Πως «μαγειρεύεται» εντέλει το ραγού;

Εδώ δεν ξέρουμε καλά-καλά τον ορισμό της ζωής και ψάχνουμε να βρούμε τον ορισμό της τέχνης; Ως συνάνθρωπος που κατανοώ την αγωνία τους για επιβολή της προσωπικής άποψης του καθενός, και παρόλο που είναι παντελώς άχρηστο να ασχολούμαστε με τέτοια πράγματα γιατί δεν υπάρχει ανταμοιβή που να συμβάλει στη διατήρηση της ζωής και της ποιότητας αυτής και να θυμηθώ τα σοφά λόγια του ποιητή, πως η φιλοσοφία είναι το μάτι που λείπει από τους κύκλωπες της επιστήμης

Ας πούμε η Τέχνη είναι το όπλο του ανθρώπου απέναντι στα υλικά που απειλούν να αφανίσουν το πνεύμα του. Μπορεί κάποιος να σου πει όμως πως Τέχνη δεν είναι αυτό που βλέπεις, αλλά είναι αυτό που κάνεις τους άλλους να δουν, ή πως η Τέχνη είναι αυτοβιογραφική, είναι ένα ψέμα που μας βοηθά να ανακαλύψουμε την αλήθεια.

Κανένας δεν μπορεί να εξηγήσει το ουσιαστικό σημείο ενός έργου, ούτε ο ίδιος ο δημιουργός. «Διατρέχουμε τον κίνδυνο να μας πάρουν σοβαρά, κάτι που στη Τέχνη είναι η αρχή του τέλους», είπε κάποτε ένας καλλιτέχνης. Οι περισσότεροι καλλιτέχνες εργάζονται για ένα πολύ μικρό κοινό. Αν είναι τέχνη, δεν είναι για όλους, και αν είναι για όλους, δεν είναι τέχνη; Οι άνθρωποι πιστεύουν ότι η ζωγραφική συνίσταται στο να αναπαράγει τις φόρμες και την ομοιότητα. Το πινέλο όμως χρησιμεύει για να βγαίνουν τα πράγματα από το χάος. Δημιουργικότητα είναι να επιτρέπει στον εαυτό σου να κάνει λάθη. Τέχνη είναι να ξέρεις ποια από αυτά να κρατήσεις. Νομίζεις τάχα πως ότι δεν είναι ωραίο πρέπει αναγκαστικά να είναι άσχημο; Δεν σου πέρασε ποτέ από το μυαλό ότι υπάρχει κάτι ανάμεσα στη σοφία και την αμάθεια; Το να έχει κανείς γνώμη σωστή χωρίς να μπορεί να την δικαιολογήσει αυτό δεν είναι ούτε επιστήμη, και πως μπορεί να είναι επιστήμη πράγμα που δεν δικαιολογείται, ούτε αμάθεια, γιατί πως μπορεί να είναι αμάθεια πράγμα που αγγίζει το πραγματικό; Σε κάθε συγγραφέα πρέπει να διακρίνουμε τον άνθρωπο μέσα από τα έργα του. Είναι γελοίο να επικρίνεις τα έργα του άλλου, όταν εσύ ο ίδιος δεν έχεις προηγουμένως διακριθεί από τα δικά σου έργα. Κάνε κριτική δημιουργώντας, και όχι βρίσκοντας λάθη. Και ερχόμαστε στο αρχικό ερώτημα το οποίο παραμένει τελικώς άλυτο. Πως μαγειρεύεται εντέλει το ραγού; Η αχαριστία είναι το έγκλημα. Διότι ο άλλος σου δίνει την τέχνη του και συ ρωτάς. Και ποιο είναι το ηθικό δίδαγμα και άλλα παρόμοια. Δεν κάνει ρε μάγκα! Προσβάλεις τον καλλιτέχνη. Κάθε έργο δεν ψάχνεται για χαβαλέ μόνο, είναι και για να διδάσκει κιόλας. Άπαξ και έριξε φινάλε το έργο, πρέπει να την σακουλευτείς που την πάει ο μάγκας την δουλειά. Πίστευε και μη, ερεύνα. Τέχνη ίσον νόημα. Πετάει ο γάιδαρος; Πετάει! Να σε δώκω τη Σαχάρα να με δώκεις το Σουέζ; Ποιος έριξε το πέναλτι και μου έκλεισε το σπίτι; Αν δεν σακουλεύεσαι τα ψιλά νοήματα, κάτσε σπίτι σου και ρίξε πασέντζα. Γιατί εμείς την ανθιζόμαστε ρε μάγκα τη φτιάξη, γουστάρουμε. Καπέλο μας! 

Wave