Jazzmine says........You and the Night and the Music...

Αφήνω τα ίχνη μου στην αμμουδιά της οδού Μακρυγιάννη.

Αναπνέω τον αέρα του ωραιότερου πεζόδρομου ένα βήμα μακριά απο το κατάφωτο μουσείο της Ακρόπολης και τα εκτυφλωτικά του στολίδια..

Χορεύω, χτυπώντας τα τακούνια μου στις πλάκες, συνοδεία μ' έναν αφοπλιστικά μαύρο σαξοφωνίστα, η φούστα μπερδεύεται στα πόδια μου, προσπαθώ να ισορροπήσω το κοκτέιλ μου, λίγο πιο πέρα πλανόδιοι θαυματοποιοί σκάνε πυροτεχνήματα στον αέρα, ένα τσούρμο μεθυσμένοι τουρίστες μπαίνουν στο χορό, στριφογυρίζουμε όλοι μαζί αυτοσχεδιάζοντας κάτι μεταξύ salsa, samba, tango kai swing..

Mια απ' αυτές τις μέρες μπήκα βιαστικά στο ασανσέρ και με χτύπησε το άρωμά σου.

Είχαμε στ' αλήθεια σκοπό να πάμε σ' αυτό το μαγαζί, μα μας βρήκε το πάρτι στο δρόμο, ένα πολύχρωμο μωσαϊκό από διάφορες εθνικότητες που μας έδεσε όλους σφιχτά, η παγκόσμια γλώσσα της άνοιξης..

Vieni qui!

Dove vi bella? mi diede un bacio!

- Σταύρο φύγε από κει, δεν θα ρθουμε, έλα να μας βρεις, κολλήσαμε στον πεζόδρομο, κάνουμε πάρτι, βιάσου!

- Hey Jazzmine, who you calling, your boyfriend?

- No! You are my boyfriend tonight, remember?? Now tell me your name again, was it Ryan?

-Haha, hell no! But i like Ryan too!!

Και σκέφτηκα, μόνο εγώ ξέρω εδώ μέσα, τη μυρωδιά του τόσο καλά που μπορώ να την αναγνωρίσω όπως το λαγωνικό το θήραμα στο κυνήγι.

Σωριαστήκαμε ιδρωμένοι στα πεζούλια, ψαρεύοντας τα παγάκια απ τα ποτά μας, κλωτσώντας τα πέδιλα μας στην άκρη του δρόμου για να συνεχίσουμε το χορό πάνω στη ζεστή πέτρα..

Η νύχτα των μουσείων είχε γεμίσει ενθουσιασμένους ντόπιους, κατάπληκτους τουρίστες, έφηβες παρέες κάθε ηλικίας, μικροπωλητές κάθε είδους και μουσική..ατέλειωτη jazz..

- Hey Boss what's that song???

- "You And The Night And The Music" , you like it angel?

- I Love it!!

- Then dance!

Χτες στράφηκα απότομα και σχεδόν έπεσα στο τείχος του στήθους σου.

Ψέλλισα ένα βιαστικό "συγνώμη" και προσπέρασα.

Στροβιλίσματα, γέλια και φιγούρες ..

O Δημήτρης λαγοκοιμάται στα πόδια της πιο φασαριόζας Ιταλίδας που έχω συναντήσει ποτέ και που αυτή τη στιγμή σχεδόν δεν αναπνέει για να μην τον ξυπνήσει!! Sweet Michaela!

O Γιάννης κι ο Κώστας βγάζουν φωτογραφίες ο ένας τον άλλον.

Αύριο θα πουν ότι ήταν στην Ίο.

Η Ελευθερία και η Κορίνα σκέφτονται αν θα μπορέσουμε να ξαναβάλουμε ποτέ παπούτσια. At the moment δε φαίνεται πιθανό.

Ο Σταύρος με κοιτάζει απελπισμένος

- Όπου να ναι θα σε κουβαλάω, το ξέρω. Κι εσένα και τα παπούτσια σου και την τσάντα σου και όλα αυτά που χεις σκορπίσει ένα γύρω. Μη χαμογελάς!

- Μα όχι Σταύρο άκου τι λέει το τραγούδι..!

" Dance allnight, morning may come with a warning and take away the stars..If we must live for the moment wait till the moment is through after the night and the music die... will I have you...?"

Δεν μπορώ να θυμηθώ αν άπλωσες ενστικτωδώς τα χέρια σου να με κρατήσεις.

Jazzmine dance all night