ημερολόγιο ενός performer. ωδή στον Fela Kuti

Η μεγαλύτερη παραξενιά μου είναι ο υπέρμετρος ρομαντισμός μου. Η αδυσώπητη πεποιθησή μου ότι ο άνθρωπος κατά βάθος είναι ένα ευγενικό, καλοπροαίρετο πλάσμα που στο τέλος θα κατορθώσει να αποτινάξει την επίκτητη μαλακία που τον δέρνει και θα κατορθώσει να βαδίσει προς την ολοκλήρωσή του.

Μέχρι να έρθει αυτή η στιγμή, δεν παραμένω αδρανής. Βλέπω οράματα ακούγοντας μουσικές από αφρικάνικα τύμπανα.

Είμαι τεμπέλης αλλά ένας τεμπέλης που λικνίζεται στους ρυθμούς αφρικάνικων τύμπανων.

Δεν νιώθω την ανάγκη σωτηρίας αλλά αν είναι κάτι να με σώσει αυτά είναι μόνο τα αφρικάνικα τύμπανα.