milonga

Γιατί είμαι παιδί και πιστεύω πως άμα κλείσω τα μάτια μου δε θα με βρεις. Κι όμως ακόμα σε φοβάμαι. Φοβάμαι το κομμάτι μου που λέκιασες με το άγγιγμα σου. Το κομμάτι που τώρα ουρλιάζει την απουσία σου στα έγκατα της ψυχής μου.


Λένε ότι όταν βάζεις το κοχύλι στο αυτί σου, ακούς τη θάλασσα. Αηδίες. Και την κούπα που βάζω αυτή τη στιγμή στο αυτί μου, το ίδιο πράγμα ακούω. Ψαχουλεύω τα χαρτιά που άφησες πίσω σου. Τα λόγια σου ντυμένα με ψεύτικες υποσχέσεις. Άλλωστε μου το είχες ξαναπεί, όταν γράφεις δεν έχεις κάποιον συγκεκριμένο στο μυαλό σου. Ειρωνεία που εμένα, όλα αυτά που έγραψες, δεν φεύγουν απ’ το δικό μου. 
Σπάω τη μοναξιά μου σε χίλια κομμάτια. Μα, τι λέω, δεν είμαι μόνη. Δεν θέλω κάποιον, θέλω εσένα. Ή μήπως θέλω το κομμάτι του εαυτού μου που έκλεψες εκείνο το βράδυ? 
Δε με αγαπάς με τον τρόπο που θα ήθελα. Εγωιστής. Μα, τι λέω? Δε σε άφησα να με αγαπήσεις. Σε άφησα, όμως, να με αφήσεις. 
Ψηλαφίζω τη σκόνη στο γραφείο. Σχηματίζω λέξεις και γκρεμίζομαι πάνω τους. 
Εγώ ό, τι είπα το εννοούσα. Τι αστείο που δεν το κατάλαβες ποτέ. 


Και τώρα θα χορεύω μόνη μου τανγκό και θα χάνομαι στο απέραντο της νύχτας.


Μα ξέρω ότι τα βήματα μου θα μείνουν για πάντα κάπου βαθιά κρυμμένα στην άμμο σου.


missA insanE