ανάμνηση του έρωτα

ΠΑΡΑΞΕΝΗ η μνήμη
 Σαν σπίθες φωτιάς σου στέλνει πότε-πότε
 Το άρωμα κάποιας ανάμνησης
Πάντα αποσπασματικά,
 Ποτέ της δεν είναι γενναιόδωρη
 Και πώς να μαζέψεις τόσα κομμάτια
 Να τα κολλήσεις να θυμηθείς πως
 Κάποτε αγάπησες;
 Πώς κάποτε η νύχτα υποσχόταν
 Μιαν αυγή;
 Τώρα μόνον φαντάσματα άυλα και ασώματα
 Κοπιάζουν να θρέψουν έναν Έρωτα
 Που για πάντα έχει χαθεί
 Ίσως και μια συγχορδία στη λύρα του χωρόχρονου
 Να αφυπνίζει εντός σου μια κάποια επιθυμία
 Για το βλέμμα που γυάλιζε όταν σε κοίταζε
Για την αφή πάνω στο δέρμα που μοσχοβολούσε
γιασεμί


Ιωάννα Αβραμίδου

Male Female. Jackson Pollock