Εγώ, αστέρι μου, δεν χορεύω όπως μου βαράνε. Εγώ γεννάω το ρυθμό ή τον σβήνω με το δάκτυλο και όταν περνάω το κραγιόν στα χείλη μου δεν θέλω κουβέντες και παράπονα. Εξάλλου, αυτά που ζητάω δεν είναι πολλά: Ένα πόλεμο φρικτό για την Τροία μου και τον Πάτροκλο ζωντανό … μετά του άφησε ένα σ’ αγαπώ στο στόμα και τα ρέστα δικά του …
Αυγή, 21/10/2015
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου