νυχτώνει ...

όλες οι ζωές περασμένες στα πόδια των πουλιών, αγωνιούν για την συνέχεια. Τσακώνονται τα πουλιά, τσακώνονται οι άνθρωποι, ζευγαρώνουν οι επιθυμίες με τα φεγγάρια που σιγούν τρυφερά για να επικρατήσει μια πλήρης αστρόφωτη νύχτα, ας είναι η νύχτα πιο σοφή από την αυθάδεια της μέρας ...


Πόπη Συνοδινού


επισκεφτείτε τον κόσμο της Πόπης: http://popsyn.blogspot.com/

Πες μου Εσύ

ΠΕΣ μου Εσύ,

Που δεν σ’ αντίκρισα ποτέ

Κι αντανακλάσαι στο νερό της πηγής μου στον κήπο

Πώς θα μπορούσα ποτέ να σε ξεχάσω;

Είσαι ο διαρκής ενεστώτας μου που συσσωρεύεται

Και είναι έτοιμος να εκραγεί

Καταδικασμένοι είμαστε να ζούμε κοντά

Χωρίς ποτέ μας να βρεθούμε

Δυο ανεμώνες έρημες που στη σμίξη τους

Θα φύτρωνε ένα μεγάλο δένδρο

Λαβωμένη απ’ τα χνάρια σου

Σε βλέπω να ορθώνεσαι βράχος

Μες στον σκληρό αγέρα πλασμένος για στιγμές

Που δεν είναι για πολλούς

Σύννεφο που ξεκλειδώνεις ουρανούς

Ελευθερία κι άνεμος που το κατώφλι μου περνάς

Κι ύστερα χάνεσαι μες στην ανεύρετη νύχτα

Ιωάννα Αβραμίδου

Henry Charles Bukowski

The free soul is rare, but you know it when you see it - basically because you feel good, very good, when you are near or with them.
Tales of ordinary madness (1967-83)

dead eyes don΄t weep

there will never be a song that is "our" song. I will never taste the sweetness of your lips because you felt the uncontrollable urge to kiss me and not as a result of some stupid bet. We will never lie in bed after a night of lovemaking sharing stories and ice cream. I will receive a post card how you finally made it to New York with the man of your dreams and I will pretend to be happy for you.
I am not a romantic fool. I am just a fool.
... such poignant thoughts for a Saturday night.


sleepless in soulpie

tweets of the week 30/7

ακόμη δεν αποφάσισα ποιό βιβλιό να πάρω στις διακοπές μου για να ακουμπάω τον φραπέ

fotobill

Θα ανοίξω το msn messenger. Ελπίζω να έχουν κλείσει όλες οι επαφές μου τα 18 πλέον.

FivosV

Είμαι τόσο αισιόδοξος αυτή την εποχή που μου 'ρχεται να παραγγείλω άλλη μία ζωή!

AnemosNaftilos

Αν δεν πάει το ψυγείο σε μένα, θα πάω εγώ στο ψυγείο.
dust_road


Στις διακοπές τα καλύτερα δεν είναι αυτά που σε κάνουν να μαυρίζεις. Είναι αυτά που σε κάνουν και κοκκινίζεις.
elenirou


