ο Γιάλομ στο σινεμα

Θα κυκλοφορήσει μέσα στον Δεκέμβριο ένα ντοκιμαντέρ με θέμα τη ζωή του διάσημου ψυχοθεραπευτή Ίρβιν Γιάλομ. σύμφωνα με τους παραγωγούς δεν θα είναι μια απλή βιογραφία αλλά μια υπαρξιακή διαδρομή μέσα από τα μονοπάτια του ανθρώπινου νου. ο Γιάλομ είναι ένας από τους σημαντικότερους εν ζωή εκπροσώπους της υπαρξιακής σχολής ψυχοθεραπείας με πλούσιο επιστημονικό συγγραφικό έργο. η μεγάλη επιτυχία ήρθε με το μυθιστόρημα Όταν έκλαψε ο Νίτσε μια μυθοπλαστική συνάντηση του Γερμανού φιλόσοφου Φρ. Νίτσε και του Αυστριακού γιατρού Γιόζεφ Μπρόιερ (απ όπου και το απόσπασμα που έπεται). θυμάμαι πως όταν o Γιάλομ είχε επισκεφτεί την Αθήνα για να μιλήσει στο Χίλτον το αθηναϊκό κοινό του είχε επιφυλάξει υποδοχή αντίστοιχη ενός ροκ σταρ. η εισπρακτική επιτυχία της ταινίας είναι δεδομένη, ευελπιστούμε να την αξίζει. ο ελληνικός τίτλος της ταινίας είναι Ο Κήπος του Γιάλομ.

Τι θα συνέβαινε αν κάποιος δαίμονας σου έλεγε ότι αυτή τη ζωή -όπως τη ζεις τώρα και όπως την έχεις ζήσει στο παρελθόν- πρέπει να τη ζήσεις ξανά, αμέτρητες φορές; Και χωρίς να συμβαίνει τίποτα καινούργιο; Όπου κάθε πόνος και κάθε χαρά κι ό,τι ήταν άφατα μικρό ή μεγάλο στη ζωή σου, θα επιστρέφει σε σένα, όλα στην ίδια διαδοχή και ακολουθία; Φαντάσου την αιώνια κλεψύδρα της ύπαρξης ν' αναποδογυρίζει ξανά και ξανά και ξανά. Και κάθε φορά, αναποδογυρίζουμε κι εσύ και γω, απλοί κόκκοι στη διαδικασία.
- Προτείνεις πως κάθε πράξη που κάνω, κάθε πόνος που νιώθω, θα βιώνεται συνεχώς στην αιωνιότητα;
-  Ναι, η αιώνια επανάληψη που σημαίνει ότι κάθε φορά που επιλέγεις μια πράξη, θα την επιλέγεις αιώνια. Και ισχύει το ίδιο για κάθε πράξη που δεν κάνεις, κάθε εμποδισμένη σκέψη, κάθε επιλογή που απέφυγες. Και όλη η αβίωτη ζωή θα μένει να φουσκώνει μέσα σου, αβίωτη για όλη την αιωνιότητα. Κι η αδιόρατη φωνή της συνείδησής σου θα σου διαμαρτύρεται αιώνια. Τη σιχαίνεσαι αυτή την ιδέα; Ή σ' αρέσει;
-Τη σιχαίνομαι.
- Τότε ζήσε με τέτοιο τρόπο που να σου αρέσει η ιδέα. Δεν διδάσκω, Γιόζεφ, ότι ο άνθρωπος οφείλει ν' αντέχει τον θάνατο ή να «συμβιβάζεται» μαζί του. Ακολουθώντας αυτή την κατεύθυνση, προδίδεις τη ζωή σου! Το μάθημα που σου διδάσκω είναι: Να πεθαίνεις τη σωστή στιγμή!
- «Να πεθαίνεις τη σωστή στιγμη». Η φράση αυτή προκάλεσε ένα σοκ στον Μπρόιερ. Η ευχάριστη απογευματινή βόλτα είχε αποκτήσει θανάσιμη σοβαρότητα.«Να πεθαίνεις την κατάλληλη στιγμή; Τι εννοείς; Σε παρακαλώ, Φρήντριχ, δεν το αντέχω, σ' το 'χω πει πολλές φορές, να μου λες κάτι τόσο σημαντικό με τόσο αινιγματικό τρόπο. Γιατί το κάνεις αυτό;»
- Θέτεις δυο ερωτήματα. Σε ποιο από τα δυο να απαντήσω; «Σήμερα, πες μου για το να πεθαίνει κανείς τη σωστή στιγμή»
- Ζήσε όταν ζεις! Ο θάνατος χάνει τη φρίκη του, αν κάποιος πεθάνει έχοντας εξαντλήσει τη ζωή του! Αν ο άνθρωπος δεν ζει στη σωστή στιγμή, τότε δεν μπορεί ποτέ να πεθάνει τη σωστή στιγμή.
- Και τι σημαίνει αυτό; ξαναρώτησε ο Μπρόιερ, νιώθοντας ακόμη πιο μπερδεμένος. - Ρώτησε τον εαυτό σου, Γιόζεφ: έχεις εξαντλήσει τη ζωή σου;
- Απαντάς στην ερώτηση με ερώτηση. Φρήντριχ!
- Κάνεις ερωτήσεις που γνωρίζειςτην απάντησή τους, αντέκρουσε ο Νίτσε.
- Αν γνώριζα την απάντηση, γιατί να ρωτήσω;
- Για ν' αποφύγεις να μάθεις τη δική σου απάντηση! Στη διάρκεια αυτής της συνάντησης, ο Νίτσε παρέμενε προσηλωμένος: έγνεφε επιδοκιμαστικά με το κεφάλι σε κάθε ερώτηση. Τον Μπρόιερ δεν τον παραξένευε αυτό. Δεν είχε ποτέ συναντήσει ασθενή που να μην απολάμβανε κρυφά την εξέταση της ζωής του στο μικροσκόπιο. Κι όσο μεγαλύτερη η μεγέθυνση, τόσο χαιρόταν ο ασθενής. Η χαρά να σε παρατηρούν ήταν τόσο μεγάλη που ο Μπρόιερ πίστευε ότι ο αληθινός πόνος των γηρατειών, του πένθους, του να ζεις αφού οι φίλοι σου έχουν πεθάνει, ήταν η απουσία εξονυχιστικής παρατήρησης -η φρίκη του να ζεις μια ζωή που δεν την παρατηρεί κανείς.

Απόσπασμα από το βιβλίο του Ίρβιν Γιάλομ, Όταν έκλαψε ο Νίτσε, εκδόσεις Άγρα. 

2046 ένας καμβάς γεμάτος κινηματογραφικές μνήμες

το φιλμ 2046 είναι το τελευταίο κεφάλαιο της κινηματογραφικής τριλογίας του Wong Kar-wai.
τα δυο πρώτα κεφάλαια είναι οι ταινίες Days of Being Wild και In the Mood for Love.
ο δημοσιογράφος Chow Mo-wan είναι ο ήρωας και ο αφηγητής της ιστορίας. μια ιστορία που χωρίζεται σε τέσσερις ενότητες. σε κάθε ενότητα ο Chow συναντά και μια γυναίκα. ουσιαστικά προσπαθεί να καλύψει το κενό που άφησε πίσω του ο ανεκπλήρωτος έρωτας για τη Su Li-Zhen (τη γυναίκα που γνώρισε στη προηγούμενη ταινία In the Mood for Love). μάλιστα η μυστηριώδης γυναίκα που συναντάει στην τρίτη ενότητα ονομάζεται και αυτή Su Li-Zhen. η τελευταία ενότητα είναι ένα κεφάλαιο από το βιβλίο επιστημονικής φαντασίας που γράφει ο πρωταγωνιστής. ένας Ιάπωνας επιβάτης ερωτεύεται ένα ανθρωπόμορφο ρομπότ σε αυτή την ενότητα.
ο σκηνοθέτης δεν ακολουθεί την ορθόδοξη γραμμική αφήγηση και οι ενότητες προβάλλονται αποσπασματικά και χωρίς συγκεκριμένη σειρά. ο θεατής καλείται να εγκαταλείψει τον συμβατικό τρόπο παρακολούθησης μιας ταινίας και να αφεθεί στην ατμοσφαιρική γοητεία των εικόνων.
το σινεμά που υπηρετεί ο Wong Kar-wai, όπως και άλλοι Ασιάτες συνάδελφοί του όπως ο Hou Hsiao-Hsien από την Ταϊβάν, δεν ακολουθεί την τυποποιημένη αρχιτεκτονική των χολιγουντιανών παραγωγών και τα δημιουργικά τους αδιέξοδα. 
προσεγγίζει το σινεμά ως μια νεαρή τέχνη όπου οι εικόνες, τα πλάνα, η μουσική έχουν μεγαλύτερη δύναμη από τις λέξεις και την πλοκή. επηρεασμένος από όλους τους μεγάλους Ευρωπαίους δημιουργούς η ταινίες του είναι φιλοτεχνημένες με την παιχνιδιάρικη διάθεση του Γκοντάρ, τον υπαρξισμό του Αντονιόνι, τις ονειρικές φαντασιώσεις του Φελίνι και την μελαγχολία του Μπέργκμαν. 
το 2046 είναι ένα έργο για τον πόνο του έρωτα και πως η απώλεια αυτού του έρωτα οδηγεί στην εμμονή με τις αναμνήσεις και την νοσταλγία. η ταινία παρουσιάζει μια πρόκληση για τον θεατή, του προσφέρει αποσπασματικές σκηνές από όνειρα και διάσπαρτους στοίχους. με αφορμή αυτά τα ερεθίσματα ο θεατής καλείται χρησιμοποιώντας τα δικά του βιώματα και ένστικτα να σμιλεύσει το ακατέργαστο υλικό που του δίνεται και να συνθέσει ένα δικό του ποίημα. 
στο τέλος πιθανώς παρασυρμένος από την ομορφιά της εικόνας και των ήχων να βιώσει μια προσωπική κάθαρση και λύτρωση. εάν αυτό συμβεί κερδισμένοι είναι και ο σκηνοθέτης και ο θεατής. 

Γιώργος Τρίκερι

Είσαι έγκυος; Μην πετάς τη γάτα!

Από την Ελένη Κεφαλοπούλου

Ένα παράσιτο, το τοξόπλασμα, κατάφερε εδώ και χρόνια να τρομοκρατήσει πολλές Ελληνίδες και να δημιουργήσει σύγχρονες φοβίες και προκαταλήψεις απέναντι στις γάτες. Άγνοια ή παραπληροφόρηση; Υπάρχει κίνδυνος τελικά;
Οι αρχαίοι Έλληνες λάτρευαν τους μύθους και µε αυτούς εξηγούσαν πολλά φυσικά φαινόμενα. Οι σύγχρονοι απόγονοί τους, δυστυχώς, δημιουργούν μύθους από καθαρή άγνοια. Ένας από αυτούς είναι και ο σχετικός µε το τοξόπλασμα, που εξοστράκισε χιλιάδες ταλαίπωρες γάτες και δημιούργησε προκαταλήψεις απέναντί τους.

