτική σκηνή, οι βίαιες ενέργειες, οι λεονταρισμοί και οι φαιδρολογίες οφείλονται αποκλειστικά στην αδυναμία ορισμένων να αντιπαρατάξουν επιχειρήματα απέναντι στις θέσεις των αντιπάλων τους.
Κι όμως το ποδόσφαιρο έχει πάρα πολλά να διδάξει σε όλους μας. Είναι μια μικρογραφία της κοινωνίας με σημαντικά μεγαλύτερο ορθολογισμό από ότι ίσως η πραγματική. Δεν νικά ούτε μόνο ο δυνατότερος, ούτε μόνο ο ταχύτερος, ούτε μόνο ο εξυπνότερος, σίγουρα όχι μόνο ο τυχερότερος και αναμφίβολα όχι πάντα ο καλύτερος. 
Υπάρχει χώρος για ρομαντικούς στο σύγχρονο ποδόσφαιρο της διαφθοράς, του φανατισμού και των πολυεθνικών; Σ’ αυτόν τον «πόλεμο χωρίς πυροβολισμούς» - όπως, προφητικά, το είχε χαρακτηρίσει ο Τζωρτζ Όργουελ στο 1984; Κι όμως, μια μικρή ομάδα στη βόρεια Γερμανία, αντιστέκεται σαν άλλο… γαλατικό χωριό. Είναι η Ζανκτ Πάουλι. Στα μέσα, της δεκαετίας του ’80 αυτή η παραδοσιακή μικρομεσαία ομάδα άρχισε να εξελίσσεται στον πιο καλτ ποδοσφαιρικό σύλλογο της Γερμανίας. Η πειρατική σημαία γίνεται το ανεπίσημο σύμβολο της ομάδας και η πανκ κουλτούρα χρωματίζει τα κυριακάτικα μεσημέρια. Η Ζανκτ Πάουλι γίνεται η πρώτη ομάδα που απαγορεύει επίσημα κάθε φασιστικό σύμβολο στο γήπεδό της καθώς και η πρώτη ομάδα που μπορεί επίσης να υπερηφανεύεται ότι διαθέτει τις περισσότερες γυναίκες οπαδούς στο γερμανικό πρωτάθλημα.


Wave