Ξυπνάς.. ή τουλάχιστον προσπαθείς. Η δίνη του ονείρου σε τραβάει πίσω.
Θες να ενδώσεις, αλλά δεν μπορείς, δεν πρέπει. (λίγο υπερβολικά δραματικό?)
Υποχρεώσεις, υποχρεώσεις, υποχρεώσεις.
Χτες έκλαιγες, τα μάτια σου είναι πρησμένα. Ο ύπνος που έκανες ήταν άβολος και ελάχιστος.
Περπατάς και νιώθεις την ψυχή σου λίγο πιο πάνω απ’το σώμα σου. Ακόμα κι αυτή θέλει να φύγει μακριά..
Ρουτίνα... διασχίζεις το συνηθισμένο δρόμο για άλλη μια φορά..
Και τότε βλέπεις... βλέπεις τις χρωματιστές λωρίδες, στο τελευταίο μέρος που περίμενες
να τις δεις. Και η μέρα αλλάζει.. τόσο απλά!
Πάντα υπάρχει ένα ουράνιο τόξο. Πάντα υπάρχει κάτι όμορφο ακόμα και στην άσφαλτο.
Μάθε να βλέπεις κι όχι απλά να κοιτάζεις [παραποίηση έκφρασης απο το ποίημα «Αντικλείδια», του Παυλόπουλου.. γιατί χάρη στην Τρίτη λυκείου κάναμε και διατριβή στην ποίηση..(μα μπορεί να λείπει η ειρωνία απ’τα κείμενα μου? Δε μπορεί..)].
Γι’αυτό κι εγώ έχω μάθει να αγαπάω την ρουτίνα.. γιατί ποτέ δεν είναι ακριβώς ρουτίνα.
story and photo by missA insanE.
Θες να ενδώσεις, αλλά δεν μπορείς, δεν πρέπει. (λίγο υπερβολικά δραματικό?)
Υποχρεώσεις, υποχρεώσεις, υποχρεώσεις.
Χτες έκλαιγες, τα μάτια σου είναι πρησμένα. Ο ύπνος που έκανες ήταν άβολος και ελάχιστος.
Περπατάς και νιώθεις την ψυχή σου λίγο πιο πάνω απ’το σώμα σου. Ακόμα κι αυτή θέλει να φύγει μακριά..
Ρουτίνα... διασχίζεις το συνηθισμένο δρόμο για άλλη μια φορά..
Και τότε βλέπεις... βλέπεις τις χρωματιστές λωρίδες, στο τελευταίο μέρος που περίμενες
να τις δεις. Και η μέρα αλλάζει.. τόσο απλά!
Πάντα υπάρχει ένα ουράνιο τόξο. Πάντα υπάρχει κάτι όμορφο ακόμα και στην άσφαλτο.
Μάθε να βλέπεις κι όχι απλά να κοιτάζεις [παραποίηση έκφρασης απο το ποίημα «Αντικλείδια», του Παυλόπουλου.. γιατί χάρη στην Τρίτη λυκείου κάναμε και διατριβή στην ποίηση..(μα μπορεί να λείπει η ειρωνία απ’τα κείμενα μου? Δε μπορεί..)].
Γι’αυτό κι εγώ έχω μάθει να αγαπάω την ρουτίνα.. γιατί ποτέ δεν είναι ακριβώς ρουτίνα.
.. το χάρισμα της διάκρισης δεν εγκαταλείπει τους καλοπροαίρετους λάτρεις της Ζωής ,, με το καθάριο βλέμμα τους ανακαλύπτει και αναδεικνύει τις αδηλες πολυτιμότητες ,,εκεί που πολλοί άλλοι δεν μπορούν καν να υποψιαστούν ,, μέσα στην καθημερινότητα ,, στις πάγιες ενασχολήσεις ,,στις σκέψεις- αν σκεφτόμαστε πια-.. η μια μέρα δεν είναι καρμπόν της άλλης ... είναι πέρασμα από μια κατάταση σε μια άλλη ... συνέχιση ..περιπέτεια ..παιχνίδι μεταξύ της χαράς και της λύπης ,, της " τρέλας και της φρονιμάδας "... της " αυτογνωσίας με τη μορφή του αυτοσαρκασμού " ..παρερμήνευτου από το πλήθος ..Αχ!! Ζωή !!...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑνθρώπινη, ευδιάκριτη - δυσδιάκριτη- αδιάκριτη η Χαρά της ρουτίνας σου που όπως λες δεν είναι ακριβώς ρουτίνα ..!
Μου αρέσει ο Λόγος ..Σου !!..