Στην ανάσα σου βρήκα το θρεπτικό και στο σάλιο σου το αντιβιωτικό της πληγής μου. Χρόνια γευόμουν μόνη μου αυτή τη θλίψη. Δάγκωνα σαν έρχονταν να με αγκαλιάσουν. Έβγαζε ο ιδρώτας του πόνου μου δηλητήριο κι έκαιγε τα μάτια ολονών. Με σένα έβγαλε το κορμί μου ροδόνερο για να έρθεις πιο κοντά και κατάπια τα αγκάθια μου για να μην πονέσει η αγκαλιά σου. Κι αν άνθισε στο χέρι μου λίγο γιασεμί, συγχώρεσέ με που από την μεθυσμένη μυρωδιά του ήθελα μόνο να ξεχαστώ που με πόνεσες.
Δ.Π.Β
Αχ, πόσες πληγωμένες μυρωδιές πλανιώνται τις νύχτες..
ΑπάντησηΔιαγραφή