"Τελικά δε πήγε πουθενά. Ξεχάστηκε. Καθόταν κι έγραφε στο τουήτερ"
La_cookaracha

Αιωρούμενοι Ταξιδιώτες

TO MEΓEΘOΣ THΣ AΠOKAΡΔΙΩΣΗΣ

 ΔEN XΩPAEI ΣE XAPTIA

EIMAΣTE ΠEPIΠΛANHTIKΕΣ

ANAΣEΣ ,

BΛEMMATA,

 ΣYNAIΣΘHMAΤΑ ΠOY

 ΔEN MΠOPOYN NA PIZΩΣΟΥΝ

KAI AΠΟΖΗΤΟΥΝ MIA MEPA ME HΛIO

ENA BPAΔY NA NIΩΣOYN ΔIΠΛA TOYΣ NA XTYΠA

KAI MIA AΛΛH AΓΩNIA

ΠOY KAΙΓΕΤΑΙ ΣE ΠOΘOYΣ

ΠOY ΦEYΓOYN ΣAN ΞHMEPΩΣEI

TA XEPIA ΜΥΡΙΖΟΥΝ AΠOΓNΩΣH

 ΣAN ΣΦΙΓΓΟΥΝ TO ΛAIMO

KAΘOMAΣTE OΛOI

ΓYPΩ AΠO TH KPYA ΦΩTIA THΣ ΣIΩΠHΣ

AΓNΩΣTOΣ O ΔIAΛOΓOΣ

 ΠOY ΞEΠΗΔΑ AΠO TIΣ ΦΛOΓEΣ THΣ

XΩPIΣ ΔIABATHPIO

ΠEPNAME TA ΣYNOPA TΩN HMEPΩN

XΩPIΣ NA ΔHΛΩΣOYΜΕ

TIΠOTA AΠO AΠOΣKEYEΣ

AΔEIEΣ EMEINAN

AΦOY TA ONEIPA

ΔPAΠETEYΣAN

AΠO TIΣ ANEKΠΛHPΩTΕΣ

EΠIΘYMIEΣ

TA XEIΛH ΣΦPAΓIΣΑΝ AΠO TO ΠONO

THΣ ΣIΓOYPIAΣ

ΠOY ΔEN ΘAΡEΨΑΝ

NA OMOΛOΓHΣOYN

ETΣI ΠEPNAME ΣAN ΛAΘPAIΟΙ ΔIABATEΣ

ΓIA NA AΠOΦYΓOYME

ΤΗΝ ANΘPΩΠINH

PYΠANΣH

MAΣ ΣYMBOYΛEΨΑΝ

NA AΠOΦYΓOYME TO BΛEMMA

 TΩN ANΘPΩΠΩN THΣ ΣΠHΛIAΣ

ΠOY AΓPΥΠΝΟΙ

ΘA MAΣ ΣΠAΡAΞΟΥΝ

MA ΔEN MAΣ ΣYMBOYΛEΨAN

ΠΩΣ NA AΠOΦYΓOYME

TON ΠPAΓMATIKO XPONO

THΣ AΔYNAMIAΣ

ETΣI ΞEMEINΑΜΕ

ΑΙΩΡΟΥΜΕΝΟΙ
TOY.

Irini DarkEsterlite

soulpie cinema presents ... oktapodi

          Fight 4 love !          

thanx Dinetta.

(not) another brick in the wall

We built walls to protect us but we know better, our demons lie within.

Something has troubled all this time like a math problem.

You don΄t solve a problem by ignoring it.

We learned in school that:

one plus one equals two.

It΄s wrong.

Tonight I figured it out.

one plus one equals one.

I should be happy.

But I am not.

It΄s a "one" U don΄t want.

sleepless in soulpie.

Να είχαν οι φωτιές έρωτα!

Την άλλην βραδιάν, την τελευταίαν, νύκτα, μεσάνυκτα, επανήλθε μεθυσμένος πλειότερον παραποτέ.
Δεν έστεκε πλέον εις τα πόδια του, δεν εκινείτο ουδ΄ ανέπνεε πλέον.
Χειμών βαρύς, οικία καταρρέουσα, καρδιά ρημαγμένη. Μοναξιά, ανία, κόσμος βαρύς, κακός, ανάλγητος. Υγεία κατεστραμμένη. Σώμα βασανισμένον, φθαρμένον, σωθικά λυωμένα. Δεν ημπορούσε πλέον να ζήση, να αισθανθή, να χαρή. Δεν ημπορούσε να εύρη παρηγοριάν, να ζεσταθή.
Έπιε δια να σταθή, έπιε δια να πατήση, έπιε δια να γλιστρήση. Δεν επάτει πλέον ασφαλώς το έδαφος.
Ηύρε τον δρόμον, τον ανεγνώρισεν. Επιάσθη απο το αγκωνάρι. Εκλονήθη. Ακούμβησε τις πλάτες, εστύλωσε τα πόδια. Εμορμύρισε:
-Να είχαν οι φωτιές έρωτα! ... Να είχαν οι θηλιές χιόνια ...
Δεν ημπορούσε πλέον να σχηματίση λογικήν πρότασιν.
Συνέχεε λέξεις και έννοιας.


Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης
Ο έρωτας στα χιόνια, εκδ Πολύτυπο, Αθήνα 1984 

Ο γάμος του μέλλοντος

Πάτερ :Δέχεστε να αλλάξετε το στάτους σας από ελεύθερος σε παντρεμένος..?


Άντρας : Δέχομαι


Γυναίκα : Δέχομαι


Πάτερ: Σας ονομάζω συζύγους


Μπορείτε τώρα να ανεβάσετε τις φωτογραφίες του γάμου και να με κάνετε tag!..

thanx T.Ari

Democracy made in USA

every American citizen has a freedom of choice between hot dogs and hamburgers ...
στην Ελλάδα έχουμε και σουβλάκια.

the passenger

I΄m only a train
a ride for my pain
just a word on my ticket:
destination "Insane"


sleepless in soulpie © 2011

ΤΑ ΩΡΑΙΑ ΛΕΝΕ ΣΤΗ ΖΩΗ...ΓΡΗΓΟΡΑ ΠΩΣ ΤΕΛΕΙΩΝΟΥΝ...ΚΑΙ Μ'ΕΝΑ ΑΧ..ΚΑΙ ΕΝΑ ΓΙΑΤΙ...ΤΑ ΧΕΙΛΗ ΣΟΥ ΜΑΤΩΝΟΥΝ....ΚΙ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΟΝΤΕ'ΡΘΟΥΝ...ΕΙΝΑΙ ΣΑ ΝΑ ΣΕ ΣΦΑΖΟΥΝ...ΜΕ ΜΑΧΑΙΡΙΕΣ ΜΕΣ ΣΤΗ ΚΑΡΔΙΑ...ΠΟΥ ΑΙΜΑ ΜΟΝΟ ΣΤΑΖΟΥΝ...ΚΑΙ ΣΕ ΠΟΝΟΥΝ ΚΑΘΕ ΣΤΙΓΜΗ...ΚΑΘΕ ΠΟΥ ΝΙΩΘΕΙΣ ΜΟΝΗ...ΚΑΙ ΤΣΙ ΒΡΑΔΙΕΣ ΑΙΣΘΑΝΕΣΑΙ...ΠΩΣ ΠΙΑ ΔΕ ΞΗΜΕΡΩΝΕΙ...ΚΙ ΝΥΧΤΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΦΟΝΙΑΣ...ΜΕΣΑ ΣΤΟΥ ΝΟΥ ΤΗ ΣΚΕΨΗ...ΚΑΙ ΟΝΕΙΡΑ ΠΟΥ ΕΚΑΝΕ...ΖΗΤΑ ΝΑ ΚΑΤΑΣΤΡΕΨΕΙ..

{Ε.Κ.}

like it or not

I listen to obscure songs, preferably ones that do not contain the words "love" or "romance" in the lyrics.

You΄ll never see enthusiasm, surprise or delight in my face. Cheap emotions like those would ruin my make-up. I have neither the time or the desire for intimacy. You try to break my heart, I΄ll break your nose.

Hello, I am a 21st century girl.


Sue Q.

τιταΝΙΚΟΣ

εγώ κι εσύ! Τι αστεία εικόνα!

Ένα πλοίο το οποίο βουλιάζει σε πιο γρήγορο ρυθμό κι απ'τον Τιτανικό. 

Μόνο που στην προκειμένη περίπτωση ο Τζακ είναι ένας τυφλός ερωτίλος που δίνεται σε κάθε παιχνίδι θηλυκής γάτας και η Ρόουζ είναι μια ξεσαλωμένη αγαπησιάρα που βρίσκεται στο πλευρό του Τζακ σε κάθε στιγμή αποτυχίας, κυρίως προσφέροντας του συμπαράσταση!

ΜΑΝΤΕΨΕ?! ΚΑΤΙ ΚΑΝΑΜΕ ΛΑΘΟΣ!

Το σενάριο  μας, καταστρέφει τους χουλιγουντιανούς ορίζοντες, και ώρες ώρες και την ψυχολογία μας.

ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΜΑΣ, υποσχέσεις γραμμένες  πάνω στην άμμο, που θα έχουν σβηστεί ως την αυγή! 

Μα πάντα βρισκόμαστε μαζί, σε κάθε δύσκολη στιγμή. Όχι μόνο δική σου, κάθε φορά που δεν είσαι καλά νιώθω την ανάγκη να σε κάνω! ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ περνώ και γω δύσκολα! 

Θέλω έστω και μια φορά να ακούσω "Χέυ Ρόουζ, ναι, σε κοιτώ και στάζω έρωτα, περνώ τόσο καλά μαζί σου, ΜΑ ΕΙΜΑΙ ΑΝΕΥΘΥΝΟΣ ΚΑΙ ΑΧΡΗΣΤΟΣ ΝΑ ΚΑΤΑΦΕΡΩ ΝΑ ΣΕ ΚΡΑΤΗΣΩ" . Δεν θέλω να ακούσω για αγάπες, για ανωριμότητες.. θέλω να ακούσω αλήθειες.

Κοιτάζομαι στον καθρέφτη και με μια ακαριαία σχεδόν κίνηση απλώνω όλο το μέικ απ που είχα υποστεί σε όλο το πρόσωπο! Και αναρωτήθηκα, άραγε έιδε ποτέ την ομορφιά μου? ΟΧΙ ΤΗΝ ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ, που ακόμα και αυτή αμφιβάλλω αν την προσέχει ή αν την βρίσκει όντως όμορφη.. την άλλη, αυτή που εκρύγνηται συνεχώς όταν είμαι κοντά του?

Το μόνο μου συμπέρασμα : είναι τα βλέμματα τροφή καθώς είμαστε οι πιο ατάλαντοι ηθοποιοί στον πιο καταρρεύσιμο 

Τιτανικό της ιστορίας!

Άννα Τσαμ Αναστο.
(17 και κάτι μηνών)

cat wakes ... dream ends

ξύπνησαν τα χέρια μου
(μικρή παύση)
άγγιξαν τα μαλλιά σου που δεν είναι εδώ
(μεγαλύτερη παύση)
τεντώθηκαν ψάχνοντας το κορμί σου ...


sleepless in soulpie

planet of the apes 1968

Imagine me needing someone. Back on Earth I never did. Oh, there were women. Lots of women. Lots of love-making but no love. You see, that was the kind of world we'd made. So I left, because there was no one to hold me there. 


Colonel George Taylor


http://www.youtube.com/watch?v=JuYX2nMNG3U&feature=share

και να ΄ναι μήνας αύγουστος

ΤΟ ΕΙΔΩΛΙΟ ΜΕ ΤΟ ΝΥΦΙΑΤΙΚΟ ΧΙΤΩΝΑ ΑΠΟ ΚΡΥΣΤΑΛΛΩΜΕΝΟ ΕΡΩΤΑ ΠΟΥ ΒΡΗΚΑΤΕ ΑΝΕΓΚΙΧΤΟ ΣΤΗ ΡΩΓΜΗ ΤΟΥ ΠΟΝΤΟΥ ΕΙΜΟΥΝ  ΕΓΩ ...
. ΚΑΙ ΤΟ ΑΛΛΟ ΜΕ ΤΟΝ ΑΚΡΩΤΗΡΙΑΣΜΕΝΟ ΑΝΔΡΙΣΜΟ  ΚΑΙ ΤΟ  ΣΚΙΣΜΕΝΟ ΣΤΕΡΝΟ ΟΠΟΥ ΕΙΧΑΝ ΦΩΛΕΨΕΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΩΝ ΑΠΟΤΕΡΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΜΑΣ...
. ΗΤΑΝ ΕΚΕΙΝΟΣ ... Ο ΓΑΛΑΖΙΟΣ ΘΕΟΣ ΤΗΣ ΑΝΕΚΠΛΗΡΩΤΗΣ ΕΦΗΒΕΙΑΣ ΜΟΥ !!!!....
ΤΟΝ ΘΕΛΩ ΣΤΗΝ ΚΛΙΝΗ ΜΟΥ ,, ΝΑ ΟΛΟΚΛΗΡΩΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΡΑΞΗ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΑΣ ...
. ΝΑ ΕΝΗΛΙΚΙΩΘΟΥΜΕ ΜΑΖΙ  ,, ΝΑ ΠΕΤΑΞΟΥΜΕ ΜΑΖΙ ... ΑΦΟΥ ΜΑΖΙ ΠΟΝΤΙΣΤΗΚΑΜΕ !!!...
ΤΟΝ ΘΕΛΩ ΣΤΗΝ ΚΛΙΝΗ ΜΟΥ ...ΚΑΙ ΝΑΝΑΙ ΜΗΝΑΣ ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ !!!!...
δεν θυμάμαι πότε


αγγελική νικολάου-δελλατόλα

six feet under

Nate Sr: You hang on to your pain like it means something. Like it's worth something. Well, let me tell you - it's not worth shit. Let it go! Infinite possibilities, and all you can do is whine. 


David: Well, what am I supposed to do? 


Nate Sr: What do you think? You can do ANYTHING you lucky bastard - you're alive! What's a little pain compared to that? 


David: It can't be that simple. 


Nate Sr: What if it is?




... ίσως η καλύτερη αμερικάνικη σειρά.

Jazzmine says.........Love

Καμιά φορά σκέφτομαι ότι ακόμα κι αν δεν ξέρεις, η ζωή στα φέρνει έτσι ώστε να μάθεις.

Σκέφτομαι την αγάπη.

Σκεφτόμαι πόσο συχνά την επικαλούμαστε και πόσο συχνότερα την παραμερίζουμε.

Πολλές φορές υπερβάλλουμε η τσιγκουνευόμαστε, όμως όπως και να χει η αγάπη βρίσκει μέσα μας το ειδικό της βάρος.

Εκείνο που σε διδάσκει και σου αποκαλύπτεται.

Στο κουρασμένο του βλέμμα, στο αργό του περπάτημα, στις φρέσκιες ρυτίδες του, στο χαμόγελο που το σχηματίζει με κόπο.

Σε όλα αυτά τα αόρατα για άλλους, αλλά πολύ ευδιάκριτα σε μένα.

Ίσως στην παραίτηση, όταν πέφτουν οι άμυνες να βλέπεις το αγόρι που βάζει τα δυνατά του να δείχνει ο άντρας που είναι.

Και φαίνεται πως η τρυφεράδα ανθίζει μέσα στον άνθρωπο ήσυχα και μαλακά, με θεμέλιο τη συμπόνια και την κατανόηση.

Κι έτσι μαθαίνω κι εγώ με τον καιρό πως έχει ξεκλειδώσει κάτι στην καρδιά μου αμετάκλειτα και μου χαρίζεται αυτή η καθαρή ομορφιά, του να απλώνομαι γύρω του σαν προστατευτικός ιστός για να μην τον αγγίξει τίποτα.

Θέλω να δω ξανά, το αβίαστο γέλιο του, την κρυμμένη του νιότη, το ζωηρό του βήμα.



Το μόνο που χρειάζομαι είναι να είσαι καλά.





Jazzmine in a letter

κάθησα στο PC, συνδέθηκα με το  gοοgle, πληκτρολόγησα:
missing element for joy.
και εμφανίστηκες εσύ. 
σε έκανα download σε full resolution.
τώρα επιτέλους μπορούμε να πάμε διακοπές.
I just love modern technology.

sleepless in soulpie

ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ ΜΙΑΣ ΓΕΝΙΑΣ

Έφαγα πολλά χτυπήματα στη ζωή μου, κατάπια τόνους χάπια, όλων των ειδών, όλων των χρωμάτων, χάπια για να κοιμηθώ, χάπια για να μην κοιμηθώ, να ηρεμήσω, χάπια να είμαι σε εγρήγορση, χάπια για να ξεχνώ και χάπια για να θυμάμαι, πήρα αντισυλληπτικά, έφαγα βασιλικό πολτό, ρίζες πιπερόριζας, όλες τις βιταμίνες από το Α ως το Ω, πασαλείφθηκα με άπειρα προϊόντα ομορφιάς, κρέμες, μάσκες, αγγούρια, όλα τα φρούτα έκανα πήλινγκ για να απομακρύνω τα νεκρά κύτταρα έβαλα πομάδες κάθε είδους μέχρι και από καουτσούκ. Όλα αυτά για να μην είμαι μόνη, μη μείνω μόνη.
Έκανα γιόγκα, έμαθα ν’ αναπνέω σωστά, να προσεύχομαι, να κάνω τάι-τσι και κινέζικο μποξ, έτρεξα στο Σέιχ-σου, κολύμπησα, έκανα ποδήλατο, πήδηξα, κυριολεκτικά και μεταφορικά, αναρριχήθηκα στον Όλυμπο, έκανα μπάρα και ασκήσεις ευλυγισίας, κοιλιακούς, γλουτικούς, βαράκια σαλονιού, δίαιτες με σταφύλια κι ανανά. Διάβασα βιβλία ανατολικής φιλοσοφίας, πήγα να συμβουλευτώ γκουρού μέσα σε θεσσαλονικιώτικα διαμερίσματα, επισκέφτηκα εκκλησίες, ναούς και τζαμιά, συναγωγές. Διάβασα απ’ την αρχή μέχρι το τέλος τη Βίβλο, τους Έλληνες τραγικούς, τον Μαρξ, τον Νίτσε, Φρόυντ, Μακιαβέλι. Πήγα σε χαρτορίχτρες, πίστεψα αυτά που μου είπανε, είδα μέντιουμ και μουλάδες, διασταυρώθηκα με γυναίκες που αγαπούν την περιπέτεια και με τσιγγάνες. Συμβουλεύτηκα μάγους κι αστρολόγους, πίστεψα στ’ αστέρια, σε αστερισμούς, σε σούπερ νόβα και κομήτες, διάβασα την θεωρία της σχετικότητας και της κβαντομηχανικής, είδα ανθρώπους να βγαίνουν απ’ το σώμα τους, αφέθηκα να με υπνωτίσουν, βυθίστηκα στη μελέτη του βουδισμού και του ταό, ξαναδιάβασα τους ποιητές σούφι και το Άσμα Ασμάτων….

Ανακατεύτηκα με την πολιτική, διασταυρώθηκα με ουμανιστές και με μασόνους, με πεφωτισμένους κι αδαείς. Πίστεψα στους αγώνες του ανθρώπου, στους αγώνες για τον αφοπλισμό, για την ειρήνη, τα ανθρώπινα δικαιώματα, έδωσα χρήματα, υπέγραψα λίστες διαμαρτυρίας, έκανα αφισοκολλήσεις, στήριξα, υποστήριξα τους απεργούς, μοίρασα προκηρύξεις, μάλλιασε η γλώσσα μου να στρατολογήσω κόσμο σε καφενεία, γενικά στρατεύτηκα, αποστρατεύτηκα έδωσα πίσω στο κόμμα την κάρτα μέλους, έσχισα ό,τι έγγραφο με δέσμευε με το κόμμα. Με πρόγκηξαν, επαναστάτησα, φιμώθηκα, ύστερα άρχισα να κάνω έρωτα εδώ κι εκεί, με έναν, με δύο, με πολλούς, με άντρες και γυναίκες.
Προσπάθησα, τουλάχιστον εγώ προσπάθησα, έτσι πίστευα. Δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο προσπάθησα να βρω ένα νόημα στη ζωή μου, να δω καθαρά, να φωτιστώ.

Μετά απ’ όλα αυτά, έμεινα μόνη να κοιτώ έξω από το παράθυρο αν ο καιρός είναι καλός.


Ιωάννα Αβραμίδου

in the small hours

σβήνω το φως και ψάχνω στο φεγγάρι να σε βρω.
έχω κορνιζάρει το γέλιο σου να μου κρατάει συντροφιά.
στο τηλέφωνο δεν τολμώ να ξεστομίσω τις ρομαντικές μου αηδίες που σε εκνευρίζουν. εδώ όμως είμαι ελεύθερος, εγώ και οι λέξεις να χορεύουμε στο ρυθμό της απουσίας σου μέχρι οι άνεμοι της λογικής να μας σκορπίσουν στους σκοτεινούς δρόμους της λήθης.
το κορίτσι των ονείρων μου εξαφανίζεται το πρωί όταν ξυπνάω ...


sleepless in soulpie

photo by Steve Christie

Καθώς την κοίταζε, λευκοί κύκνοι κινούνταν γύρω από τα πόδια τους. Κάτι από το χρώμα στο στόμα της ξεπηδούσε στα φτερά τους κι αυτοί περπατούσαν τεμπέλικα με την κόκκινη σφραγίδα της. Υπήρχε ένα είδος μαγείας, επιβλητική και άπλετη μαγεία. 

-Θέλω να σε φάω, της είπε και άρχισε να διασχίζει τον λαιμό της με το στόμα του. 
Τότε δεκάδες κύκνοι άρχισαν να φωνάζουν δυνατά σαν να ήταν μικρά παιδιά...


Πόπη Συνοδινού

επισκεφτείτε τον κόσμο της Πόπης: http://popsyn.blogspot.com/

what are friends for?

τα πιο όμορφα βιβλία είναι οι άνθρωποι. 
μην γελιέσαι, τα μάτια δεν είναι εξώφυλλα. 
πάω να μελετήσω.


Γιώργος Τρίκερι

prepare to disembark

σε κάποιο πέλαγος μια μέρα θα σε ξαναβρώ.
εκεί που κάποτε φίλησα τα λαμπερά δύσπιστα μάτια σου
καθώς υπερασπιζόμουν το "συγγνώμη".
έφτιαξα μια αυτοσχέδια ομπρέλα να προστατεύει το λευκό σου δέρμα από το ελληνικό ήλιο.
στο λιμάνι του Πειραιά, με την άκρη των δαχτύλων μου σκούπισα την σκόνη του ταξιδιού.
-Ήρθες ως εδώ ... για μένα;
σε παρατηρούσα να βαδίζεις προς τον σταθμό και δεν τολμούσα να κινηθώ.
τις προάλλες ένα χάδι που κάποτε ήταν δικό σου ήρθε και με βρήκε
-σε κάποιο πέλαγος μια μέρα θα την ξαναβρείς,
μου υποσχέθηκε.


Γιώργος Τρίκερι

ΓΥΝΑΙΚΑ ΚΟΚΚΙΝΗ

Henri de Toulouse-Lautrec

Η πόρνη που αγάπησε ο BAUDELAIRE χτύπησε την πόρτα μου,
όταν της άνοιξα είχε φωτιά στα μαλλιά της,
δυο κόκκινα περιστέρια στα στήθια της,
μια πολύτιμη πράσινη πέτρα φορεμένη στο μεγάλο της δάχτυλο.
Την κέρασα ένα παλιό μπορντώ κρασί,
έπινε και έλεγε πόσο τον ήθελε τώρα,
όμως εγώ έβλεπα ξαναμμένη το τόσο χρώμα να απλώνει τις ρίζες του νευρικά στο δωμάτιο,
ήξερα βαθιά μέσα μου πως το χρώμα ήταν δανεικό απο εκείνον,
καθώς μου μιλούσε για τους ερωτικούς του τρόπους έσκαβα αδιέξοδα μέσα μου,
σκεφτόμουν με τόνο πένθιμο γιατί να ζεί αυτή κι όχι εκείνος...
όμως καθώς συνέχιζε να μου μιλάει κατάλαβα πως όταν μετακίνησε αυτός πίσω της την κουρτίνα εκείνη για πάντα μεταμορφώθηκε.
Κι από πόρνη τώρα ήταν απλώς μια φλεγόμενη γυναίκα ...


Πόπη Συνοδινού

επισκεφτείτε τον κόσμο της Πόπης: http://popsyn.blogspot.com/

ΟΤΑΝ πυρπολήσεις 
Όλα τ’ αστέρια για μένα
Θα καεί ο ουρανός μου
Θα καεί ο ουρανός μας
Επειδή δεν μπορώ 
Να δώσω μορφή στο Λόγο μου
Πρέπει να περιμένεις και 
Να πιστεύεις και
Να ελπίζεις


Όταν πυρπολήσεις 
Όλα τα’ αστέρια για μένα
Εάν καεί ο ουρανός μου
Εάν φωτιστεί η Νύχτα μου
Τότε θα δώσω μορφή
Στο Λόγο μου
Για σένα
Τον Λόγο μου
Για σένα


Ιωάννα Αβραμίδου

il postino

Poetry doesn't belong to those who write it, it belongs to those who need it. 

Mario Ruoppolo

Μετά την καταιγίδα

Ήταν που θα άγγιζα τον ήλιο, αν σε άγγιζα, μα δεν σε άγγιξα

είναι που ονειρεύομαι πως θα σε δω, μα δεν σε βλέπω

μέσα στα χέρια σου να εξημερωθώ

κάτω από τα χείλη σου να ζήσω

στις παλάμες σου να ξαπλώσω με όλες μου τις αδυναμίες αγκαλιά

στα λατρεμένα μου λόγια σου να γίνομαι τόνος σε κάθε λέξη

κόμμα σε κάθε δισταγμό

τελεία σε κάθε απόφαση

τι; Τι ψάχνουμε να βρούμε;

Ξέρω, εκείνο το ουράνιο τόξο που αφήσαμε με μισή την καμπύλη του στην θάλασσα και την άλλη μισή μέσα σε εμας

και πόσα χρώματα να αντέξει ένα κορμί;

Πόσα ακόμα να ξεβάψει η θύμηση;

Στη παλέτα των αισθήσεων έρχεσαι και γίνεσαι το κατευθυνόμενο, των διαθέσεων, πινέλο

μην γίνει τo πινέλο σου στιλέτο και βάψεις από εμένα τον καμβά σου

μα πριν από όλα, φίλα με!!

Κι ύστερα σκότωσέ με όσες θες φορές.

Αρκεί κάθε φορά που θα σκοτώνεις να με ανασταίνεις ύστερα με το πεθαμένο, στα χείλη μου, φιλί σου.

Μετά την καταιγίδα σου χαρίζω όλα τα δώρα του ουρανού

κι εσύ στα χείλη μου ένα από τα δικά σου, ουράνιο τόξο ...

Δ.Π.Β

summertime

βάλτη ζωή σου σε κουτί πακεταρισμένη και προκαθορισμένη να κανει το φιλήσυχο ταξιδι της...

όταν φτάσεις στο τελος και συνειδητοποιήσεις οτι το ζητούμενο δεν ήταν η ασφαλής και φερέγγυα διαδρομή, ίσως να ναι αργά.

άσε τη νηφαλιότητα στην άκρη,μαζί με τα προγράμματα και τις καθημερινοτητες συνάμα.

πάρε το αντηλιακό κι ένα καπέλο

κάνε αυτό που σε προστάζει η καρδιά σου η αλήτρα

ΗΡΘΕ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΤΟ ΚΕΡΑΤΟ 

Ξεσηκωθείτε.

Άννα Τσαμ Αναστο.
(17 και κάτι μηνών)

aboard the N.M

life is hard
life is cruel
life is random
unexpected-as we make it ...


life is beautiful
and so r U.


sleepless in soulpie

http://www.youtube.com/watch?v=0Eoy0KF-N5E

p.s.  To lose balance sometimes for love is part of living a balanced life. (e.p.l)

Στον Γ.Τ

ΜΕΣΑ ΣΕ παγωμένες κάμαρες νυκτοπορείς
Την ώρα που γαλάζιος ανθεί ένας υάκινθος
Στο παραθύρι
Τα δάκρυά σου που κλαίνε για τον πικρό σου κόσμο
Γίνονται κρύσταλλα στον παγωμένο άνεμο
Που σκορπίζει κόκκινα ρίγη
Ανείπωτες σκιές χορεύουν ρόδινο κυκλικό χορό
Κι ένα μαύρο αγκάθι σου καταφέρνει νύγμα ευθεία 
Στην καρδιά.
Και τ’ αστέρια αναφλέγονται στα διψασμένα σου χείλη
Και σβήνει η λάμψη τους μ’ έναν ελιγμό πάνω 
Στο ασημένιο χιόνι
Και συσκοτίζεται ο νους σου κι εκσφενδονίζεται
Ψηλά σε έρημο ουρανό ενώ σταματά να τραγουδά μια κίχλη


Ιωάννα Αβραμίδου

our favourite films ... closer

Dan: Didn't fancy my sandwiches? 
Alice: Don't eat fish. 
Dan: Why not? 
Alice: Fish piss in the sea. 
Dan: So do children.
Alice: Don't eat children either

Anna: Why is the sex so important? 
Larry: Because I'm a fucking caveman!

Alice: I don't want to lie. I can't tell the truth. So it's over.

οδός ρέας 3

τις προάλλες πήγα μια βόλτα στην παλιά μου γειτονιά ...

δεν ξέρω γιατί κατέφυγα σ' αυτή την ενέργεια μα ένιωθα την ανάγκη να θυμηθώ ...
καθώς έφτασα στο ξεκίνημα του δρόμου
που τώρα πια είναι άσφαλτος και όλα τα σπίτια έχουν δομηθεί σύμφωνα με
τς νέες μας εποχές, ένιωσα ένα κενό.
ένιωσα ότι μαζί με την άσφαλτο που έχουν στρώσει και τα παλιά σπίτια που έχουν γκρεμίσει,
γκρέμισαν κι εμένα ...
άρχισα ένα γοργό περπάτημα προσπερνωντας τς μεγαλουργίες των καινούργιων θαμώνων της γειτονιάς
σταμάτησα μπροστά απο την παλιά σιδερένια συρτή πόρτα που σφάλιζε όλες αυτές
τις μικρές και μεγάλες αναμνήσεις του τότε...
το σπίτι είχε γκρεμιστεί κι ένα μοντέρνο είχε πάρει τη θέση του. εκτός απο την πορτα...
η ιδια βρώμικη σκουριασμενη βαρια πορτα με το ογκώδες λουκέτο ασφαλείας
να την στολιζει .
κάθισα στο κατώφλι κι άναψα τσιγάρο.
παφ πουφ παφ πουφ... ένα δάκρυ ξέφυγε απ' τη φυλακή των ματιών μου...
κοίταξα πλαι μου και είδα μια επιγραφή ξεθωριασμένη πάνω στην σκουριά
"άννα" δίπλα ένα πιο καλογραμμένο "μισέλ"
απο κάτω με μεγάλα γράμματα οδός ρέας 3 ...
ψάχνοντας στη τσάντα μου βρήκα ένα στυλό
έγραψα "άννα+μισέλ 2011 οδός φιλίας αριθμός 16 χρόνια αγάπης"
έσβησα το τσιγάρο κι έριξα το στυλό στη τσάντα ...
ένιωσα τόσο ολοκληρωμένη ... δεν ξέρω γιατί, ίσως την οδό μας έπρεπε να την ονομάσω εγώ, θα την βάφτιζα οδός νοσταλγίας, θα μείνει όμως ρέας όσοι θαμώνες και να υπάρξουν, όσα σπίτια και να γκρεμιστούν
όσοι άσφαλτοι και να γίνουν ...


Άννα Τσαμ Αναστο.
(17 και κάτι μηνών)

Ροπή II

Τα νύχια μου έσπασαν το δέρμα σου και το δέρμα σου έσκισε η φωνή μου. Γιατί δεν μιλάς; Με χαστουκίζουν τα λόγια μου με τιμωρεί ο άλλος μου εαυτός. Γιατί δεν μιλάς; Τρέμουν τα πόδια μου στο αντίκρυσμα του μισητού μου καθρέφτη και πού, πες μου, που να βρω ρομαντισμό να σου χαρίσω μια στάλα; ΓΙΑΤΙ δεν μιλας; Προσθέτω στην σιωπή σου τους ανύπαρκτους τόνους κι έχω την χούφτα μου γεμάτη με πετροκέρασα που με κοιτούν επίμονα σαν μάτια.

Είμαι εδώ κι ας μην μιλάω. Τα δηλητηριασμένα λόγια σου τρυπούν τα δόντια και γίνεται η γλώσσα φίδι που σε πνίγει!

Πάψε!

Σε βλαστημά ο καιρός, σε αρρωσταίνει η φύση, σε αποβάλει η ζωή..

Πάψε!

Είπες να μιλήσω. Στην σιωπή τόσο καιρό ήσουν βασιλιάς, τώρα γίνε αυλικός μπροστά στην βροντερή φωνή μου. Να μιλήσω... να μιλήσω.. σε άφηνα να παίρνεις τον τίτλο κάθε φορά της κατάκτησης χωρίς αγώνα, να μιλήσω ... επέτρεπα να βγαίνουν από το στόμα σου σκορπιοί που δηλητηριάζαν την ψυχή μου, να μιλήσω... και σφίγγες οι ακατανόητές σου εκρήξεις κυνηγούσαν την αισιοδοξία μου.

Μη!

Ότι ερπετό και έντομο κοσμούσε τις ευχές σου τρέφεται από εσένα. Όλη εκείνη η δύσπεπτη ευτυχία που λογάριαζες να βρεις σε άλλο πρόσωπο από μένα, σε έχει κάνει εμετό στον καθρέφτη σου. Δεν έχεις ίχνος ρομαντισμού να συνοδεύσεις την αγάπη και τα μάτια που κρατάς στην χούφτα σου είναι τα δακρυσμένα μάτια των ανθρώπων που πλήγωσες. Γι αυτό είναι κόκκινα και δακρυσμένα και στάζει η χούφτα σου αρμύρα. Σε σιχάθηκε η πλάση, σε απέβαλε η μητρα της υπομονής ... ότι αξίζεις βρίσκεται στην τσέπη σου.

Στην τσέπη μου έχει φως. Μόνο που γλιστράω το χέρι μου και λιώνει, δεν μπορώ να το πιάσω.

Κανένας δεν μπορεί να πιάσει το φως. Να χαίρεσαι που το έχεις επάνω σου μα αστο να σε προστατεύει, δεν είναι όπλο, μην με χτυπάς με αυτό. Φανέρωσε στον εαυτό σου την αγάπη κι εγώ θα είμαι εκεί να μοιραστείς μαζί μου την χαρά και να σε στέψω πάλι βασιλιά όμως, βγάλε από το στόμα σου τα φίδια.. 

Δεν μου αρέσει που σε αγαπώ, μόνο μου αρέσει που το εννοώ όταν στο λέω.

Δ.Π.Β