Τι είναι η τοξοπλάσμωση;
Το πρωτόζωο Toxoplasma Gondii προσβάλλει τη γάτα και παραμένει στους ιστούς της προσφέροντάς της ανοσία. Η γάτα δεν μολύνει άμεσα τον άνθρωπο. Στο ελάχιστο διάστημα που θα νοσήσει αποβάλλονται µε τα κόπρανά της ωοκύστες του παράσιτου, που γίνονται μολυσματικές µόνο όταν μείνουν πάνω από ένα 24ωρο στο περιβάλλον. Συνήθως η νόσος είναι ασυμπτωματική ή παρουσιάζει συμπτώματα μέτριου κρυολογήματος. Σπάνια προκαλεί µυαλγίες, πυρετό, λεµφαδενοπάθεια, ηπατομεγαλία και χρειάζεται αντιβίωση. Σε όλες τις περιπτώσεις, ο άνθρωπος που θα προσβληθεί αποκτά ανοσία για όλη τη ζωή του. H τοξοπλάσμωση μπορεί να γίνει επικίνδυνη µόνο στις εγκύους που είναι αρνητικές στο τοξόπλασμα, δηλαδή δεν έχουν προσβληθεί ποτέ από το μικρόβιο, επειδή ενδέχεται να δημιουργηθεί πρόβλημα στο έμβρυο, κυρίως κατά το πρώτο τρίμηνο της κύησης.
Ο Γιάννης Παπούλιας, µαιευτήρας-γυναικολόγος µε μεγάλη πείρα, θεωρεί ότι οι αντιδράσεις σχετικά µε την τοξοπλάσμωση είναι υπερβολικές, κάτι που δεν συµβαίνει σε άλλες χώρες. «Η εξέταση για τοξόπλασμα ανήκει στις βασικές εξετάσεις που κάνει μια γυναίκα όταν μείνει έγκυος. Σε περίπτωση που είναι αρνητική, της συνιστούμε να προσέχει κυρίως άψητα κρέατα και άπλυτα λαχανικά και, δευτερευόντως, μια αδέσποτη γάτα.
Σε περίπτωση που εμφανιστεί λοίμωξη από τοξόπλασμα Gondii στην πορεία της εγκυμοσύνης, πράγμα σπάνιο, χορηγούµε αντιβίωση, ενώ παρακολουθούμε το έμβρυο µε υπερηχογράφημα. Τα πράγματα είναι απλά».

Η Πόπη Μαρούλη, κτηνίατρος – υγιεινολόγος µε μεταπτυχιακό στις ζωοανθρωπονόσους, επισημαίνει ότι γιατροί και κτηνίατροι πρέπει να ενημερώνονται σωστά για τις ανθρωπονόσους και να µη ρίχνουν την ευθύνη αποκλειστικά στα ζώα, καθώς είναι γνωστό ότι και τα λαχανικά έχουν εκατομμύρια παράσιτα.
«Η γάτα θεωρείται αφανής φορέας της τοξοπλάσµωσης. Ξεχνάµε όµως ότι οι κατοικίδιες που δεν τρέφονται µε ωµό κρέας δεν υπάρχει πιθανότητα να μεταδώσουν το παράσιτο, ενώ κάποιες αδέσποτες που θα εκτεθούν σε τοξόπλασμα Gondii μπορούν να το μεταδώσουν µόνο για διάστημα 2 έως 20 ημερών και δεν θα το μεταδώσουν ποτέ ξανά. Το γεγονός ότι η γάτα σκεπάζει τις ακαθαρσίες της ελαχιστοποιεί τους κινδύνους. Υπάρχουν πολλές περιπτώσεις γυναικών που απέβαλαν λόγω τοξοπλάσµωσης και δεν είχαν πλησιάσει γάτα ποτέ στη ζωή τους. Το παράσιτο μεταδίδεται όπως η σαλμονέλα, επομένως οι πιο απλές προφυλάξεις είναι πλύσιμο των χεριών, προσοχή σε ωµό κρέας, γάλα και λαχανικά και όχι φόβος απέναντι στα ζώα. Έχω δύο παιδιά και δούλευα στο κτηνιατρείο μέχρι την τελευταία μέρα πριν γεννήσω. Φυσικά δεν είχα κανένα πρόβλημα στην εγκυμοσύνη. Η κόρη µου, φοιτήτρια της Ιατρικής, µε βοηθά πολλές φορές στη δουλειά µου. Αν ίσχυαν οι φήμες περί τοξοπλάσµωσης, πιστεύετε ότι θα άφηνα το παιδί µου να εκτεθεί;»
Συνεπώς, πάρτε άφοβα αγκαλιά την αγαπημένη σας γάτα και ενημερώστε τους παραπληροφορηµένους φίλους και γνωστούς. Φροντίστε τις αδέσποτες γάτες και, αν είστε έγκυος, πλύνετε καλά τα χέρια. Η άγνοια δημιουργεί φοβίες, η γνώση οδηγεί στην αγάπη.

Σε αριθμούς

Υπολογίζεται ότι 30 – 65% του παγκόσμιου πληθυσμού είναι μολυσμένο, άρα έχει ανοσία. Στη Γαλλία το ποσοστό φτάνει μέχρι και 85% λόγω της προτίμησης για κατανάλωση μισοψημένου κρέατος. Σε Γερμανία, Ολλανδία, Βραζιλία φτάνει το 80%. Πάνω από 60 εκατομμύρια Αμερικανοί έχουν ανοσία.
Στην Ελλάδα περίπου το 50% των βοοειδών και το 25% των αιγοπροβάτων είναι μολυσμένα µε το παράσιτο.
Σύμφωνα µε έρευνες, στη χώρα µας η συχνότητα μόλυνσης μιας αδέσποτης γάτας είναι μόλις 0,9%, ενώ για τις κατοικίδιες το ποσοστό είναι σχεδόν μηδενικό.

Απλές προφυλάξεις

Ψήνουμε ή μαγειρεύουμε το κρέας πολύ καλά. Να µη μείνει ροζ σημείο και ο χυμός να βγαίνει καθαρός χωρίς αίμα. Μπιφτέκια και λουκάνικα μπορεί να φαίνονται ψημένα εξωτερικά, αλλά να μην είναι μέσα.
∆εν δοκιμάζουμε τον ωµό κιµά που ζυμώνουμε.
Καθαρίζουμε καλά το μαχαίρι και την επιφάνεια όπου κόψαμε κρέας, πριν τα χρησιμοποιήσουμε για άλλα τρόφιμα.
Αποθηκεύουμε το κρέας στο ψυγείο προσεκτικά, ώστε να µη στάζει πάνω σε άλλα τρόφιμα. Εάν το μαρινάρουμε, το κρατάµε καλυμμένο µε μεμβράνη.
Πλένουμε πολύ καλά φρούτα και λαχανικά.
∆εν πίνουμε άβραστο ή µη παστεριωμένο γάλα.
∆εν τρώμε ωµά αυγά.
∆εν δίνουμε στη γάτα µας ωµό κρέας.
Καθαρίζουμε την άµµο της συχνά (1 – 2 φορές το 24ωρο) και κατά διαστήματα απολυμαίνουμε τη λεκάνη.
Φοράµε γάντια για τις δουλειές στον κήπο ή πλένουμε τα χέρια µας πολύ καλά.

πηγή: trihes.gr

Αποτυχημένο ραντεβού ν. 148

Θα ήταν σημαντικό να κατανοήσουμε τον τύπο του συγκεκριμένου άνδρα. Ήταν ο δήθεν αγγελόψυχος κουβαλητής, ο ευφυής αλλά άχρηστος σε οτιδήποτε πρακτικό, ο τύπος που την πέμπτη μέρα της άδειας παίρνει τηλέφωνο στο γραφείο να δει αν όλα βαίνουν καλώς, ο άνθρωπος εκείνος που αγοράζει κρουασάν με γέμιση κατάπτυστης κρέμας βερύκοκο και φυτεύει φακές στα άδεια κεσεδέκια από στραγγιστό γιαούρτι με λίγα λιπαρά ενώ πριν έχεις περάσει το πλαστικό με ένα χέρι μπογιά.
Βέβαια, εγώ δεν τα γνώριζα όλα αυτά στα πρώτα τρια ραντεβού, αλλά αργότερα ξεδιπλώθησαν νοσογόνα με ένα βάθος τραχύ και σχιζοφρενές ως απλή απόδειξη της κερδισμένης μου γνώσης ότι ¨η πρώτη εντύπωση μετράει¨και ποτέ μην το διαψεύδεις αυτό.
Όλα ήταν θέμα συζήτησης ενδοσκοπικής, αναζήτησης του ύπουλου υπερεγώ. Το σύμπαν, το καφέ της γειτονιάς και η πανίδα της πόλης θα έπρεπε να αποστασιοποιούνται από την φυσική ροή της ζωής και να αναπνέουν μονάχα αμυντικά, γιατί ΕΜΕΙΣ συζητούσαμε. Έπρεπε να κοιταζόμαστε στα μάτια και οποιαδήποτε παρρέκλιση του αμφιβληστροειδούς χιτώνα αποτελούσε εκτροπή από την σοβαρή ανταλλαγή απόψεων περί λαδωμένης πίτας ή αλάδωτης ή την δόμηση της επιχειρηματολογίας για το αν ζει ο Μαικλ Τζάκσον…και αρκετό να προκαλέσει ένα λίβελο για την φθίνουσα πορεία των ανθρωπίνων σχέσεων.
Μια μέρα, λοιπόν, βλεφάριασα την αγλαή οθόνη του κινητού. Πως να άντεχε το πετάρισμα της κόρης του ματιού; Με καταχώρησε στις βέβηλες και εγώ συνέχισα να ασχολούμαι με το μπλιμπλίκι όσο ήθελα.
Τι κάνω λάθος (δις);

Βέρα J. Φραντζή

για να επισκεφτείς το blog της Βέρας πάτησε εδώ. 

Η αστειότητα του κειμένου για τα προσωπικά δεδομένα που αναπαράγεται στο ελληνικό Facebook

Με μορφή «επιδημίας» τις τελευταίες ώρες οι  Έλληνες χρήστες του Facebook, ο ένας μετά τον άλλο αντιγράφουν και αναρτούν στο προφίλ τους το παρακάτω κείμενο:

«ΔΗΛΩΣΗ – ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΗ

Προς κάθε πρόσωπο, ίδρυμα, πράκτορα, φορέα ή οργανισμό ιδιωτικό ή δημόσιο ή κάθε άλλη κυβερνητική δομή συμπεριλαμβανομένης μη περιοριστικά της Ελληνικής κυβέρνησης ή οποιαδήποτε άλλης κυβέρνησης, ή επίσημης ή ανεπίσημης αρχής που κάνει χρήση ή παρακολουθεί αυτόν τον δικτυακό τόπο ή οποιονδήποτε από τους συνδεδεμένους με αυτόν τρίτους δικτυακούς τόπους της:

ΔΕΝ έχετε την άδεια μου να χρησιμοποιήσετε οποιοδήποτε από τα στοιχεία του προφίλ μου ούτε οποιαδήποτε από το περιεχόμενο που περιέχονται στο παρόν, συμπεριλαμβανομένων και των φωτογραφιών μου ή των σχολίων που έγιναν σχετικά με τις φωτογραφίες μου ή οποιαδήποτε άλλη εικόνα, φωτογραφία ή προϊόν τέχνης αναρτήθηκε στο προφίλ μου. Ως εκ τούτου απαγορεύεται αυστηρά η αποκάλυψη, αντιγραφή, διανομή, διάδοση ή οποιαδήποτε άλλη ενέργεια εναντίον μου σχετικά με αυτό το προφίλ και το περιεχόμενο του. Οι ανωτέρω απαγορεύσεις ισχύουν και για κάθε εργαζόμενο, πράκτορά, φοιτητή ή άλλο προσωπικό υπό την καθοδήγηση σας. Το περιεχόμενο αυτού του προφίλ είναι ιδιωτικό και προστατεύεται από την εθνική νομοθεσία περί επεξεργασίας δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα (Ν.2472/1997, Ν. 3783/2009, Ν. 3917/2011 και Ν. 4070/2012), καθώς επίσης από την αντίστοιχη ευρωπαϊκή και αμερικάνικη νομοθεσία.

Για όσους από εσάς δεν καταλαβαίνετε το σκεπτικό πίσω από αυτή την ανάρτηση, σας ενημερώνω πως το Facebook είναι πλέον μια δημόσια εισηγμένη εταιρεία στις ΗΠΑ. Έτσι αν δεν δημοσιευτεί εφάπαξ μια ρητή απαγόρευση, ο καθένας μπορεί να παραβιάσει ατιμώρητα το δικαίωμα στην ιδιωτική σας ζωή σας μόλις θα δημοσιεύσετε σε αυτό το δικτυακό τόπο. Σας προτείνω να δημοσιεύετε μια παρόμοια δήλωση, ή μπορείτε να αντιγράψετε και να επικολλήσετε αυτήν εδώ. Εάν δεν αναρτήσετε μια τέτοια δήλωση για μία τουλάχιστον φορά, τότε θα επιτρέπεται εμμέσως η δημόσια χρήση και επεξεργασία στοιχείων όπως φωτογραφίες και πληροφορίες που περιέχονται στις ενημερώσεις της κατάστασής σας.»

Πίστεψαν εν ολίγοις όλοι ότι η ανάρτηση αυτού του κειμένου με την βαρύγδουπη νομική διατύπωση και την σκόρπια αναφορά σε νομοθετικές διατάξεις θα τους περιφρουρήσει από την κακόβουλη χρήση των προσωπικών τους δεδομένων και θα τους προστατέψει από την εταιρία που βρίσκεται πίσω από το δημοφιλές μέσο κοινωνικής δικτύωσης, η οποία μάλιστα (σύμφωνα με το κείμενο) είναι πιο ύποπτη και ύπουλη πλέον απ΄ό,τι παλαιότερα καθώς είναι μια «εισηγμένη εταιρία» (!!!).

Για να τα πάρουμε από την αρχή. Ο κάθε χρήστης του Facebook όταν δημιουργεί τον λογαριασμό του καλείται να αποδεχθεί τους «Όρους χρήσης και λειτουργίας». Σύμφωνα με τους νόμους περί ηλεκτρονικών συναλλαγών κλπ, η αποδοχή των όρων (το κλικ δηλαδή που είναι υποχρεωτικό να γίνει δίπλα στην πρόταση «Αποδέχομαι τους όρους κλπ» προκειμένου να ολοκληρωθεί η εγγραφή του χρήστη) είναι η «ηλεκτρονική υπογραφή» μιας σύμβασης, ενός ιδιωτικού συμφωνητικού μεταξύ του χρήστη και της εταιρίας που βρίσκεται πίσω από το Facebook. Καλό ή κακό, ό,τι γράφεται εκεί ισχύει για τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις των μερών. Στο κάτω αριστερά μέρος της σελίδας του Facebook υπάρχει και μπορεί ο καθένας να δει  άνα  πάσα στιγμή τους όρους χρήσης, προστασίας προσωπικών δεδομένων κλπ που ισχύουν, γιατί ο ίδιος τους αποδέχθηκε και τους αποδέχεται καθημερινά συνεχίζοντας να χρησιμοποιεί την σελίδα.

Ενδεικτικά αναφέρω ότι κάποιοι από τους όρους που έχουν όλοι οι χρήστες συνομολογήσει είναι: η δυνατότητα της εταιρίας να χρησιμοποιεί τα δεδομένα προκειμένου να αξιολογήσει εμπορικά καλύτερα τις υπηρεσίες που παρέχει, η δυνατότητα της εταιρίας να χρησιμοποιήσει τα δεδομένα σε συνεργασία με διαφημιστικές εταιρίες, να τα μεταβιβάσει συνολικά σε τρίτους μαζί με την μεταβίβαση της εταιρίας κ.α. Ωστόσο, δίνεται η δυνατότητα μέσα από κάποιες ρυθμίσεις  συγκεκριμένη κατηγορία δεδομένων να παραμείνει απόρρητη σε τρίτους - απλούς χρήστες, ή σε διάφορες εταιρίες που χρησιμοποιούν το facebook για ιδιωτικούς σκοπούς, χωρίς δηλαδή, να είναι επίσημοι συνεργάτές του.

Οι δημόσιες αρχές, οργανισμοί κλπ δεσμεύονται για την χρήση των δεδομένων από την ισχύουσα νομοθεσία και καμία περαιτέρω ιδιωτική δήλωση δεν χρειάζεται ή τέλος πάντων δεν μπορεί να είναι χρησιμότερη.

Ένα κείμενο σαν αυτό που αναπαράγεται τις τελευταίες ώρες στο facebook δεν μπορεί να δεσμεύσει νομικά κ α ν έ ν α ν. Για την ακρίβεια είναι σαν να υπογράψετε με κάποιον μισθωτήριο για ένα σπίτι, όπου όλοι οι όροι και οι υποχρεώσεις αναφέρονται αναλυτικά, και μόλις εγκατασταθείτε να βγείτε στο μπαλκόνι και να φωνάξετε «δεν θα πληρώνω τα κοινόχρηστα». Όσο θα σας απαλλάξει αυτό από τα κοινόχρηστα άλλο τόσο θα σας βοηθήσει και το παραπάνω βαρύγδουπο κείμενο σε σχέση με την χρήση των δεδομένων σας από το facebook.

Επιπλέον, ακόμη και εαν δεν ήταν παντελώς άχρηστη ως προς το περιεχόμενό της η δήλωση, πρέπει να γνωρίζετε ότι καμία δήλωση δεν έχει νομική ισχύ εαν δεν γίνει με συγκεκριμένο τύπο και δεν αποδεικνύεται με κάποιον τρόπο ότι αυτός προς τον οποίο απευθύνεται έλαβε γνώση (γι αυτό όταν κάνετε οποιαδήποτε συναλλαγή στο ιντερνετ είναι απαραίτητο να κάνετε «κλικ» για να θεωρηθεί ότι λάβατε γνώση των όρων χρήσης κλπ). Σε ποιόν θα πείτε στο μέλλον ότι είχατε εκφράσει ρητά την αντίθεσή σας στην χρήση των προσωπικών σας δεδομένων; Επειδή αναφέρεται στο κείμενο ότι απευθύνεται σε κάθε οργανισμό, αρχή κλπ, συμπεριλαμβανομένης και της Ελληνικής Κυβέρνησης (!!!!), πάει να πει ότι όλοι αυτοί κάθονται σε μια οθόνη και βλέπουν τι δημοσιεύετε ανά πάσα στιγμή στο προφίλ σας;

Το μόνο σίγουρο είναι ότι όποιος είχε την φαεινή ιδέα να συντάξει το κειμενάκι ή είχε κρυφό όνειρο να γίνει νομικός και βλέπει την τεράστια επιτυχία μέσα από την αναπαραγωγή του και χαίρεται για το «κατόρθωμά του» ή έχει επίγνωση της αστειότητας και γελάει με το πόσο εύπιστοι είναι οι Έλληνες και πόσο πρόθυμοι να υπερασπίσουν τα δικαιώματά τους, εαν αυτό είναι να γίνει με μερικά κλικ από την καρέκλα του γραφείου τους.

Και όχι!!! η σκέψη «καλού κακού ας το δημοσιεύσω, ποτέ δεν ξέρεις», δεν ανήκει σε σκεπτόμενους πολίτες!! Γιατί αύριο μεθαύριο «η φήμη» θα είναι για κάτι πιο σοβαρό:  ένα πρόβλημα στο νόμισμα, μια εισβολή στη χώρα, μια εμφάνιση εξωγήινου.. και πριν το καταλάβουμε («καλού κακού») θα έχει διαδοθεί και γίνει πιστευτό στο λεπτό σε όλη την Ελλάδα με όποιες συνέπειες αυτό μπορεί να έχει.

Φωτεινή Ντούρα - Δικηγόρος Αθηνών

πηγή: myreview.gr

με λένε Τασούλη

Λόγω του γεγονότος ότι το Facebook έχει επιλέξει να εμπλέξει λογισμικό που επιτρέπει την κλοπή προσωπικών πληροφοριών, δηλώνω τα εξής:
τα τραγούδια που ποστάρω Nick Cave, Nina Simone, Leonard Cohen δεν μου αρέσουν, ποτέ δεν άρεσαν. τα ποστάρω μόνο και μόνο για να φαίνομαι ψαγμένος και κουλτουριάρης.
μόνο η Lady Gaga μου αρέσει και λίγο η Beyoncé. και φυσικά ο θεός  Bieber.
τα στάτους που γράφω είναι όλα κλεμμένα από κάτι σκωροφαγωμένα βιβλία του παππού μου που βρήκα στην αποθήκη.
Τρικεριώτης ονομαζόταν ένας πλούσιος γείτονας μας. πήγαμε τα περασμένα Χριστούγεννα να του πούμε τα κάλαντα με τον μεγάλο μου αδελφό. πριν φύγουμε του προσφέραμε ένα μελομακάρονο που είχαμε ποτίσει με ένα δηλητήριο που αντιγράψαμε από τον Mr. White του Breaking Bad.
όταν επιστρέψαμε την πρωτοχρονιά ήταν ήδη νεκρός. ο αδελφός κράτησε τα κλειδιά της ασημί mercedes και τις πιστωτικές κάρτες, εγώ έκτοτε χρησιμοποιώ το προφίλ του στο fb. έχω συνάψει σχέσεις με 27 γυναίκες μέσω του inbox και συχνά πυκνά κάνω cyber sex μαζί τους. αρκετές από αυτές θέλουν να με γνωρίσουν από κοντά και να μου προσφέρουν το κορμί τους.
με λένε Τασούλη είμαι δέκα χρονών και πηγαίνω τετάρτη δημοτικού. πολύ θα γούσταρα να συναντήσω αυτές τις καλές κυρίες και να δω τα στήθη τους από κοντά. έχω βαρεθεί να τα βλέπω σε φωτογραφίες. δεν είμαι σίγουρος πως θα με αντιμετωπίσουν οπότε το τρενάρω.
όσοι διαβάζετε αυτό το κείμενο αντιγράψτε το και επικολλήστε το στον τοίχο του Facebook ως ελάχιστο φόρο τιμής στον άτυχο Τρικεριώτη. επίσης όσοι το κάνετε υπόσχομαι να μην έρθω με τον αδελφό μου να σας πούμε τα κάλαντα. 
καλές γιορτές. 

Υ.Γ. μην το πείτε στη μαμά μου.

Αποτυχημένο ραντεβού ν.657

Με αιματηρές θυσίες του προσωπικού μου χρόνου, της ψυχικής μου ηρεμίας και της όποιας ανώνυμης και ακατάληπτης εν τέλει παθογένειας της συμπεριφοράς μου, συνεχίζω να βγαίνω ραντεβού. Μια, όμως, μεγάλη αλήθεια είναι πως το dating δεν είναι ποτέ άσκοπο και πάντα μας μαθαίνει κάτι, μας κάνει λίγο πιο καπάτσες, μας γαληνεύει τη θέρμη της ψυχή μας. Όλα τα ραντεβού έχουν ένα κύρος υποχρεωτικό και ανεπιτήδευτα θεμελιωμένο και μόνο ως σοβαρή έρευνα μπορούν να λογίζονται από όλους μας.
Έτσι, όταν ο μόνιμα ερωτευμένος συμμαθητής μου από το σχολείο, που μετεξελίχθηκε σε λούρκερ ολκής κι αργότερα σε στόκερ εμμονικό και επίμονο μου πρότεινε να πάμε σινεμά, αποφάσισα να αποδεχτώ τη 1.378η πρότασή του γιατί 1ον) ήθελα να του αποδείξω πως δεν είμαι τίποτα από αυτά τα καταπληκτικά που νόμιζε και 2ον) θεώρησα για να επιμένει τόσο ίσως είχε όντως να μου δείξει κάτι φανταστικό.
Συναντηθήκαμε μόνο μισή ώρα πριν την ταινία. Συζητήσαμε τόσο ώστε να καταλάβω του είχε κρυφογλυστρήσει το ιq του στο σπίτι αλλιώς δε γίνεται να έβρισκε ενδιαφέρον να συζητάει για τον φυσικό του λυκείου μετά από σχεδόν οχτώ χρόνια που είχαμε αποφοιτήσει από το ξακουστό τρίτο ενιαίου λύκειο του δήμου μας.
Όταν τελείωσε η ταινία, εγώ βρήκα μια προφανώς αποδεκτή κοινωνικά δικαιολογία (ότι ο του-πακ αναστήθηκε και θα το γιορτάζαμε με ολονύκτιες απαγγελίες ριμών στη ταράτσα) και έφυγα έχοντας θωρακίσει το μυστικό του αιώνα μέσα στα τρίσβαθα της καρδιάς μου.. ότι το ραντεβού στο σινεμά είναι το πιο ανώδυνο σε περίπτωση που έχετε πρόβλημα να πείτε όχι.
Θα πρέπει να σημειωθεί εδώ πως τανάπαλιν, όταν ο εφηβικός μου έρωτας σε ένα τυχαίο ξανασμίξιμο (είχα ρωτήσει τον πρώτο ξάδερφό του που ήταν φίλος με την κολλητή μου που τα είχε το χειμώνα του 2013 με τον παρκαδόρο της θείας μου που συχνάζει), μου πρότεινε να πάμε σινεμά, είχα λάβει το ξεκάθαρο μήνυμα και αναδιπλώθηκα στη ζεστή μου φλις κουβερτούλα, που όλα είναι πιο ασφαλή, αρνούμενη να μου βεβηλώσει τον μύθο μου.

Βέρα J. Φραντζή

για να επισκεφτείς το blog της Βέρας πάτησε εδώ. 

Οι ''Καταραμένές'' ταινίες

Τι κοινό έχουν ο Φράνσις Φορντ Κόπολα,  ο Άλφρεντ Χίτσκοκ, ο Στάνλει Κιούμπρικ, ο Σέρτζιο Λεόνε,ο Αντρέι Ταρκόφσκι; 
Πέρα από τεράστιοι δημιουργοί και σκηνοθέτες του κινηματογράφου τους ενώνει και  μια ''κατάρα''! Σενάρια τους που ''πέθαναν'' πριν καν ''γεννηθούν'', καθώς δεν κατάφεραν να κερδίσουν την προσοχή των παραγωγών. Κάποιες ταινίες ξεκίνησαν την παραγωγή τους αλλά εγκαταλείφθηκαν στην μέση! Τι θα γινόταν όμως αν τα σενάρια αυτά των καταξιωμένων δημιουργών λάμβαναν ''σάρκα & οστά''; Κανείς δεν ξέρει, αλλά κάποια σίγουρα θα γίνονταν ''διαμάντια'' κινηματογραφικής πανδαισίας στην ιστορία του σινεμά!
Στα γυρίσματα της ταινίας ''Αποκάλυψη Τώρα'' ο Κόπολα χλευάστηκε από τεχνικούς, παραγωγούς και ηθοποιούς λέγοντας του πως έπρεπε να ονομάσει την ταινία ''Αποκάλυψη Αύριο'', ο λόγος διότι έκανε πάνω από τρία χρόνια να γράψει το σενάριο -εθισμένος σε ναρκωτικά και αλκοόλ όπως θα δήλωνε αργότερα  σε συνέντευξη του – όμως κατάφερε να πείσει παραγωγούς και προσωπικό και να μας χαρίσει ένα παγκόσμιο αντιπολεμικό κινηματογραφικό αριστούργημα. Δεν έγινε το ίδιο όμως στην περίπτωση της ''Megalopolis'', μιας ταινίας που ετοίμαζε ο ίδιος και που η μοίρα δεν θέλησε να ολοκληρωθεί ποτέ! Το καστ είχε ήδη κλέισει από τους Κέβιν Σπέισι, Γουόρεν Μπίτι, Πολ Νιούμαν, Ρόμπερτ Ντε Νίρο κ.α. Φανταστείτε να γυριζόταν ποτέ αυτή η ταινία....
Αντρέι Ταρκόφσκι. Ένας ποιητής των εικόνων, προσπάθησε να μεταφέρει στην μεγάλη οθόνη τον ''Ηλίθιο'' του Ντοστογιέφσκι. Δυστυχώς τα σχέδια του έμειναν ανεκπλήρωτα. Σέρτζιο Λεόνε. Ο ''Δάσκαλος'', ο ''Βασιλιάς των Σπαγγέτι Γουέστερν''όπως τον αποκαλώ ετοίμαζε ένα φιλμ επικών προδιαγραφών που θα λάμβανε χώρα σε μια από τις πιο μακρόχρονες  και αιματηρές μάχες του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, την πολιορκία του Λένιγκραντ. Όμως λίγο πριν ξεκινήσουν τα γυρίσματα ο Σέρτζιο μας ''άφησε'' για πάντα αφήνοντας ανεξίτηλο το σημάδι του στον κόσμο του κινηματογράφου.
Στάνλει Κιούμπρικ. Ότι και να πω είναι λίγο για αυτόν τον σκηνοθέτη. Ο ίδιος ετοίμαζε μια ταινία με θέμα τον Ναπολέοντα Βοναπάρτη όμως δεν ολοκληρώθηκε ποτέ η ιδέα του. Άλφρεντ Χίτσκοκ. Ο Μετρ του τρόμου θα ετοίμαζε μια ταινία με τον τίτλο'' Kaleidoscope'' όπου θα αναφερόταν σε έναν νεκρόφιλο κατά συρροήν δολοφόνο στη Νέα Υόρκη, όταν όμως οι παραγωγοί του γύρισαν την πλάτη τρομαγμένοι από την θεματολογία της ταινίας – κι ας ήταν ο Χίτσκοκ- ο ίδιος δεν κατάφερε να μας παρουσιάσει μια ταινία που θα έκανε το κοινό να ξεχάσει ότι μέχρι τότε είχε δει από τον ίδιο, όπως είχε δηλώσει σε μια συνέντευξη του!
Ήταν μερικά παραδείγματα ταινιών που έμειναν στο ράφι όπως λένε και δεν βγήκαν ποτέ στις κινηματογραφικές αίθουσες. Άβυσσος η ψυχή των δημιουργών αλλά και των παραγωγών! Καλές προβολές και ότι και αν κάνετε έστω μια ταινία την ημέρα τον γιατρό τον κάνει πέρα!

Π. Πόντικας.

Cine News 22 Νοεμβρίου

Γεια σας τι κάνετε; Πως περνάτε; Ταινίες βλέπετε η να σας μαλώσω;
Η Αντζελίνα Τζολί δήλωσε σε Αυστραλιανό έντυπο πως λίγες φορές θα την δούμε ακόμα σε ρόλο ηθοποιού αφού σύντομα θα αναλάβει τον ρόλο του σκηνοθέτη. Ούτως η άλλως την πρώτη της απόπειρα την έκανε στην ταινία ''Unbroken''. Η Μέριλ Στρίπ πάει για το τρίτο της Οscar; Στην ταινία ''into the woods'' όπου και πρωταγωνιστεί θα μάθουμε αν όντως ισχύει! Τι γίνεται ρε παιδιά με τον Μπίλ Κόσμπι; Κατηγορείται πλέον ανοικτά για 15 βιασμούς!! Ο Morrissey αποχώρησε από συναυλία όταν θεατής τον κορόιδεψε για τον καρκίνο! Ντροπή....
Για να δούμε ποιες ταινίες θα μας απασχολήσουν στις 27/11. Η ''Έκρηξη'' του Σύλλα Τζουμέρκα, ''Πρόμαχος'' μία ταινία με θέμα την επιστροφή των Ελγινείων, ''Οι Πιγκουίνοι της Μαγαδασκάρης'' για τους μικρούς μας φίλους, ''Αφεντικά για Σκότωμα 2'', συνέχεια της πρώτης επιτυχημένης κωμωδίας, την παράσταση κλέβει ο Τζέιμι Φοξ, ''Ouija'', ταινία με μεταφυσικές ανησυχίες, ''Τα Θαύματα'', πήρε το μεγάλο βραβείο από την επιτροπή των Καννών, ένα καθαρά ρεαλιστικό Ιταλικό δράμα, ''Samba'', το δίδυμο Ερίκ Τολεντανό – Ολιβιέ Νακάς μετά την τεράστια επιτυχία των ''Άθικτων'' επιστρέφει, ''Drive Hard'' με το Τζόν Κιούζακ (που κατάντησες ρε Τζον..) και τέλος η ταινία ''Παλικάρι: O Λούης Τίκας και η Σφαγή του Λαντλοου όπου μας μιλά για έναν Ελληνοαμερικανό συνδικαλιστή στις αρχές του περασμένου αιώνα...
Σήμερα γιορτάζουν ο Βαλέριος και η Βαλέρια οπότε να τους χαιρόμαστε. Σαν σήμερα γεννήθηκαν η Σκάρλετ Γιόχανσον, Ο Μαρκ Ράφαλο, Ο Μαντ Μικάελσεν (εξαιρετικός ηθοποιός και πολύ καλός στην τηλεοπτική σειρά Hannibal) και ο Τέρι Γκίλιαμ ο ''μεγάλος'' Τέρι όπως τον αποκαλώ..
Η Τηλεόραση για όσους μείνουν μέσα και δεν βγουν για κανένα ποτάκι θα προβάλλει τις ταινίες ''Σιδηρά Κυρία'' και τους ''12 Πιθήκους'' αξιόλογες επιλογές για ένα όμορφο κινηματογραφικό βράδυ!
Σήμερα στην παράγραφο Cult & Classic θα σας προτείνω το Αριστούργημα του Μπερτολούτσι ''Το τελευταίο Τανγκό στο Παρίσι'' παραγωγής 1972 με τους Μάρλο Μπράντο και Μαρία Σνάιντερ.
''Έφυγε'' ακόμα ένας μεγάλος του Παγκόσμιου Κινηματογράφου ο Μάικλ Νίκολς. Ταινίες όπως ο ''Πρωτάρης'' και ''Ποιος φοβάται την Βιρτζίνια Γούλφ'' θα μα θυμίζουν για πάντα το έργο του.
Η Ατάκα της εβδομάδας που μας πέρασε ανήκει δικαιωματικά στον Λεός Καράξ οποίος δήλωσε: ''Είμαι ένας μοναχικός κάτοικο ενός νησιού που το λένε σινεμά''.

Π. Πόντικας.

τι όμορφα που είναι εδώ στην εξοχή

Ήταν βράδυ τα φώτα γύρω είχαν κλείσει Το ίδιο κάναμε και εμείς μέσα στη σκηνή. Τυλιγμένοι με την πικέ κουβέρτα. Ένα αεράκι δροσερό να τριγυρίζει ανάμεσα στα σώματα μας. Άκουγα αμυδρά το κύμα από την παραλία και εκείνα τα πουλιά του δάσους που ζωντανεύουν μόνο τη νύχτα. Με κλειστά τα μάτια φανταζόμουν τον έναστρο ουρανό που είχα αφήσει από τα μάτια μου πριν από λίγο. Θυμόμουν εκείνο το αστέρι που έπεσε αφήνοντας πίσω του μια μεγάλη ουρά, πόσο ενθουσιάστηκα και άρχισα να σε αγκαλιάζω, σταμάτα μου είπες θα τους ξυπνήσεις όλους. Τόσο σοβαρός. Τόσο συγκρατημένος. Ένιωθα να με παίρνει ο ύπνος τόσο γλυκά, τόσο ανέμελα, τόσο παραμυθένια. Ένιωθα το σώμα σου ήδη να ταξιδεύει. Η αναπνοή σου ήρεμη. Η πλάτη σου να ακουμπάει τη δική μου. Αφέθηκα και ένιωσα σαν να πέφτω μέσα στη λαγουδότρυπα. Ο χρόνος μπερδεύτηκε. Η ύλη έχασε την υπόσταση της. Τα χρώματα άρχισαν να περιπλέκονται ανάμεσα στα δέντρα. Με μια απαλή κίνηση γύρισες, έβαλες το ένα σου χέρι πάνω από το μαξιλάρι μου και άρχισες να μου χαϊδεύεις τα μαλλιά. Το άλλο το τύλιξες γύρω από τη μέση μου. Μου έδωσες ένα φιλί στο λαιμό. Ξαφνιάστηκα. Πριν προλάβω να αναρωτηθώ γιατί ξύπνησες κόλλησες τα χείλη σου στο αυτί μου και άρχισες να μου ψιθυρίζεις. Λόγια όμορφα. Αυθόρμητα. Ήσουν σίγουρος. Αποφασισμένος να με αποσυντονίσεις τελείως. Έλεγες για το πόσο με θες. Για τα όνειρα. Τα αγγίγματα. Τα θέλω. Τα είμαι. Τα είσαι. Όλα δικά μου. Όλα δικά σου. Δικά μας. Εσύ δικός μου. Μόνο δικός μου. Κι εγώ σου παραδόθηκα τόσο που ξέχασα να σκεφτώ. Τόσο που ξέχασα να φοβηθώ.

Μαρίνα Οζόριο

Αποτυχημένη ερωτική προσέγγιση ν.2.345

Αφού με χαλβάδιαζε από μακριά κανένα τέταρτο και τον είχα πάρει πρέφα ως γνώστης της τακτικής “Φερμάρω μέχρι θανάτου το ακίνητο θύμα”, με φλέρταρε με το βλεφάριασμα και το φτιάξιμο της μπροστινής τούφας που δεν υπάκουε. Αμέσως έστρωσε τον πώγωνα τον καλοαναθρεμμένο και εύμορφα τριμαρισμένο, που είναι ένα νέο κομμάτι της γοητείας των μουσάτων αγοριών. Σαν με πλησίασε, άκουσα τη φωνη του συνειδητοποιημένου υπερεγώ μου πως ετούτος τόση ώρα θα έχει επεξεργαστεί το φλερτ και την ατάκα.
Και ακούω το σχεδόν υπόκωφο μα ολοένα ενδυναμωμένο…
“ΣΣΣΣΣσσσσσσσσσσσ..”
Προφανώς αυτός ο συριστικός ήχος ήταν ένα ερωτικό κάλεσμα, μια λάγνα προδιάθεση ζωικής έντασης και του έδωσα αμέσως το κινητό μου, την καρδιά και την οδό μου.
Τώρα ζούμε καλά εκτρέφοντας φάλαινες στο Όρεγκον των ΗΠΑ με μοναδικό τριγμό στη σχέσεις μας τις αδυσώπητες ακτιβίστριες της Peta.

Βέρα J. Φραντζή

για να επισκεφτείς το blog της Βέρας πάτησε εδώ. 

oh Henry

το σεξ μας είναι λογοτεχνία
σαν μας κοιτάει ο Μπουκόφσκι
μέσα από κλειδαρότρυπα
και να την παίζει
μετά θα γράψει ένα ποίημα
στο πρώτο πρόσωπο
σε χρόνο ενεστώτα
για τις φωτεινές σου ρώγες
τους πανσέληνους γλουτούς
γαμάω 
ρουφάω 
πηδάω  
ήθελε να είναι ζωντανός
το δικό του όνομα
να ψιθυρίζεις
πάρε με Χένρι
κάνε με δική σου
τα δικά του σάλια να στεγνώνουν στα μπούτια σου
καθώς φυσάει πάνω τους
μετασυνουσιακό καπνό.

Γιώργος Τρίκερι

18 Νοέμβρη

Pichi & Avo

το επόμενο πρωινό σε ένα παράλληλο σύμπαν, σε μια χώρα μακριά από εμάς κανείς δεν βγήκε από το σπίτι του. έμειναν κλειδαμπαρωμένοι στα κλουβιά που είχαν πάρει με αντιπαροχή, ποτέ δεν μαθεύτηκε τι είχαν αντιπαράσχει. έμειναν εκεί με τα βλέμματα καρφωμένα στις ασπρόμαυρες τηλεοράσεις, καθισμένοι στους άβολους, φτωχικούς καναπέδες περιμένοντας τον κατά συρροήν εθνάρχη που θα τους έσωζε για άλλη μια φορά. άργησε να έρθει γιατί ζούσε στο μακρινό Παρίσι. μόλις έφτασε ξεχύθηκαν στους δρόμους εκστασιασμένοι. έστησαν τεράστιους ανεμιστήρες στις πλατείες για να πνέει ο άνεμος της ελευθερίας, να κρύβει τη μυρωδιά της ναφθαλίνης και της ρετσίνας στις ανάσες τους.
μικρά γελοία ανθρωπάκια μάζεψαν τα κάγκελα  που είχε ρίξει το τανκ. έφτιαξαν σταυρουδάκια για το λαιμό και γυαλιστερά μανικετόκουμπα. αλληλοχρίστηκαν υπουργοί και βουλευτάδες. επίδοξοι σωτήρες ενός τόπου που δεν σώζεται με τίποτα. τελικώς έγιναν τρανοί ευεργέτες της τσέπης τους. 
το ευτύχημα ήτο πως οι εχθροί όλοι εξαφανίστηκαν. πρέπει να επέστρεψαν στους πλανήτες τους.
οι αξιωματικοί που τριγυρνούσαν στους δρόμους με το περίστροφο στο χέρι, πήραν σύνταξη. έγιναν συμπαθητικοί παπούληδες. κανείς δεν έδινε σημασία που τα ρούχα τους μύριζαν μπαρούτι και είχαν λεκέδες από αίμα στα μανίκια.
μετά γίναμε όλοι Ευρωπαίοι με πλαστικές κάρτες, ανακατέψαμε τον πατσά με το σούσι, πήραμε επιτέλους άνετους καναπέδες. δικαιώθηκε ο αγώνας μας. 
καλά τα έλεγε ο πατέρας μου, είμαστε λαός με μικροτσούτσουνη μνήμη και άσχημους κώλους.
κάνεις δεν θυμάται τη μαυροφορεμένη γριά στο πεζοδρόμιο στη Πατησίων με τη σκούπα στο χέρι. έψαχνε χαλί να σκουπίσει τις ντροπές μας από κάτω και δεν έβρισκε.

Γιώργος Τρίκερι

Interstellar με τα μάτια της Βέρας

Έχω και εγώ το iq των ανθρώπων που προσπαθούσαν με όρους φιλοσοφικούς μα και με δεδομένα,νόμους,στοιχεία, θεωρίες που βρίσκονται σε απόλυτη εγκυρότητα με τη φυσική, τη χημεία, την αστροφυσική και τις αντίστοιχες επιστήμες, που εγώ σταμάτησα να παρακολουθώ στη τρίτη δημοτικού, όταν τα κλάσματα μου φάνηκαν ότι πιο δύσκολο θα μπορούσε να μάθει άνθρωπος σε άνθρωπος και έκτοτε απέκτησα μια αίσθηση ότι ζω τη μέρα της μαρμότας σε ανάλογου περιεχομένου μαθήματα στην μετέπειτα μαθητική μου ζωή.
Λοιπόν, πρώτον πως ένα παιδί διάνοια δεν είχε λυμένο το κύβο του ρούμπικ στο κομοδίνο του;
Δεύτερον, μόνο μια γυναίκα σαν την Αν Χαθαγούει θα μπορούσε να είχε επανδρώσει μια τέτοια αποστολή για να μην εξιτάρει τους ενενήντα χρόνια μη εκτονωμένους σεξουαλικά επιστήμονες.
Τρίτον,δε χρειαζόταν ολόκληρη ταινία για να μάθει η Μαντόνα τις δυνατότητες της κρυογεννητικής και να την φάει στη μάπα με την ίδια αντιπαθητική τριγωνική ποντιμούρη η επόμενη γενιά. Δε ξέρω πως αντιδρούν τα ακριλικά νύχια, όμως, καθώς και τα εξτέσιον.
Τέταρτον, η ποιότητα τον έφαγε τον Μάθιου Μακόναχι… και αυτόν και το στιλ του γοητευτικού εργένη.
Πέμπτον, ο Μάθιου τραγούδησε σε κάτι τρομερά σεκλέτια “Philae, έλα απόψε που πονάω..”
Έκτον, ανέκαθεν… ευτυχώς που υπάρχουν οι Αμερικάνοι.
(Όσον αφορά το πλάσιμο της εισαγωγής ήταν αποσματική. Ο Νολαν δε μπόρεσε να ξεφύγει από τις αμερικανικές ιδεοληψίες. Μα και τρομερά απλοϊκή προσέγγιση του επιστήμονα που είναι ορκισμένος στο αντικείμενό του που ταυτίστηκε καταθλιπτικά με την ασημαντότητα του ανθρώπου ως μονάδα. 
Επίσης, είναι το κλασικό δείγμα τανίας που η μυθιστοριοποίηση τους θα γεννούσε ένα κακό αλά Στίβεν Κινγκ ανάγνωσμα. Οι τέχνες δεν αλληλεπιδρούν πάντα.
Ευτυχώς , που είδα και το boyhood και αναπτέρωσα λίγο το ηθικό μου.)

Βέρα J. Φραντζή

για να επισκεφτείς το blog της Βέρας πάτησε εδώ. 

Interstellar

Ας καταθέσω λοιπόν κι εγώ μερικές σκέψεις κι απόψεις για το Interstellar.
Υπάρχουν πράγματα που κανείς κατανοεί καλά κι άλλα λιγότερο καλά. Αν κάποια περιοχή στον κινηματογράφο νομίζω ότι κατανοώ καλά και μπορώ να εκφέρω και άποψη, είναι αυτή των ταινιών επιστημονικής φαντασίας και δη των δυστοπιών. Ναι, το Interstellar είναι μία δυστοπία. Μία οικολογική δυστοπία για να είμαστε ακριβείς.
Πώς πήγα να τη δω; Με ένα χτυπημένο από ελιά μάτι (κανονική ελιά, από αυτές που τρώμε-αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία που θα σας πω άλλη φορά). Όμως, έστω τραυματίας, ως sci-fi buff επεβάλλετο να τη δω τη συγκεκριμένη νύκτα για δύο λόγους: Πρώτον, επειδή ακριβώς εκείνη τη νύκτα το Φίλαι προσεδαφίστηκε στον Churyumov–Gerasimenko κι αν δεν ξέρετε τι μόλις είπα, αυτοδιαγραφείτε από φίλοι, ούτε να σας ξέρω δε θέλω και δεύτερον και σημαντικότερον επειδή κάθε Τετάρτη το εισιτήριο φωτιά των 10,5 € στα Village δίνει ένα ακόμη δώρο με έναν κωδικό της Cosmote.
Η ταινία λοιπόν απαρτίζεται από δύο μέρη. Εμβόλιμα επίσης θα δείτε ορισμένα flashbacks ή ακριβέστερα flashforwards (prolepses) στο ύφος και με την ίδια σκηνοθετική λειτουργία του Europa Report (ένα υποτιμημένο Ευρωπαϊκό διαμαντάκι-θα σας μιλήσω γι ‘ αυτό άλλη φορά) με πιο λελογισμένη χρήση ωστόσο, ώστε να μην χαλάει τον ειρμό και το βύθισμα του θεατή στην ταινία (κάτι που για μένα, όταν το πετυχαίνει μία ταινία είναι κεφαλαιώδες).
Στο πρώτο μέρος λοιπόν, έχουμε μία Γη φλεγμαίνουσα. Υπερπληθυσμός, κλιματική αλλαγή κτλ., έχουν πραγματικές και σοβαρές επιπτώσεις στην καθημερινότητα των ανθρώπων του πρώτου κόσμου πλέον. Μία Αμερική που καταρρέει με πινελιές ρεαλισμού από αφηγήσεις στα flashforwards. Ο Νόλαν θέλει να καταγγείλει κι αυτό γίνεται ολοφάνερο. Κι όχι μόνο ένα πράγμα αλλά πολλά. Ας γυρίσουμε όμως στο στόρι.
Αγροτική Αμερική. Καταστροφές καλλιεργειών που είναι πλέον μονοκαλλιέργειες ενός μοναδικού υβριδίου των ελάχιστων ειδών που καταφέρνουν πλέον να επιβιώσουν. Καταγγέλλει πάλι ο Νόλαν την πρακτική αυτή, τις μεγάλες εταιρείες που παράγουν ΓΤΟ και τις πρακτικές εγκατάλειψης των παλαιών ποικιλιών. Σοδειές καίγονται για να καταστρέψουν τον (μάλλον μεταλλαγμένο άγρια) περονόσπορο που τρώει τα πάντα (ο Νόλαν θέλει να διευκολύνει τους γνώστες εξ ημών που ξέρουν για την Ιρλανδία και την πατάτα και τον λιμό, αλλά μετά το κάνει ακόμη πιο εύκολο βάζοντάς το στην αφήγηση).
Ο πρωταγωνιστής Μακόνεχι είναι ένας νυν αγρότης πρώην πιλότος-μηχανικός, η πάστα από την οποία φτιάχνονται οι αστροναύτες. Και είναι νυν αγρότης, διότι, όπως καταγγέλει πάλι ο Νόλαν, έχουμε ως είδος εγκαταλείψει την καινοτομία χάριν της παραγωγής και απλής επιβίωσης. Έχουμε κόψει τις επενδύσεις στο διάστημα, την έρευνα, την τεχνολογία αιχμής, χάριν πιο ταπεινών κι επίγειων πραγμάτων που όμως είναι θνησιγενή εγγενώς χωρίς το ζωογόνο αέρα του καινούργιου. Αναφέρεται προφανέστατα στην εγκατάλειψη των περιπετειών στο διάστημα της δεκαετίας του ’60 που μας έκαναν περήφανο ως είδος (και τους Αμερικανούς ακόμη περισσότερο). Μάλιστα, η αναφορά σε όλα αυτά πλέον διώκεται (υπερβολικούλης, αλλά δεν είναι δα και το χειρότερο της ταινίας αυτό, μην τρομάζετε όμως, δεν έχει πολλά μεμπτά). Ο Μακόνεχι έχει επίσης μία πανέξυπνη κόρη που τελευταίως έχει ένα «φάντασμα» στο δωμάτιό της. Αυτό πετάει βιβλία από τη βιβλιοθήκη. ***SPOILER ALERT*** (ψυλλιάζεσαι κατευθείαν ότι το φάντασμα είναι ο πατέρας της από το μέλλον, άλλη διάσταση κτλ. που θέλει να επικοινωνήσει μαζί της, και σκέφτεσαι «σιγά ρε Νόλαν, δεν μπορούσες να σταθείς λίγο καλύτερα εδώ;» αλλά τέλος πάντων ***END OF ALERT***
Να μην τα πολυλογώ, κάπως αποκωδικοποιούν τα «μυστηριώδη μηνύματα» ***SPOILER ALERT*** και βρίσκουν συντεταγμένες μίας μυστικής τοποθεσίας που η καταργηθείσα στο μέλλον NASA (οι γνωστές καταγγελίες…) κατασκευάζει ένα διαστημόπλοιο για να στείλει αστροναύτες προς αναζήτηση πλανητών προς αποικισμό. Για την ακρίβεια, αυτό είναι το δεύτερο μέρος της αποστολής, καθώς μία δωδεκάδα αστροναύτες έχει ήδη εντοπίσει τρεις υποψήφιους πλανήτες. Εδώ εμφανίζεται, πάντα με το μαγικό του τρόπο και υποβλητικός Μάικλ Κέιν ως ο εγκέφαλος της όλης επιχείρησης ***END OF ALERT***.
Και περνάμε στο δεύτερο μέρος της ταινίας μετά το μακρό κι απαραίτητο πρώτο μέρος. Ξέχασα να πω πως ήδη έχει εμφανιστεί κι ένα στρατιωτικό ρομπότ-βοηθός (εγώ θα μιλήσω για αναφορά στην Οδύσσεια του Διαστήματος, καθώς πολύ μου έκανε για τον μονόλιθο και μάλιστα τρία τέτοια εμφανίζονται και στην ταινία μας). Το ταξίδι ξεκινά με τέσσερις αστροναύτες, μεταξύ των οποίων και η Χάθαγουέι, που, ειρήσθω εν παρόδω, δεν την έχω και πολύ σε υπόληψη, αλλά τέλος πάντων, εν προκειμένω, εδώ δεν είναι και αποτυχία. Γενικώς, το κάστινγκ είναι καλό και τα πρόσωπα δένουν με το στόρι, όχι σαν τη μόδα που έχει πιάσει το Χόλυγουντ τελευταία, ντε και καλά να μας πείσουν με κάτι μπέιμπι φέις παιδάκια και κοπελίτσες για βαριούς ρόλους, ουστ!
***ΑΠΟ ΔΩ ΚΑΙ ΚΑΤΩ ΦΟΥΛ SPOILER ALERTS ΠΑΤΕ ΜΕΤΑ ΤΑ ΑΣΤΕΡΑΚΙΑ ΓΙΑ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ-ΒΑΘΜΟ***
Το διαστημόπλοιο ξεκινά να επισκέπτεται τους πλανήτες έναν έναν. Εδώ φυσικά έχουμε ένα μεγάλο φάουλ του Νόλαν, που αποχαλινώνεται σταδιακά και συμπιέζει το χρόνο εξωφρενικά, σε σημείο που ούτε κρυοΰπνος δεν χρειάζεται για να πάνε οι ήρωες (ή όσοι μένουν-σιγά μη δεν το περιμένατε κι αυτό) από τον έναν στον άλλον. Φυσικά, χρησιμοποιούν την πιο ισχυρή βαρυτική σφεντόνα που υπάρχει στη φύση, μία μαύρη τρύπα, αλλά όχι κι έτσι ρε Νόλαν. Μία ακόμη εξωφρενική σύμβαση είναι ότι πλησιάζοντας σημεία που αλλοιώνεται ο χρόνος λόγω βαρύτητας οτιδήποτε θα καταστρεφόταν. Σκεφτείτε έναν αστροναύτη που τα πόδια του τραβιούνται σε μία τεράστια βαρυτική προκρούστεια κλίνη με παλιρροϊκή δύναμη τόνων σε σχέση με το κεφάλι του ή ένα διαστημόπλοιο που υπόκειται σε ανάλογες τεράστιες δυνάμεις. Αφού καλέ μου σκηνοθέτα ταινία φτιάχνεις, γιατί δεν βάζεις και μία εφεύρεση (λ.χ. ένα βαρυτικό φακό κτλ.) να το μπαλώσεις κάπως; Τέσπα, συνεχίζω. Καλοί οι πλανήτες, ενδιαφέρον το κάθε μικροστόρι-περιπέτεια που εξελίσσεται πάνω τους και πάμε για τη μεγάλη προ του φινάλε σκηνή, όπου ο Μακόνεχι εισέρχεται στη μαύρη τρύπα (καμία σχέση με εκείνη την σαχλούτσικη έστω κλασική ταινιούλα του Ντίσνεϋ του ’79) και εισέρχεται… στη βιβλιοθήκη της κόρης. Και της σπρώχνει βιβλία προσπαθώντας να επικοινωνήσει μαζί της με μορς. Να της πει πράματα. Γιατί όχι άλλο τρόπο; Ο Νόλαν μας λέει ότι μόνο η βαρύτης ταξιδεύει στο χρόνο. Γιατί στη βιβλιοθήκη; Ο Νόλαν δε μας λέει. Φτου σου! Πώς βρέθηκε κείθε; Εγώ θα περίμενα άλλα όντα, ο Νόλαν μας λέει «εμείς» εξελιγμένοι σε πενταδιάστατοι την κάναμε τη δουλειά. Τώρα, γιατί τόσο εξελιγμένοι περιμέναμε το ανθυποόν αστροναύτη να σώσει τους προγόνους μας, μου θυμίζει χριστιανικές αφηγήσεις περί σωτηρίας του είδους και εδώ πάσχει πολύ το σενάριο. Πες ρε Νόλαν ότι είναι άλλοι που δεν θέλουν να πολυπαρέμβουν, βάλτους έστω να πουν κι αυτοί μια κουβέντα. Όοοοχι, εμείς. Όλο εμείς. Τέσπα.
Τελικά, ο Μακόνεχι βγαίνει από την τρούπα, πάει σε ένα διαστημικό σταθμό που έχει μετακομίσει μέρος της ανθρωπότητας (όπως σε εκείνη τη φόλα, το Ελύζιουμ ντε!) και βρίσκει την κόρη γριά και χαιρετιένται και πάει για την μπιρμπιλομάτα τη Χάθαγουέι που έχει πάει να αποχαιρετίσει-θάψει τον αγαπητικό της στον τρίτο πλανήτη και κλέβει ένα διαστημόπλοιο από τον διαστημικό σταθμό σαν καουμπόι (που είναι, αλλά το γάμησες Νόλαν, το γάμησες ντιπ).
***END OF SPOILER ALERTS***
Συνολικά ο Νόλαν έπιασε κάτι δύσκολο: Ήθελε να καταγγείλει πολλά, να πει πολλά, να ανακατέψει πολλά. Να έχει βάθος και πλάτος στην ιστορία που μας αφηγείται. Κατά τη γνώμη μου το καταφέρνει αρκετά ισορροπημένα. Δεν πλάθει εξίσου όμορφα όλους τους χαρακτήρες-είναι και πολλοί πανάθεμά τους-αλλά ασχολείται επισταμένως. Στο κάτω κάτω τον βοηθάει και το καλό κάστινγκ. Είναι στις σημαντικότερες ταινίες επιστημονικής φαντασίας που έχω δει; Ναι, αναμφίβολα μέσα στις 10-20 πρώτες. Έχει ανακρίβειες; Όχι πολλές, αλλά έχει. Προσπαθεί όμως πολύ. Είναι πειστικό το δυστοπικό μέλλον της; Αρκετά, με μερικές παρατηρήσεις. Πάντως, είναι καλογυρισμένη, έχει ωραία εφέ, διαστημόπλοια, ωραίο διάστημα, πλανήτες, λεπτομέρεια στα τεχνολογικά στοιχεία, τι άλλο θέλουμε εμείς τα βλαμμένα με την επιστημονική φαντασία για να περάσουμε καλά δυο ώρες και να συζητάμε άλλες δέκα και βάλε;
Δεν ανέφερα επίσης τη μουσική αλλά και τους υποβλητικούς ήχους, τα υπόκωφα και σχεδόν αδιόρατα μπάσα πχ που τόνιζαν σκηνές. Το Τάδε έφη Ζαρατούστρα και ο Γαλάζιος Δούναβης είναι επίσης αναφορές στην Οδύσσεια, για να μην πούμε για τη σκηνή με το λευκό φως παντού, γυρνώντας το πάλι στην εικόνα. Γενικά, η παρακολούθησή της θέλει στάθμες υψηλές και καλό σύστημα, όπως των καλών σινεμά ή ενός καλού home cinema, με subwoofer, dolby surround κτλ., που όμως θα πρέπει να ακούγεται κάπως δυνατά για τα κλουβάκια μας.

Αργύρης Μπίρης

Cine News 15 Νοεμβρίου

Γεια χαρά! Τι κάνετε; Βλέπετε ταινίες ή να σας μαλώσω; 
Ο Κρίστοφ Βαλτς θα είναι ο νέος κακός του νέου Μπόντ; Μάλιστα! Κοίτα εξέλιξη αυτό το παιδί! Θυμάμαι όταν τον είχα πρωτοδεί στην σειρά ''Rex'' που έβαζε κάποτε το Alter θυμάστε; Η Ταινία ''Selma'' τελικά θα είναι υποψήφια για τα όσκαρς. Ένα trailer που ανέτρεψε τα πάντα. Ο Ταραντίνο αποσύρεται λέει! Τα έχουμε ξανακούσει Κουέντιν....!Ο Τζόντι Ντέπ εμφανίστηκε ''λιώμα'' στη σκηνή των Hollywood Film Awards: Αμηχανία η ροκ; Ο Πλούταρχος ( ο τραγουδιστής ο.. κλαψο&*%$#$νιας)  ζήτησε 1 μύριο ευρώ για να κάνει ντοκιμαντέρ; 
Για να δούμε ποιες ταινίες θα μας απασχολήσουν στις 20/11. ''The Hunger Games: Η Επανάσταση – Μέρος 1 πρώτο'', η γνωστή σειρά ταινιών που έχει πιστούς φίλους. Το '' Fury'' η αναμενόμενη ταινία του σεναριογράφου Ντέιβιντ Άγιερ (Ημέρα Εκπαίδευσης, Περιπολία, Sabotage) με πρωταγωνιστή τον Μπράντ Πιτ. ''Party Girl'', ''H Άλλη Μποβαρί'', ''Belle'', ''Διπλή Ζωή'' και το ''Master of the Universe'' συμπληρώνουν το παζλ. Καλή προβολή!
Σήμερα είναι Παγκόσμια Ημέρα του φυλακισμένου συγγραφέα! Η πρωτοβουλία ανήκει για την καθιέρωση της ημέρας αυτής ανήκει στην Διεθνή Ποιητών, Δοκιμιογράφων και Μυθιστοριογράφων, για να υποστηρίξει συγγραφείς, που αντίστέκονται στη παραβίαση των βασικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων, του δικαιώματος στην έκφραση συμπεριλαμβανομένου.
Η τηλεόραση σήμερα δεν έχει κάτι ιδιαίτερο (όπως πάντα) ΟΜΩΣ στην Νεριτ 22.15 θα προβληθεί η ταινία ''Τα χιόνια του Κιλιμάντζαρο'' που σας προτείνω να δείτε διότι αξίζει τον κόπο. 
Στην παράγραφο cult & classic έχω πολλές επιλογές να σας προτείνω! Δεν ξέρω, θα καταλήξω στην ταινία ''Σλουθ'' του 1972 (έχει υπάρξει και ριμέικ, σας λέω την πρώτη κόπια) με τους Λόρενς Ολίβιε και Μάικλ Κέιν. Η μεταφορά του σαρδόνιου θεατρικού έργου του Άντονι Σέφερ σε μια κινηματογραφική μεταχείριση που αξίζει να δείτε! Δεν θα πω πολλά ούτε θα αποκαλύψω πολλά πολύ απλά γιατί πρέπει εσείς να τα ανακαλύψετε από μόνοι σας!
Θα εγκαινιάσω μια νέα παράγραφο ''Το ήξερες ότι...''. Το γνωρίζατε λοιπόν ότι στο μυθιστόρημα της Μαίρη Σέλει, ο Βίκτωρ Φρανκενστάιν είναι ένας νεαρός φοιτητής που αποφασίζει να φτιάξει ένα ον! Δεν ονομάζεται όμως ''Φρανκεστάιν'' απλά το ''τέρας''! 
Αθηναϊκοί ''μύθοι'' επιστρέφουν! Η ''Αλκυονίδα'' λειτούργησε πάλι! Φαντάζομαι το γνωρίζεται! Όπως και το ''Στούντιο'', το θέατρο ''Βέμπο'' επιστρέφουν έτοιμα να μας χαρίσουν νέες συγκινήσεις! 
Ατάκα της εβδομάδας που πέρασε: ''Μόνο όταν ονειρεύεσαι είσαι απολύτως ελεύθερος''! Τάδε έφη Ρόι Άντερσον, Σουηδός σκηνοθέτης που βραβεύτηκε πρόσφατα με χρυσό φοίνικα στο φεστιβάλ της Βενετίας για την τριλογία του ''Ένα περιστέρι έκατσε σε ένα κλαδί συλλογιζόμενο την ύπαρξη του'' Νομίζετε ότι σας κάνω πλάκα ε; Αυτός είναι ο τίτλος............

Π. Πόντικας.

Whats on your mind

Αναρωτιέμαι από το βράδυ: πόσα μπορεί να πει ένα τραγούδι με στίχους και με υποβλητικότητα? Πόσο μέσα μπορεί να πέσει μια ταινία σχετικά με την αναζήτηση και την αργοπορία?
Και βρέθηκε τώρα μπροστά μου, ένα βίντεο που τα συνδυάζει και τα δύο -τέλειο, να ναι καλά όποιος το ανέβασε.
Για άλλη μια φορά εγώ κι ο χρόνος, δεν τα πάμε καλά
Είτε είναι λίγος, είτε είναι πολύς για μένα. Είτε είναι εδώ είτε είναι εκεί, πάντως το χατήρι δεν θα μου το κάνει ποτέ, κι ας μου το χρωστάει από τότε που γεννήθηκα. Είναι που ήθελα να τον σκοτώσω, τότε που έδινα πανελλάδικες, και είχα ευχηθεί να είχα μαγικές δυνάμεις για να μπορέσω να τον σταματάω και να τον ξεκινάω όποτε μου γουστάρει. Σκέφτηκα ακόμη και να τον καταργήσω, στην τελική ο χρόνος δεν είναι τίποτε άλλο από μια σύμβαση μεταξύ ανθρώπων κι εγώ δεν κατανόησα και δεν συμφώνησα ποτέ με την ανθρώπινη κοινωνία. Έλα όμως, που τα περισσότερα πράγματα είναι θέμα χρόνου. Χρειάζεται να ξέρεις πόσο διαρκεί το οκτάωρο, πρέπει να ξέρεις πόσο διαρκεί το τώρα, το σήμερα, πόσο διαρκεί μια αγκαλιά (35") κι όλα αυτά εμπειρικά. Εμπειρικά επίσης, ο έρωτας είναι θέμα χρόνου, όπως και οι συμπτώσεις, άρα θα μπορούσαμε να πούμε σ'αυτό το σημείο πως ακόμη κι ο έρωτας είναι μια σύμπτωση. Και φυσικά δεν πιστεύω στις συμπτώσεις, οι συμπτώσεις είναι ένα τεράστιο χωνί, μια μαύρη τρύπα που δεν μπορείς να αντισταθείς, σε ρουφάνε γιατί ξέρουνε οι καριόλες ότι θα πίστευες τα πάντα.
Κι εμείς, που είμαστε αυτοί που είμαστε, και πιστεύουμε μόνο στους ανθρώπους...Ε να λοιπόν που την πατάμε κάθε λίγο και λιγάκι από αυτούς τους ίδιους που εμπιστευόμαστε περισσότερο. Γιατί στο κάτω κάτω, τι είναι η εμπιστοσύνη, αν όχι κι αυτή μια σειρά από συμπτώσεις?
Αλλά ξεκίνησα να μιλάω για ένα τραγούδι και μια ταινία.

http://www.youtube.com/watch?v=jov-O5A7NyU

Γεωργία Καλδάνη

Φαντάσματα

Θα αρκούσε μόνο να σε δω. Από μακριά έστω. Να καταλάβω ακόμη μια φορά πως είσαι αληθινή. Να σε δω αμυδρά ανάμεσα από τις σταγόνες τις βροχής κι ύστερα να φύγω. Ίσα ίσα να επαληθεύσω την ανάγκη μου να σε ερωτεύομαι. Και περπατώντας προς τα πίσω με την ομπρέλα μου ανοιχτή,να χαμογελάω,με ενα χαμόγελο νίκης για κάτι που ποτέ δεν αποκτήθηκε. Όπως θα βρέχομαι στα μισά και στα υπόλοιπα θα είμαι στεγνή,θα σταματήσω. Η βροχή θα δυναμώσει κι εγώ θα κλείσω την ομπρέλα. Θα την πετάξω ίσως. Το χαμόγελό μου θα σβήσει. Θα φωνάξω "Που πάω Θεέ;;;" Θα γυρίσω το σώμα μου 180 μοίρες και θα τρέξω. Θα τρέξω τόσο γρήγορα που θα τρυπήσω τα ρούχα που φορούν τα φαντάσματα και μόλις σε δω εκεί που σε άφησα, θα πέσω επάνω σου σφίγγοντάς σε στην αγκαλιά μου. Μόλις συνέλθω, θα καταλάβω πως χτυπάω τον αέρα. Δεν θα είσαι εκεί. Δεν με περίμενες. Έχω στα χέρια μου ένα τρύπιο κασκόλ...

Δ. Π. Β.

Αποτυχημένο ραντεβού ν.436

Ήταν από αυτά τα ραντεβού που κατά τη διάρκειά τους όλα πάνε όπως θα’ θελε ο σκηνοθέτης της διαφήμισης της βονταφον “για πάντα μαζί”. Διήρκησε 2,5 ώρες, το οποίο πρέπει να σημειωθεί και να υπογραμμισθεί, γιατί θα χρησιμοποιηθεί προς υπεράσπισή μου. Χαιρετηθήκαμε, λοιπόν, και δώσαμε όρκους πως θα ξανασυναντηθούμε. 
Όσον αφορά τους όρκους των πρώτων ραντεβού, θα πρέπει όλοι να συμφωνήσουμε πως ακόμη και αν δεν υπάρχει ούτε το παραμικρό ψήγμα αλήθειας, δίνονται με θεατρική ζέση και κοσμοϊστορική αληθοφάνεια, που θα έκανε τους περίπου 2.812 βραβευμένους με όσκαρ ηθοποιούς να επαναπροσδιορίσουν την σχέση τους με την τέχνη. Τους έχουμε δώσει όλοι. Και εγώ φυσικά. Ωστόσο, με την οίηση της εμπειρίας νόμιζα πως όντως είχα διαγνώσει καλά και θα έπιαναν τόπο στη συγκεκριμένη περίπτωση.
Το δεύτερο ραντεβού δε πραγματοποιήθηκε ποτέ, αλλά όποιος ξέρει να πεταλώνει τη μύγα, ξέρει πως όλοι επιστρέφουν. Όταν συνέβη αυτό για τελείως εγκυκλοπαιδικούς λόγους και για την έρευνα που κάνω για εσάς, τον ρώτησα γιατί δε με πήρε τότε για να πάρω την απάντηση πως του φάνηκα αρκετά δεσποτική.
Αν θυμάμαι καλά, τη στολή δεσμοφύλακα του στρατοπέδου Ράβενσμπρικ την είχα αφήσει στο καθαριστήριο, είχα αλλάξει το ρινγκοτόουν μου από το “Υπάρχω” του Καζαντζίδη στο ¨Εγώ θα είμαι εδώ¨ της Σαμπρίνα και δήλωσα ένθερμο μέλος των Αντίφα.

Βέρα J. Φραντζή

για να επισκεφτείς το blog της Βέρας πάτησε εδώ. 

Cine News Πρώτη Νοεμβρίου

Γεια σας, τι κάνετε; Σας έλειψα; Κάηκε το modem μου, είμαι και κρυωμένος...ταινίες βλέπετε η να σας μαλώσω;;;
H καρδιά του cinema χτυπάει στη Θεσσαλονίκη. Βεβαίως! Το 55ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου σηκώνει αυλαία, μέχρι τις 9 Νοεμβρίου. Ο Μάικλ Λι παράλληλα έδωκε μια συνέντευξη και λίγο πολύ μας είπε για την έλλειψη ταλέντου και φαντασίας του Χόλιγουντ -Να συμφωνήσω;;;;- ενώ μας εξήγησε γιατί πολλοί δημιουργοί δεν αντέχουν να βλέπουν τις ταινίες τους! Ο Ρομάν Πολάνσκι διέφυγε τη σύλληψη στην Πολωνία, πέντε χρόνια μετά την σύλληψη του προς το δρόμο για το Φεστιβάλ της Ζυρίχης! Τι τραβάνε και αυτοί οι δημιουργοί! Για αυτό δεν μπορούν να δουν τις ταινίες τους, άμα όλη μέρα είσαι σπίτι – στούντιο – φυλακή!
Για να δούμε την Πέμπτη 06/11 τι θα δούμε στις αίθουσες;;; Μα φυσικά το ''Interstellar'' του Κρίστοφερ Νόλαν, ''Δύο Ημέρες, Μια Νύχτα'' των Βέλγων auteurs, ''We are the best'', του Λούκας Μούντισον, οι ''Υπερέξι'', ''Τα ερείπια είναι πάντα θλιμμένα'', άκου τίτλος τώρα! Να δεις τι μου θυμίζει....''Οι τεμπέληδες της εύφορης κοιλάδας..;'', και κλείνουμε με την συγκάλυψη, ''Drop'', που είναι ουσιαστικά το κύκνειο άσμα του Τζέιμς Γκαντολφίνι...
Σήμερα είναι Παγκόσμια Ημέρα ''Αυστηράς'' χορτοφαγίας παρακαλώ! Γιορτάζει ο Αργύρης, ο Κοσμάς και ο Δαμιανός και τα θηλυκά αυτών! Σαν σήμερα γεννήθηκε και ο Σαλβατόρε Ανταμό, οι παλιότεροι θα τον θυμόσαστε στα parties που κάνατε και χορεύατε...ατιμούτσικα!!!
Η Τηλεόραση δεν έχει και τίποτα αξιόλογο, εκτός από μια ταινία που θα σας προτείνω και όσοι δεν την έχετε δει να την παρακολουθήσετε. Στην nova για όσους έχουν στις 23.55 θα δείξει την ταινία ''Δύο Καθάρματα στην ίδια Πόλη'' με τους Κλίντ Ίστγουντ και Μπαρτ Ρέιλοντς. Σατυρική ταινία είναι όπου διακωμωδεί τους ματσό ήρωες. Την λατρεύω και καλή σας προβολή!
Στην παράγραφο Cult & Classic θα σας γράψω για την ταινία ''Επάγγελμα: Ρεπόρτερ'' του Αντονιόνι. Πρωταγωνιστούν ο Τζακ Νίκολσον και Μαρία Σνάιντερ. Ένας λοιπόν ρεπόρτερ της τηλεόρασης ανταλλάσσει ταυτότητα με έναν νεκρό, σε μια προσπάθεια να αλλάξει ζωή και προσωπικότητα. ''Ο Ποιητής της Αστικής Αποξένωσης'' Αντονιόνι, μας προσφέρει ένα κινηματογραφικό διαμάντι που όλοι πρέπει να δείτε!
Η Αθήνα των sixties σε μια έκθεση στην Ελληνοαμερικάνικη ένωση μας παρουσιάζει την εποχή που η Ελληνική Πρωτεύουσα ήταν ένα Ευρωπαικό διαμάντι! Μασσαλίας 22 στο Κολωνάκι. Πουλήθηκε τελικά το σπίτι του Κωστή Παλαμά, στην οδό Κορίνθου, στην Πάτρα. Το οίκημα θα στεγάσει το Μουσείο Ολυμπισμού, Τεχνών & Γραμμάτων και θα παραχωρηθεί στο σύλλογο Πατρινών Καλλιτεχνών. 

Π. Πόντικας.

οι πιο τρομαχτικές ταινίες του 21ου αιώνα και μια σύντομη αναδρομή στο σινεμά τρόμου

είναι κάποιες φορές που η όρεξή μας τραβάει ένα καλό θριλεράκι. 
οι ιστορίες τρόμου έχουν υπάρξει οι αγαπημένες των κινηματογραφόφιλων από την εποχή που γεννήθηκε η έβδομη τέχνη. 
Le Manoir du Diable (1896) του Georges Méliès θεωρείται από τους ιστορικούς ένα από τα πρώτα θρίλερ. εδώ μια διευκρίνηση είναι απαραίτητη, οι ταινίες τρόμου χωρίζονται σε δυο κύριες κατηγορίες.
η πρώτη κατηγορία είναι τα θρίλερ που είναι ταινίες με κύρια συστατικά την αγωνία, την ένταση, τα στοιχεία της έκπληξης και της ανατροπής. έχουν έναν ρυθμό, κάποιες στιγμές ιλιγγιώδη που ανεβάζει την αδρεναλίνη του θεατή και κάποιες άλλες υπνωτικά αργό που προκαλεί την προσμονή για κορύφωση.
η Οδύσσεια του Ομήρου θεωρείται πρότυπο στο πως διαμορφώνεται η πλοκή και η εξέλιξη μιας ιστορίας θρίλερ. 
τα θρίλερ χωρίζονται στις υποκατηγορίες: 
- ψυχολογικά, όπως το Ψυχώ του Χίτσκοκ και το Ακρωτήρι του Τρόμου (Cape Fear 1991) του Σκορτσέζε.
- ερωτικά, όπως το Βασικό Ένστικτο (Basic Instict 1992) του Paul Verhoeven
- μυστηρίου, όπως το Chinatown (1974) του Πολάνσκι
τελευταία υποκατηγορία είναι τα κατασκοπικά θρίλερ όπως ο Επίμονος Κηπουρός (Constant Gardener 2005) σκηνοθετημένο από τον Frenando Meirelles και βασισμένο σε μυθιστόρημα του John le Carré.

η δεύτερη κατηγορία είναι οι ταινίες Horror αυτές που στην Ελλάδα αποκαλούμε σπλάτερ. εμπνευσμένες από την λογοτεχνία του Πόε, του Στόκερ και της Μαίρη Σέλλεϋ αλλά και από σύγχρονους συγγραφείς όπως ο Στίβεν Κινγκ και ο Κλάιβ Μπάρκερ. οι ταινίες αυτές παίζουν με τους αρχέγονους ανθρώπινους φόβους και οι συνήθεις πρωταγωνιστές είναι βαμπίρ, λυκάνθρωποι, κατά συρροήν δολοφόνοι, δαίμονες και άλλα στοιχεία υπερφυσικής προέλευσης. 
οι υποκατηγορίες είναι οι ταινίες:
- βιολογικού τρόμου, όπου συνήθως υπάρχει κάποιο μεταλλαγμένο τέρας όπως το Fly του (1958) και το πολύ καλό ριμέικ του 1986 από τον David Cronenberg.
- γοτθικού τρόμου, η πρώτη ταινία που έρχεται στο μυαλό είναι ο Δράκουλας του  Coppola (1992) αλλά και το κλασικό Nosferatou του Murnau
- τρόμου επιστημονική φαντασίας, μια λέξη θα πω Alien.
- Slasher, ένας ψυχοπαθής δολοφόνος (Jason, Freddie Krueger κ.α) με τη βοήθεια ενός κοφτερού εργαλείου δολοφονεί μια κουστωδία θυμάτων με τους πιο ευφάνταστους και αιματηρούς τρόπους.
- Zombie, συνήθως low budget, όπως και η πλειοψηφία των horror, όπου μολυσμένοι μη-νεκροί (undead) προσπαθούν να κατασπαράξουν τους αθώους και πάντα συμπαθητικούς πρωταγωνιστές. θα αναφερθώ σε δυο ταινίες, το 28 Days Later (2002) του Danny Boyle γιατί το θεωρώ αριστουργηματικό και το Shaun of the Dead (2004) γιατί ενώ είναι παρωδία των ταινιών Zombie αντιμετωπίζει το είδος με απόλυτο σεβασμό.

όπως υποσχέθηκα ακολουθεί μια λίστα των πιο τρομακτικών ταινιών του 21ου αιώνα:

Excision 2012 σκην: Richard Bates Jr

οι "απροσάρμοστοι" έφηβοι είναι αναπόσπαστο κομμάτι των ταινιών του είδους αλλά δεν έχεις συναντήσει πιο αντιπαθητικό άτομο από την Πολίν. θα σε κάνει να τρομάξεις αλλά και να γελάσεις αν εκτιμάς το μαύρο χιούμορ.

Inside (αυθεντικός τίτλος À l'intérieur) 2007 σκην: Alexandre Bustillo, Julien Maury
  
η εγκυμονούσα Σάρα έχασε τον άντρα της πριν από τέσσερις μήνες. τώρα μια γυναίκα θέλει το αγέννητο μωρό της.

Kill List 2011 σκην: Ben Whitley

ένας πληρωμένος δολοφόνος αναλαμβάνει μια τελευταία δολοφονία. η τελική σκηνή είναι μια από τις πιο τρομακτικές που έχω δει τώρα τελευταία.

The Orphanage (αυθεντικός τίτλος El orfanato) σκην: J.A. Bayona

μια γυναίκα επιστρέφει στο ορφανοτροφείο που μεγάλωσε και ανακαλύπτει το τρομακτικό μυστικό που κρύβουν οι καινούργιοι φίλοι του γιου της.

Trouble Every Day 2001 σκην: Claire Denis

ένα ζευγάρι αμερικάνων επισκέπτεται το Παρίσι για τον μήνα του μέλιτος. η επιθυμία τους για πάθος και ρομαντισμό θα τους οδηγήσει  σε σκοτεινά μονοπάτια.

The Signal 2007 σκην: David Bruckner, Dan Bush, Jacob Gentry.

μια ιστορία ενός σήματος που εκπέμπεται από τις τηλεοράσεις, τα κινητά και τα ραδιόφωνα και μετατρέπει τους ανθρώπους σε μανιακούς δολοφόνους από τρεις διαφορετικούς σκηνοθέτες που ο καθένας μας προσφέρει τη δική του οπτική γωνία.

Γιώργος Τρίκερι