Είμαι πτυχιούχος του τμήματος Μεθοδολογίας, Ιστορίας και Θεωρίας της Επιστήμης του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών! Πσσ…ψαρώσατε ε; Και ‘γω όταν μου είπαν που πέρασα έβαλα τα γέλια! Αφού τελείωσα, έκανα το μεταπτυχιακό μου, το διδακτορικό μου, πήγα στρατό στις εξωτικές Φέρρες.…και αφού απολύθηκα, βγήκα στην αγορά εργασίας! Πέρασε ένας μήνας, δύο μήνες…έξι μήνες…δέκα μήνες, έκανα βέβαια παράλληλα κάποιες περιστασιακές δουλειές, αλλά πάνω στην ειδικότητα μου τζίφος! Άρχισα να αγχώνομαι, έστελνα συνέχεια βιογραφικά από ‘δω από ‘κει…και θυμήθηκα το «χτυπάει εδώ και σφάζει εκεί κι ολούθε τάφο ανοίγει»…η δομική ή για τους κουλτουριάρηδες διαρθρωτική ανεργία!
Πολλοί φίλοι μου αποφάσισαν να την «κάνουν» για άλλες πολιτείες! Ο Πέτρος είναι πλέον Γαλλία (να πάω σε μια Χώρα όπου απαγορεύεται να ονομάσω ένα οποιοδήποτε γουρουνάκι…Ναπολέων; ), η Θάλεια εργάζεται στην Γερμανία (εκεί όπου το μαξιλάρι θεωρείται αμυντικό όπλο!), ο Αργύρης το αποφάσισε και πήγε Ελβετία (εκεί είναι παράνομο να τραβήξεις το καζανάκι μετά τις 22.00 ώρα...καλά τα τυριά και οι σοκολάτες αλλά άμα είναι να τα χέζω μεταξύ 13.00 με 20.35…)και τέλος η Αριάδνη μας άφησε για την μακρινή Κίνα (εκεί για να φοιτήσεις σε Πανεπιστήμιο πρέπει να είσαι ιδιοφυΐα! Τωόντι!(όχι Αριάδνη μου μια χαρά είναι το δόντι μου!).
Τις προάλλες διάβασα ένα άρθρο στο Soulpie, το blog ενός φίλου από το Τρικέρι, το ναυτοχώρι του Πηλίου…που με παρότρυνε να γράψω κιόλας! Άστο βρε George για τέτοια είμαστε τώρα; Διάβασα λοιπόν ένα άρθρο με τον τίτλο “Πωλείται” ενός τύπου που υπογράφει με το ψευδώνυμο “κύμα”(που πας ρε Καραμήτρο; Άκου κύμα, έλεος και μπούκωνε!) δεν λέω μου άρεσε το άρθρο, αναφέρεται σε όλα εκείνα που με ταλανίζουν, και φαντάζομαι όσους ανήκουν στην λεγόμενη γενιά των 592,45 λεπτών…(προς θεού George μην το αφήσεις να γράψει άλλα, φτάνει ως εκεί, γίναμε όλοι Ιούλιοι Βέρνηδες) και αναρωτήθηκα έως πότε θα ανεχόμαστε αυτήν την κατάσταση! “Ο επόμενος ταξικός πόλεμος ας είναι ο μαξιλαροπόλεμος”…είπε ο φίλος μου ο Θωμάς! Πέταξε πάλι την παπαριά του…κουλτούρα και φύγαμε!
Η ζωή χωρίζεται σε τρεις φάσεις: Επανάσταση, Περισυλλογή, Τηλεόραση…ξεκινάς να αλλάξεις τον κόσμο και καταλήγεις να αλλάζεις κανάλια! Από τους αντάρτες της Τουλούζ,που στρατοπέδευσαν στο γήπεδο της Παρι Σεν Ζερμέν, και μαζί με τους ζωγράφους του Σηκουάνα, που τα βαλαν με τον «κοντό», μέχρι τους δικούς μας Καπεταναίους, που μπάρκαραν στην άκρη τα σιταροκάραβα βατσέλας, και ως μια βροχή, η επιθυμία για ελευθερία, αποτυπώνεται στα μάτια όλων με αίμα!
ΣΙΓΑ ΔΙΑΒΑΤΗ
ΕΔΩ ΚΟΙΜΑΤΑΙ Ο ΓΕΡΟΣ ΤΟΥ ΜΟΡΙΑ
ΤΟΝ ΥΠΝΟ ΤΟΥ ΜΗ ΤΟΥ ΤΑΡΑΞΕΙΣ
(Το ταφικό μνημείο του Κολοκοτρώνη στο Α’ Νεκροταφείο της Αθήνας)
Don Vewa de la Playa
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου