SOULPIE

η αγάπη είναι μια βάρκα με την οποία πλέω , νιώθω ανέμελη, καθώς τα χέρια μου είναι κουπιά και πάω όπου λαχταρά η ψυχή μου. ΞΑΦΝΟΥ περνάνε με τα κότερα τους οι διάφοροι μουράτοι τύποι ,που δεν ξέρω τον λογο ,μα με στραβοκοιτάνε κάθε φορά λες κι ειμαι εχθρός τ...ους. Κρίμα αναφωνώ... Ύστερα να σου και τα εμπορικά, όλοι εκεί πάνω μ΄ αντικριζουν θλιμμένοι μοιάζουν ταλαιπωρημένοι θαρρώ ,εγκλωβισμένοι. Ένα συναίσθημα συμπόνιας με κατακλύζει... Τώρα, να σου και τα υποβρύχια φέρνοντας μας τρικυμίες, ένας αναβρασμός έχει δημιουγηθεί στην θάλασσα , μα και στην ψυχή μου διότι αυτά τα τσαναμπέτικα μαραφέτια, με είχαν βάλει στο στόχαστρο έτοιμα να με πυρπολήσουν... ΩΩΩΩ πωπωπω!αγανακτώ, μα τι βαβούρα είναι αυτή? τι φθόνος, θλίψη, μιζέρια, εξαναγκασμός και ανταγωνιστικότητα είναι αυτά που μας κυριαρχούν?
ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ? 
βάζω προορισμό κάπου πιο ήσυχα ,εκεί που θα αγναντεύω την γαλήνη που μου προσφέρουν οχι μόνο τα φυσικά αγαθά μα και οι υπόλοιποι βαρκάρηδες που θα μου κρατούν συντροφιά  διασχίζωντας ήρεμα τα νερά σιμά μου!

Άννα Τσαμ Αναστο.
(17 και κάτι μηνών)