Που θα πάμε είναι το τελευταίο ...

Τους έχουμε γνωρίσει μέσα από την μουσική, τον κινηματογράφο, αλλά πολύ περισσότερο μέσα από απλές καθημερινές ιστορίες, προσπαθώντας να κατανοήσουμε καλύτερα έναν κλάδο που έχει τον δικό του ρόλο μέσα στην κοινωνία. Οι οδηγοί ταξί «εκφράζουν» τον δρόμο, είναι παρόντες καθημερινά εκεί έξω…για να ακούν τον καθένα από μας και εμείς εκείνους!
Με αφορμή την καθιέρωση στη χώρα μας μικρών βαν ως εννέα θέσεων που θα λειτουργούν χωρίς ταξίμετρο, αλλά με προσυμφωνημένο μίσθωμα που προωθεί η κυβέρνηση, σκέφτηκα να αφιερώσω δυο γραμμούλες στους καλούς μας φίλους. Εξάλλου όλοι καλοί χωράνε…«Πανόρμου? Βεβαίως μπείτε. Στο δρόμο μας είσθε, μανδάμ…».
Σε πολλές χώρες του εξωτερικού ως επί το πλείστον οι οδηγοί ταξί είναι μετανάστες, αντανακλώντας έτσι το θέμα της μετανάστευσης. Στην Ελλάδα οι περισσότεροι θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ως ένας τεράστιος καθρέφτης, που αντανακλά όλους εμάς, με τα καλά μας, και με τα στραβά μας. Πόσοι από μας δεν έχουμε αγανακτήσει με την συμπεριφορά τους, με την ακατάσχετη λογοδιάρροια τους, με τον πολλαπλασιασμό που κάνουν αντί για πρόσθεση στο τέλος της διαδρομής και πάρα πολλά άλλα. Φαίνεται όμως πως έχουμε να κάνουμε και με κάποιους ανθρώπους που προσπαθούν απλά να επιβιώσουν.
Θυμήθηκα τον Travis Bickle, να τριγυρνάει ολομόναχος στους δρόμους της Νέας Υόρκης, προσπαθώντας να την λυτρώσει από την σαπίλα, την διαφθορά και την ανηθικότητα και στο τέλος να βγαίνει νικητής στη μάχη του με μια κοινωνία που υποκρίνεται, καταρίπτοντας έτσι τον μύθο του αμερικανικού ονείρου!
Ώρες στο τιμόνι πασχίζουν να βρουν κάτι για να περάσει η ώρα. Νιώθουν φυλακισμένοι μέσα σε ένα «κλουβί» με τέσσερα παράθυρα. Η μουσική που παίζει από το ραδιόφωνο (κυρίως λαϊκά άσματα) δεν αρκεί για να τους ανακουφίσει από τα προβλήματα τους και έτσι αναλαμβάνουν τον ρόλο είτε του «φιλοσόφου», αναλύοντας τις εκάστοτε πολιτικές προσπάθειες της κυβέρνησης να βελτιώσει το βιοτικό επίπεδο ζωής της χώρας, είτε τον το ρόλο του «διασκεδαστή», με τις εγκυκλοπαιδικές του γνώσεις…
- Γυρνάς η έρχεσαι φίλε?
- Έρχομαι!
- Από πού ήρθες?
- Στοκχόλμη.
- Νορβηγία, και γαμώ!
- Όχι ακριβώς…
- Τι δεν είναι Νορβηγία?
- Όχι Φιλανδία…!
- Ναι ρε φίλε, μπράβο!
Ο ρόλος όμως που κλέβει την παράσταση και αξίζει μία κούρσα ξημερώματα Κυριακής από Ομόνοια προς Πειραιά έπειτα από ξέφρενο ξενύχτι είναι αυτός του «ψυχοθεραπευτή». Είσαι στεναχωρημένος επειδή μάλωσες με κάποιον φίλο σου? Είσαι στεναχωρημένος επειδή δεν σε πήραν στην δουλειά που περίμενες? Είσαι στεναχωρημένος επειδή μόλις χώρισες? Ο Μητσάρας ξέρει….
Πήγαινε με όπου θέλεις, ταξιτζή……..

Wave.