Φοβάμαι τα σύννεφα που κρύβουν τη σελήνη
Φοβάμαι τα μαύρα κυπαρίσσια στο σιωπηλό κοιμητήρι
Αν κοιμηθείς στο πλάι μου θα νιώσεις
Τους χτύπους της φοβισμένης μου καρδιάς
Αν φύγεις μακριά μου τα πουλιά θα τραγουδήσουν
Το μοιρολόι για τη φωτιά που σβήνει
Κι όμως: όλα βροντοφωνάζουν «σ’αγαπώ»
Η ηχώ τους αντηχεί και χάνεται μ’ ένα λυγμό
Μες το στεγνό πηγάδι. Σου ανεμίζουν το άλικο
Μου πέπλο που φέρει τα’ όνομά σου
Γραμμένο με ρουμπίνια με ζαφείρια και ολόλευκα μαργαριτάρια
Μαργαριτάρια για να θαμπώσουνε τις κόρες των ματιών σου
Ανήλεο αγρίμι
Να ’ρθεις και με βελούδα να τυλίξεις αυτή τη νύχτα
Τη νύχτα της βαθιάς κι απαρηγόρητης μου θλίψης
Ιωάννα Αβραμίδου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου