ΜΕΣΑ ΣΕ παγωμένες κάμαρες νυκτοπορείς
Την ώρα που γαλάζιος ανθεί ένας υάκινθος
Στο παραθύρι
Τα δάκρυά σου που κλαίνε για τον πικρό σου κόσμο
Γίνονται κρύσταλλα στον παγωμένο άνεμο
Που σκορπίζει κόκκινα ρίγη
Ανείπωτες σκιές χορεύουν ρόδινο κυκλικό χορό
Κι ένα μαύρο αγκάθι σου καταφέρνει νύγμα ευθεία
Στην καρδιά.
Και τ’ αστέρια αναφλέγονται στα διψασμένα σου χείλη
Και σβήνει η λάμψη τους μ’ έναν ελιγμό πάνω
Στο ασημένιο χιόνι
Και συσκοτίζεται ο νους σου κι εκσφενδονίζεται
Ψηλά σε έρημο ουρανό ενώ σταματά να τραγουδά μια κίχλη
Ιωάννα Αβραμίδου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου