Jazzmine says...........Ικαρία

Πολιτικές και κοινωνικές αναταραχές σε εξέλιξη.

Ανασχηματισμός, Αγανακτισμένοι πολίτες, φωτιές και Ματ στο Σύνταγμα.

Ο απόηχος των γεγονότων ίσα που φτάνει ως εδώ..

Το Ικάριο σχηματίζει ένα φυσικό φραγμό που επιτρέπει να διαμορφώσεις την πραγματικότητα σου..

Το ραδιόφωνο κάνει παράσιτα
και τηλεόραση έχει μόνο το κεντρικό καφενείο στο Χριστό.

Ακούς όμως καθαρά το κύμα όταν είσαι στη Μεσακτή,
στον Αρμενιστή, στο Να.

Έπειτα σε ζαλίζει κι η μυρωδιά του θυμαριού απ' τα βουνά καθώς ανεβαίνεις στις Καρές, δύσκολο να σκεφτείς τίποτ' άλλο..

Ακουμπάς το κεφάλι σου στη βρύση της αυλής και καθαρίζει το μυαλό σου.

Το χάραμα μοσχοβολάει χώμα και αψιά μυρωδιά δάσους και τριαντάφυλλα απ' τις γλάστρες.

Τη νύχτα κάνει παγωνιά στα πάνω μέρη, τυλίγεσαι με τις κουβέρτες και κάθεσαι στα σκαλοπάτια, κοιτάς το φεγγάρι που είναι ολόκληρο και περίλαμπρο
και φωτίζει εκείνον,
που στο λιγοστό του φως σκαλίζει την πίπα που θα σου χαρίσει σαν θα γυρίσεις, με ξύλο και σκοινί γεννήματα του νησιού..

Σιωπή...

Και αναπνέεις χωρίς δυσκολία μετά από καιρό ακόμα κι αν πριν δεν ήξερες ότι δεν μπορούσες να αναπνεύσεις..

Οι μέρες περνάνε με συνέπεια βουτώντας στα γαλάζια νερά, ελληνικός καφές, Θανάσης, τσίπουρο και μπύρες, βόλτες με τις μηχανές στα ρουμάνια, Πλάτανος και Θέα για το δείλι και κάθε μέρα που περνάει..
η ανάμνηση σου ξεθωριάζει...

Οι νύχτες περνάνε με συνέπεια κι αυτές, κρασί στου Νικήτα, πλακόστρωτο και καμάρες, Σωκράτης, αντρίκια βλέμματα βαριά και ντόμπρα, μπαγλαμάς και βιολί στο πανηγύρι του Δρούτσουλα και κάθε νύχτα σε θυμάμαι..

Και σε κάθε τσάκισμα του Ικαριώτικου.. σε σβήνω...



Jazzmine Travels