Ανατομία

το κορμί έχει μάθει να περιμένει
για μικρά θαύματα
το μυαλό θάνατους σκέφτεται
μα δεν τολμά να παραδοθεί σε αυτούς
έρωτες αναλύει
μα δεν τολμά να παραδοθεί σε αυτούς
τα μάτια εντυπωσιάζονται
από φανταχτερά χρώματα
και ξεμυαλίστρες πανσέληνους
το στομάχι λιμπίζεται
εξωτικά γεύματα και ακριβά κρασιά
τα χέρια ανοίγουν παράθυρα
να μπει η Άνοιξη στο δωμάτιο
το στόμα ψάχνει στόμα
που θα το θρέψει
με φιλιά και ψίθυρους
η καρδιά ...
Α η καρδιά μαθαίνει
στο κορμί να χορεύει.

Γιώργος Τρίκερι