Τα μάτια σου κλειστά.
Κοφτές ανάσες.
Το χέρι σου κρατάει το δικό μου, σφιχτά, περπατάμε.
Όταν μ' αγκαλιάζεις ακούω την καρδιά σου.
Μα δεν αφήνεις ούτε μια χαραμάδα ανοιχτή
Ούτε μια ρωγμή ξεχασμένη
Ούτε μια στιγμή να σε διαπεράσει
Βλέπω στον ύπνο μου το περίγραμμα του προσώπου σου,
βλέπω το γέλιο σου,
είσαι ένα σκισμένο καρτ ποστάλ
κομμάτια απ' τη φωνή σου μπαίνουν στ' όνειρό μου
όλα τ' άλλα μου διαφεύγουν,
τα λόγια σου σπρωγμένα απ' τον αποψινό άνεμο χάνονται,
είσαι ένας τόπος κλειστός,
σπίρτο που καίγεται κι απ' τις δυό πλευρές..
Καπνίζω απανωτά τσιγάρα, το κρασί μου χορεύει
ξαπλώνω στο μάρμαρο, κοιτάζομαι στον καθρέφτη
είσαι εδώ και δεν είσαι
μισάνοιχτο παντζούρι - το φως δε με φτάνει
κι έτσι θα ναι
κι έτσι θα ναι
θα φύγεις και δεν θ' αφήσεις τίποτε εδώ,
ούτε μιά ανάσα
ούτε ένα φιλί
ούτε μια λέξη μισή
ούτε ένα ψέμα..
Jazzmine
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου