5 τα χαράματα. Ώρα να σηκωθώ. Ήδη «ντυμένος» με τη στολή μου, και «κρυμμένος» πίσω από την μάσκα, για να ζήσω λίγες μέρες ξενοιασιάς και ευχαρίστησης, που ένιωθα, «μπαίνοντας» στην ψυχή των χορευτών.
Δεν ξέρω ποιος είμαι, ούτε τι ακριβώς θέλω να είμαι, για αυτό και βολοδέρνω σαν τα «αγρίμια» κλεισμένα στα κλουβιά. Είμαι λίγο έντιμος, λίγο ανέντιμος, λίγο ευαίσθητος, λίγο αναίσθητος, λίγο ελεύθερος, λίγο αληθινός και λίγο ψεύτικος. Αυτό το λίγο – λίγο όμως είναι μεγάλη πονηριά, είναι «ναυάγιο» στη στεριά. Όλες οι αμαρτίες μου ήταν προσπάθειες για να «γεμίσω» το κενό και ίσως να εξομολογούμαι για αυτές τώρα κάνοντας χώρο για νέες αμαρτίες, γιατί «νήστεψα» και δεν είδες, «ταλαιπώρησα» την ψυχή μου και δεν γνώρισες.
Δεν ξέρω αν πρέπει να στεναχωρηθώ η να «παινευτώ» για ότι έκανα, πάντα προτιμούσα την τρέλα των παθών από τη «σοφία» της αδιαφορίας.
Πρώτα έγινες πόθος και ύστερα αγάπη, ενώ εσύ πρώτα με αγάπησες. Έμαθα να ακούω μουσική για να «χωνέψω» τον χρόνο. Αγάπη, συγχώρεση, ανοχή, και όταν «μαχαιρώθηκα» στην πλάτη, αντί να πεθάνω, τραγουδούσα.
Ξαπλωμένοι στην άκρη του κρεβατιού, χωρίς να ανταλλάξουμε ούτε μια λέξη. Μετά έφυγες, αισθανόμενος ότι ήταν η καλύτερη συζήτηση που έχεις κάνει ποτέ. Θυμάμαι το πρώτο σου φιλί. Αισθησιακό, απαλό, γλυκό, τρυφερό που γινόταν όλο και πιο βίαιο σαν να ήταν θάλασσα και προσπαθούσες να την πιεις όλη, επειδή ήξερες πως μετά δεν θα κριθείς από μένα, δεν θα με συναντήσεις ποτέ ξανά.
Και ενώ από μπροστά μου παρελαύνουν τσιγγάνες, πειρατίνες, πριγκίπισσες και νεράιδες μετατρέποντας την πλατεία σε ένα τεράστιο θεατρικό πάλκο με χιλιάδες ηθοποιούς και κομπάρσους, τραβιέμαι στα στενά σοκάκια για να «διασκεδάσω» με πικάντικες ιστορίες και άγνωστους θρύλους.
Η πρωινή ομίχλη χαρίζει μια απόκοσμη διάσταση στις «μασκαρεμένες φιγούρες» που περιφέρονται μέσα στα σκοτάδια.
Εκατοντάδες πολύχρωμες γόνδολες στο φωτισμένο από κεριά κανάλι, «επιπλέουν» πένθιμα υπό τους ήχους ενός τρομπονιού, ενώ χιλιάδες μπαλόνια πετάνε ψηλά στον ουρανό. Η σκοτεινότερη ώρα είναι πριν την αυγή και πέρασε.
Wave
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου