no souvenirs

so proud of myself (I am not)
προσπάθησα ... προσπαθώ ... θα προσπαθώ να μιλήσω σ' αυτό το βαθιά κρυμμένο κομμάτι του εαυτού σου που με ακούει και ίσως με πιστεύει.
Μη μου δίνεις σημασία, μην διαβάσεις καν αυτα που γράφω.
Δεν έχω να πώ κάτι καινούργιο.
πόσες φορές να ζητήσω συγγνώμη;
πόσες φορές να φωνάξω ότι δεν είμαι ψεύτης;
Θυμάμαι υπήρξε κάποια στιγμή που είχες ανοίξει εκείνο το παραθυράκι κι άκουγες τι έλεγα.από περιέργεια.
Έβρισκες διασκεδαστικά τα λόγια μου. Σε θυμάμαι να γελάς. Θα το θυμάμαι αυτό το γέλιο. Όταν θα έχεις φύγει, αυτό θα κρατήσω ως souvenir.
Αυτού του απαίσιου καλοκαιριού.
Θα το κρατώ τις νύχτες που δεν θα μπορώ να κοιμηθώ και δεν θα χτυπάει πια το τηλέφωνο.
Είναι το πιο υπέροχο συναίσθημα όταν βρίσκεις μια γυναίκα που σε εμπιστεύεται, που εμπιστεύεται τα αγγιγμά σου. Νιώθει ασφάλής στην αγκαλία σου.
το έζησα ελάχιστα και θα το θυμάμαι. 
κι άλλο souvenir.
Εκείνο το βράδι στον Μπάλο. Πως ήσουν ξαπλωμένη κάτω από τη σελήνη, πως έλαμπε το πρόσωπό σου, πως μοσχοβολούσαν τα μαλλιά σου πιο όμορφα κι απο την θάλασσα. σαν ταινία θα την βλέπω για πάντα εκείνη τη βραδιά. Εκείνα σου τα μάτια που με κοιτούσαν να σε λατρεύω και πώς φώτιζαν το σκοτάδι.
Θα ακούω το "strangeness and charm" και θα θυμάμαι τις ανήσυχες σιωπές σου.
Θα σταθώ στη γέφυρα θα περιμένω τα τρένα να πηγαινοέρχονται. Θα αυτοκτονώ ξανά και ξανά.
Θα θυμάμαι εκείνη τη νύχτα που δεν κοιμηθήκαμε σφιχταγκαλιασμένοι. Την ερωτική γαλήνη που δεν έζησα μαζί σου σ' αυτή τη ζωή.
Θα περιμένω την επόμενη.


(μόνο για σένα, αυτή τη φορά)
Γιώργος Τρίκερι